Soluklarım ardı ardına birbirini takip etti.
Kalbim taşıdığı heycana dayanamayacak gibiydi ve ben bedenimin bir köşeye yıkılmak istediğini hissediyordum.
Sadece o bana doğru yaklaşırken titrek bir kaç nefes daha aldım.
Herkes burdaydı.
Ben burdaydım.
O burdaydı.
Peki ya ruhum nerdeydi?
Cesaretim?
Ellerimin titremesini durduramadığım da elbisemi düzelttim.
Gözlerim tam karşıyı bulduğunda o yakıcı gözlere kilitlenmiştim.
Beni karanlığa boğan o ela gözlerine bakmayı ne kadar da çok özlemiştim.
Ne kadar olmuştu onu bu kadar yakından görmeyeli?
Alevler içinde yanan ruhum onu görmemle birlikte soğuğa kavuşur gibi oldu.
Hemen sonra gözlerim elini tuttuğu kıza takıldığında ise kendimi daha büyük bir ateşin içinde hissettim.
Sanki kapısı olmayan bir odada öylece yanıyordum.
Oturduğum koltuğun karşısına yan yana oturduklarında hâlâ bana bakıyordu.
"Merhaba." Kumral kız neşe ile konuştu. Beni fark etmemişti çünkü beni tanımıyordu. Belki de bu daha iyiydi. Böylece onun bakışlarına maruz kalmazdım.
Liam, ona karşılık vererek "Merhaba." dediğinde Louis bana göz kırptı.
Ona gülümsedim.
Bu toplanma işini Harry planlamıştı ve ben burada onları göreceğimi biliyordum.
Yine kendime acı veren bendim.
Evde kalıp ağlamaya devam edebilirdim oysa.
O benden uzakta sevgilisiyle mutlu bir ilişki yaşarken ben evimde tek başıma ağlamaya alışmıştım.
Yine ben kendi kanımı, kendim akıtıyordum.
Bir süre sonra herkes birbiriyle muhabbete girdi.
Kim benim acı çektiğimi umursayacaktı ki zaten?
Ben hep yalnız kalıyordum o alevlerin içinde.
Bir kere bile elini uzatan olmamıştı.
Alışmıştım bende.
Yalnız bir şehrim vardı artık.
Sokaklarımı aydınlatan sokak lambalarım ya da gökyüzümü süsleyecek yıldızlarım yoktu ama hissettiğim her duyguyu kanıma karıştıran bir kalbim vardı. Sürekli ağlayan bir de ruhum.
"Nasıl gidiyor?" Niall yanıma oturduktan sonra benimle konuşmaya başladı.
"Hep aynı." dedim. "Senin?"
"Hep aynı." dedi gülerek.
Onun hep aynı'sı ile benimkinin arasında ki farkları tahmin edebiliyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pieces ➳ {z.m}
FanficGözlerim, arabanın camından biraz ileride ki çifti seyrederken, onun mutluluğu için kendimi kendi acımla boğmayı seçtim. Kalbimin parçaları beni içten içe yaralasa bile, o gülümsüyor diye göz yaşlarımın arasından gülümsedim. // @areyoumarie için...