Impossible 2

...Κεφαλαιο 4..

Ναταλια

Η μέρα στο σπίτι πέρασε βαρετά,δεν είχα τι να κάνω.Το μόνο καλό ειναι οτι σήμερα ξεκινάω δουλειά και είμαι χαρούμενη.
Μόνο παρακαλώ πολυ να μην ειναι αυτός ο μπάρμαν εκει.Ο Ερμής,μου τη σπάει παρά πολυυ και τον είδα μόνο μια φορά.Συχαινομαι τους άντρες που το παίζουν πολυ μάγκες,ή που βρίζουν και γενικά δεν μπορώ καθόλου τους αλαζόνες και τα ψώνια.

Κάθομαι μισή ώρα στην ντουλάπα και προσπαθώ να διαλέξω.Τελικα διαλέγω ένα τζιν σορτς και το συνδυάζω με διχτυωτό μαύρο καλσόν και μποτάκια.Απο πάνω διαλέγω μια εφαρμοστή μαύρη μπλούζα με μπούστο,η αλήθεια ειναι οτι ούτε καν θυμάμαι οτι την είχα.Της Καλλιοπης θα ειναι.
Έτρεξα στο μπάνιο και ξεκίνησα το μακιγιάζ μου,φρόντισα να ειναι όπως αρμόζει στο πρόσωπο μου,απαλό λίγη μάσκαρα και μολύβι έντονο κάτω απο υα μάτια.
Τα μαλλιά μπυ δεν τα έφτιαξα ειναι απο μόνα τους σπαστά και δεν χρειάζονται,έβαλα το αγαπημένο μου άρωμα channel no5 και πήρα την τσάντα μπυ.

Κλείδωσα το σπίτι και έφυγα..τέτοια ώρα έπρεπε να ψάχνω για ταξί Γαμωτο.Δεν μπορώ να περπατήσω με τα μποτάκια.
Ξεκίνησα να περπατάω και τα φώτα ένως αυτοκίνητου με στραβόσαν.
" Με τα πόδια πας;" Άκουσα μια φωνή και γύρισα υην πλάτη μπυ.
Είδα τον Πέτρο.
" Ναι."
Είπα λιγο δυνατά!
" Έλα να σε πάω,μην κουράζεσαι!"
" Δεν χρειάζεται κοντά ειναι."
" Όχι,έλα μέσα.."

Ξεφυσηξα ηττημένη και μπήκα στο αμάξι του ήταν ένα μαύρο άλφα ρομεο.Μου άρεσε υπ γούστο του.
" Ωραίο αμάξι.."είπα για να σπάσω λιγο τον ηλεκτρισμό στην ατμόσφαιρα.
" Χαιρπμαι που σου αρέσει ,συνήθως στις γυναίκες αρέσουν τα ακριβά."
" Δεν είμαι τέτοια.."
" Φαίνεται."
Χαμογέλασα νευρικά και εκείνη υην στιγμή υπ αυτοκίνητο σταμάτησε.Κατεβηκα κάτω και μπήκα στο μαγαζί.Μεσα στην είσοδο ήταν δυο μπράβοι.Ωραιοι μπορώ να πω.
" Έμ λοιπόν Ναταλια ,Ο Διονύσης και ο Μάκης ειναι οι σωνατοφυλακες-σεκιουριτη του χώρου,αγόρια η Ναταλια ειναι καινούργια σερβιτόρα μας."
" Εχεος γούστο πάντως Πετρακι.."είπε ο ένας.Λιγουρια!
Μπήκαμε μέσα και με άφησε μέσα στην κουζίνα με την αν θυμάμαι καλά Μαριαννα.
" Λοιπόν Ναταλια,η πόδια σου,το μόνο που κάνεις ειναι να σερβίρεις και αν λείπω εισαι στην μπάρα ή αν λείπει εσυ με αδια είμαι εγώ.Με τα αγόρια πάμε ένα λαξ .Ελα να στους γνωρίσω τώρα."
Είπε και αρχισε να με τραβάει.

" Λοιπόν,ο Οδυσσέας,ο Παύλος και ο Βαγγέλης."
Κοίταξα γύρω μου και ευτυχώς δεν είδα πουθενά τον Άλλον.
" Στέφανε έλα λιγο"Τσιρίξε με την σπαστική φωνή της και ήρθε ένα αγόρι,ωραίος βρε αυτός,νομίζω αυτός είχε κρατήσει εχθές τον Άλλο για να μην επιτεθεί στον Πέτρο."Χάρηκα Στεφανος."είπε ευγενικά και άπλωσε υπ χέρι του." Ναταλια!"
Μου χαμογέλασε με ένα λοξό χαμόγελο και έφυγε." Αχ δεν ειναι κούκλος;"
" Ποιος καλε;;"
" Ο Στεφανος!"
" Καλός ειναι,όχι του Γιουστου μου,βασικά κανένας απο εδω δεν ειναι του γούστου μου,δεν μπορω τους μάγκες,τους "αλήτες",τα ψώνια και γενικά οτι υπάρχει εδω μέσα,είμαι πολυ συντηρητηκη στους άντρες."
Είπα και με κοίταξε απαξιωτικά."Εμένα όλοι μου αρέσουν,αν καταλαβαίνεις"