Ναταλια
Ειχα ετοιμάσει ένα σάκο με τα πράγματα μου και περίμενα τον Ερμη εξω απο την πολυκατοικία μου...εχω πολυ ανχος..πως άραγε να ειναι οι γονείς του;Ελπιζω να σταθώ αντάξια των προσδοκιών τους,μην ξεχνάμε οτι εκείνοι ειναι πάμπλουτοι και μένουν στην Εκάλη και εγω μένω στο γκάζι και Οι γονείς μου ειναι μια μέτρια οικογένεια που μένει στην Άρτα...
Βλεπω τον Ερμη μέσα σε ένα μαύρο τζιπάκι και σμηγω τα φρύδια μου..νόμιζα οτι μόνο μηχανή εχει..
" Ελα μέσα.."φωνάζει και προχωράω προς το πορτ πάγκαζ..και βάζω τον σάκο μου,μπαίνω στην θέση του συνοδηγού και αφήνω ένα φιλί στον Ερμη..
" Είχες και αμαξι;"
Γελάει και με κοιταει..
" Τρεις μηχανές,και δυο αμάξια αλλα η λατρεία μου ειναι οι μηχανές.."
Μου λεει και χαμογελάω.
"Θελω να μάθω περισσότερα για εσένα.."του λεω και φαίνεται να προβληματιζεται..
" Θα μάθεις σιγά σιγά.."μου λεει και χαμογελάω..του αφήνω ένα φιλί στο μάγουλο και βάζει μπρος...
Η διαδρομή ειναι περιπου 2 ωρες και νιωθω κουρασμένη..ξαπλώνω πίσω στο κάθισμα μου και κλείνω τα μάτια μου...
{...}
"Μωρό μου ξυπνά.."τον ακούω να λεει και ανοιγω τα μάτια μου
"Φτάσαμε;"ρωτάω και γνέφει...
Βγαίνω εξω απο το αυτοκίνητο και αντίκριζω ένα τεράστιο ξύλινο σπιτάκι..
"Σου αρεσει;"με ρωτάει και χαμογελάει..
" Ουαου!"λεω και ρίχνω μάτια στο σπιτάκι ξανα,ειναι πολυ μεγάλο και το Χιόνι βρίσκεται πανω στην σκεπή...βάζει το χέρι του γύρω μου και προχωράμε μέχρι την πόρτα..
Χτυπάει την πόρτα και η πόρτα ανοίγει..βλεπω μια γυναίκα να βγαίνει και να τον κοιταει με γουρλωμένα μάτια...
" Βρε παλιοπαιδο,γιατι δεν μου είπες οτι θα έρθεις;Αρηηη,το παιδί μας.."φωνάζει η γυναίκα και αμέσως καταλαβαίνω οτι ειναι η μητέρα του...απο τα χαρακτηριστικά βασικά καταλαβαίνεις πια ειναι.."Ελάτε μέσα,ελάτε έχει κρύο.."μπαίνουμε μέσα και η ζέστη υποδέχεται το σωμα μου..το εσωτερικό του σπιτιού ειναι ακόμα καλητερο απο το εξωτερικό..
Εμφανίζεται ένας άντρας απο μέσα,αρκετά ελκυστικός,Καστανοξανθος με γαλανά μάτια και καταλαβαίνω πτι ειναι ο πατέρας του,μοιάζουν υπερβολικά πολυ..
χαμογελάω αμήχανα και ο Ερμης μου τρίβει την πλάτη για να χαλαρώσω..
"Μαμά,Μπαμπά να σας γνωρίσω την Ναταλια.."
Η γυναίκα χαμογελάει και νε αγκαλιάζει..."Καλός ήρθες κορίτσι μου."το ίδιο κάνει και ο πατέρας του..
"Καθίστε παιδιά μου,πάω να φέρω να πιούμε κάτι ζεστό,θα φτιάξω σοκολάτες.."
Λεει και φεύγει για την κουζίνα.. Και καθόμαστε στον καναπέ..
