Pieces ➳ {z.m}

Altı.

"Kalbimden kopardığın parçalar ellerimi kesiyor."

Adamdan cevap gelmeyince kadın sessizce devam etti.

"Sanki bedenim soğukta buz tutarken, ruhum ateşinin içinde mahsur kalmış, çıkamıyor."

"Kendini büyük acının içine sokarak beni geri getiremezsin. Gerçekler acıtacak olsa da görmelisin Madison. Artık senin yanında değilim ve olmayacağım."

Adam telefonun diğer ucunda ela gözlerini evinde gezdirdi.

Daha sonra ise gözleri merdivende oturarak onu dinleyen sevgilisine kaydı.

Huzursuzca nefesini dışarıya verdiği sırada hattın diğer ucundan "Biliyorum." diye bir ses duyuldu. Çok aşıktı adam o sese, hemde çok.

"Biliyorum." Diye tekrarladı kadın ikinci kez. "Sadece ben burada ağlarken senin onunla gülmeni istemiyorum."

Adam dudaklarını ısırdı. "Sandığın kadar çok mutlu değilim. Giderken benim de aldığım yaralar oldu. Ama senin kadar.."

"Gurusuz?" diye sordu kadın. "Gurusuzum değil mi?"

Ardından odasında ki küçük pencereden yağmur damlalarını seyretti. Onlar kadar hür olmayı isterdi.

"Seni sevmek." diye fısıldadı kadın. "Çektiğim acının tek suçu seni sevmek."