"Senden ayrı geçirdiğim 15 gün oldu." dedi Madison. "Koskocaman 15 gün ve ben her geçen gün hislerimin kanıma daha da bulandığını hissediyorum."
"İnsan kendisini neye adapte ederse o yolda ilerler." dedi genç adam. Kelimeleri kadına ulaştırırken sanki hissetmiyordu. "Sen kendini o boşluğun içine o kadar çok gömmüşsün ki arkanda ki ışığı dahi göremiyorsun."
"Ben sadece korkuyorum." diye fısıldadı kadın. "O boşluktan çıkarsam yalnız kalacağımı biliyorum ve sessizlikten korkuyorum."
Kelimeler adamın zırhına ulaştığında, kalbi hâlâ siyah bir kutuda saklıydı.
"Ve tam şu an," diye fısıldadı kadın. "Bana korkmamamı ve benim yanımda olduğunu söylemen için herşeyimi veriridim."
Ancak kalp söyle hissizdi ki, adam onu bir türlü bulamıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pieces ➳ {z.m}
FanfictionGözlerim, arabanın camından biraz ileride ki çifti seyrederken, onun mutluluğu için kendimi kendi acımla boğmayı seçtim. Kalbimin parçaları beni içten içe yaralasa bile, o gülümsüyor diye göz yaşlarımın arasından gülümsedim. // @areyoumarie için...
