Pieces ➳ {z.m}

Yirmi Beş.

İçimde ki acıyı soğutabilecek tek kişinin O olduğunu düşündüm hep.

Bana bir tek O ilaç olabilir, dedim kendime.

Beni o parçalara ayırdı, beni yeniden toparlayacak tek kişi O.

Daha çok canım yandı aslında, bu cümlelerle.

Çarem O'ydu ama O yoktu, hiç geri dönmedi O hep gitti.

Bir kere bile olsun arkasına bakıp ruhumun beni terk edişini görmedi.

Göz yaşlarımı hiç silmedi ki.

Göz yaşlarımın sebebi olmayı sevdi O, beni değil.

Ve ben bu zamana kadar bana iyi gelebilecek tek kişinin O olduğunu düşünmüştüm.

Yanılmıştım, hep yanılmıştım.

Kalbimi öyle güzel bağlamıştım ki ona, bizi birbirimize bağlayan ipler teker teker çözülürken yavaş yavaş öldürdüm benliğimi.

Ona nefesi kadar yakın olmak isterken, onunla aynı havayı soluyan başka bir kadınla olmasını seyrettim.

Onun gülüşleri benim ağlayışlarıma karıştı.

Ama o hiç duymadı.

Kendini öylesine yitirmişti ki o artık benim aşık olduğum adam bile değildi.

O kalpsiz herifin tekiydi.

Benim paramparça olmuş ruhumu, kalbimi gülemseyerek izleyendi.

Ne kadar da yazık etmişim kendime, diye düşündüm bir an.

Ama sonra sildim aklımdan bu düşünceyi.

Çünkü onun acısının bile benimle olduğu için mutluydum bazen.

Kendisi yoktu belki ama arkasında bıraktığı acıları vardı. Ufak bir teselli aradım kendime. Hepsi mantıktan uzaktı.

Ve ben, ondan uzakta.

O ise  başka bir kadınla kahkahalar arasındaydı.

Gülümsüyordum. Canım yanıyordu. Kalbim titriyordu yalanlarımla.

Gerçek gülüşlerimi çaldığı için bir kez daha nefret ettim ondan.

Ve her şeye rağmen hâlâ onun ismi kalbimden geçtiği için bir küfür de kendime savurdum.

Parçalar, hâlâ canımı yakıyordu. Hemde eskisinden daha fazla.

Çünkü artık O, benim için bir hiçti. Tıpkı benim onun gözünde olduğum gibi.

**

Uzun yorumlarınızı bekliyorum. Rampage isimli Niall kurguma ve profilimden diye kitaplara mutlaka bakın derim. Pieces final olduğunda  diğer hüzünlü hikayelerim olacak.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.♡