" Χαίρομαι αγόρι μου για εσένα.,."του λεει και τπυ κλείνει το μάτι..δεν το έπιασα αυτο αλλα οκ..."Να τες και οι σοκολάτες.."αφήνει τις σοκολάτες στο τραπεζάκι του σαλονιού και κάθεται στον καναπέ..
" Λοιπον Ναταλια μου,εμενα με λένε Ανδρομάχη και ο Πατέρας του Αρβ ειναι ο Άρης,μπορείς να μας φωνάζεις έτσι..δεν μπορω τον πληθυντικό..."
Γελάω και κουνάω το κεφάλι μου..
Μιλάμε και μετά στρώνει τραπέζι να φάμε..μέχρι να κάτσουμε για φαγητό μας δείχνει το δωμάτιο..
Μπαίνουμε μέσα και βλεπω τον Ερμη που κλειδώνει την πόρτα,μα τι κανει;
" Εμ,μήπως ειναι Λάθος να κοιμηθούμε στο ίδιο δωμάτιο;"
"Οχι μωρό μου.."με πλησιάζει και κάνω βήματα πίσω,ως που κολλάω στον τοίχο..καταραμένοι τοίχοι..
" Δεν δαγκώνω ξερεις.."
"Το ξερω αλλα γιατι κλειδώσεις;"λεω και τον κοιτάω..."για να έχουμε ησυχία.."
" Εμ..ωραία.."δεν ξερω αν ειναι ωραία...
"Γιατι με φοβάσαι μωρό μου;"
" Οχι απλά εστανομαι άβολα.."
"Μμμ ωραία..."χαμογελάει και τα χείλη του ακουμπούν το λοβό του αυτιού μου,ανατρυχιαζω και εστανομαι τα δόντια του να τον δαγκώνουν..
Εντάξει η αλήθεια ειναι οτι τον ντρέπομαι ακόμα..
"Ξερεις πόσες ωρες κρατιέμαι για να μην σπυ όρμησω;Πολλες..."
"Ε..Ερμη..ειναι.."ακούω την πόρτα να χτυπάει πριν ολοκληρώσω την πρόταση μου και ευψαροστω τον θεό που υπάρχει..
"Ερμη μου..έτοιμο το τραπέζι ελάτε.."
"Γαμω."λεει χαμηλόφωνα ο Ερμης και ξεκλειδώνει την πόρτα.."Τωρα κατεβαίνουμε.."
Εγω είμαι παγωμένη στην θέση μου και μου ρίχνει ένα βλέμμα και χαμογελάει..
Αποφασίζω να κουνηθώ και τρέχω προς την έξοδο...πάω να κατέβω το πρώτο σκαλί και νιωθω ένα οξύ πόνο στα οπίσθια μου...
"Αου..πόνεσα.."λεω και γελάει..
Τι αναίσθητος παιδί μου;
Κάθομαστε στο τραπέζι και τρώμε και κύριος Άρης με τον Ερμη μιλάνε και εγω συζητάω με την κυρία Ανδρομάχη..
" χαίρομαι πολυ για σένα και τον γιο μου,τον βλεπω χαρούμενο..μετά απο αρκετό καιρό...φαίνεται να σε αγαπάει.."στις τελευταίες της κουβέντες πνίγομαι με το νέρο μου.. Με χτυπάνε στην πλάτη και αναπνέω επειτελους..
"Εισαι καλα;"με ρωτάει με αγωνία και γνέφω..
Babies μου γεια...να το το κεφάλαιο και ειναι μεγάλο οπως σας υποσχέθηκα,,ελπιζω να σας αρεσει θα τα πούμε σύντομα αγάπες....
आप पढ़ रहे हैं
Impossible 2
रोमांसImpossible 2 Μια νέα ιστορία ,με άλλους πρωταγωνιστες αλλά ποτέ δεν θα μας λείψουν οι παλιοί διεκδικούν την ιστορια.Ειστε έτοιμοι για μια καινουργια αρχή ;
