Βάζω μια κόκκινη ψηλομεση φούστα και ενα κόκκινο τοπ...και μαύρες μπότες..αφήνω τα μαλλιά μου να πέσουν ανέμελα στην πλάτη μξυ και βάφομαι οπως πάντα ελάχιστα..
Ο Ερμης με περιμένει έτοιμος και με ρωτάει αν θελω να ντυθώ...γελάω και παρόλη την γκρίνια του να βάλω κατι πιο μακρι φεύγουμε.
Φτάνουμε στο μπαρ και μπαίνω μέσα...ο Ερμης έρχεται μετά απο λιγο και κάθεται στην μπάρα...καντεμια εχω σέρβις σήμερα εγω.
"Θα σερβιρω εγω!"μου ψυθιριζει στο αυτί και χαμογελάω.Στο μυαλό μου μπαίνει αυτός ο άνθρωπος!
Κάθομαι στην μπάρα και παρατηρώ γύρω μου...δεν εχει έρθει πολύς κόσμος..ειναι καθημερινή σήμερα όποτε δεν θα μαζευτει ιδιαίτερα πολύς.
Σερβίρω μερικά ποτά και κοιτάζω προς το μέρος της Μαριάννας..τι εχει αυτή;
Βγαίνω απο την μπάρα και την ακολουθώ απο πίσω που πηγαίνει στην τουάλετα."Αχ με τρόμαξες!"λεει και σκουπίζει τα μάτια της..απο οτι φαίνεται έκλαιγε.
"Τι έχεις κοριτσάρα μου;"την ρωτάω γλυκά και πέφτει στην αγκαλιά μου."Μαρίαννα γιατι κλαις;"λεω ήρεμα και με κοιταει με τα κόκκινα Μάτια της.
"Είμαι έγκυος,και φοβάμαι πολυ!"λεει και κλαίει.
"Ποιανού ειναι;"
"Του...του του Πέτρου!"λεει ανάμεσα στους λίγμους της και γουρλώνω τα μάτια μου...μα ποτέ πρόλαβαν αυτοί οι δυο πριν λιγο καιρό δεν μιλιοντουσαν και διέκρινα αντιπάθεια για τον Πέτρο απο την Μαριαννα."Έλα κοριτσάκι μου,καταρχήν στην κατάσταση σου δεν θελω να ταράζεσαι...δεν κανει καλο και κατα δεύτερον...ας τα παρόυμε απο την αρχη γιατι μου ήρθε ξαφνικό...εντάξει;"
Γνέφει και χώνεται στην αγκαλιά μου..Θεέ μου τελικά δεν ειναι αυτή που νόμιζα...ειναι πολυ καλη κοπελα."Αρχικά...εχω έρθει εδω πέρα 2 χρόνια τωρα το μαγαζι το δουλεύει ο Πέτρος 3 και ο Ερμης ειναι απο πολυ πιο παλιά.Στην ουσία αυτός ηταν ο πρώτος που εργάστηκε εδω πέρα στο Angels...εγω ζούσα στην Κέρκυρα με το αγόρι μου αλλα έφυγα...με πλήγωσε παρά πολυ..η κολλητή μου έμενε εδω και γνώρισα και τον Ερμη και μου στάθηκε πολυ,για αυτο ήμαστε και έτσι διαχητικοι μεταξύ μας....ε ήθελα τον Πέτρο απελπισμένα απο την πρώτη στιγμή που τον ειδα και το έπαιζα γατούλα για να ζηλέψει αλλα δεν έβλεπε καθόλου μπροστά του τα είχε με μια..πατσαβούρα..ε ενα χρόνο πριν χώρισε μαζι της και ειχα το παιδιο ελεύθερο αλλα ντρεπόμουν να του μιλήσω...την μερα που φύγατε ο Πέτρος ηταν λιγο νταουν και του έβαλα μερικά ποτά..μιλήσαμε και μετά το βραδυ καταλήξαμε στο κρεβατι...την επόμενη μερα ημουν τόσο ευτυχισμένη που δεν έλεγε να φυγει το χαμόγελο απο το πρόσωπο μου..αυτο συνεχίστηκε και μου ζήτησε να τα φτιάξουμε..εννοείται οτι δέχτηκα αλλα τα έχουμε περιπου δυο εβδομάδες..δεν μπορω να του πω έτσι ξαφνικά ξερεις κατι,περιμενω το παιδι σου."
Την κοιτούσα σαν χάνος...
Δεν το πιστευω..."Εμμμ...Μήπως θες να του μιλήσω εγω;"
"Οχι,βασικά βασικά φοβάμαι..δεν θελω να χαλάσει αυτο που φτιάξαμε ειναι ερωτευμένη..μαζι του..."
Άκουσα ενα θόρυβο και ειδα τον Ερμη.
"Κιριτσια τι έγινε,Μαριαννα γιατι κλαις,ποιος μαλακας σε πείραξε;"
"Ερμη,συζητάμε κατι..θα σου πω μετά!"λεω ήρεμα και τον βλεπω να χαλαρώνει.
"Οχι,βασικά Ερμη...είμαι..έγκυος..και ειναι του Πέτρου και φοβάμαι να του το πω..ειναι μόνο 20 χρόνων θέλει ζωη..εγω κοντευω τα τριάντα,ξέρετε κατι θα φύγω.."
Ο Ερμης κοιτούσε με το βλέμμα της αγελάδας.
"Τι ειναη αυτά που λες,δεν θα πας πουθενά...έδω θα μείνεις.Η φυγή δεν ειναι λύση.Εχει ευθύνες και αν δεν θέλει να τις παρει δεν τιμάει τα παντελόνια του.Αν δεν θέλει ενα μωρό τοτε ειναι μαλακας...ποιος θα μπορούσε να μην θέλει ενα μωρό;"Τον κοιτούσα έκπληκτη η αλήθεια ειναι δεν τον εχω ακούσει ποτέ να μιλήσει έτσι...ηταν τόσο γλυκό!
"Παιδιά,εχουν..."κοίταξα την πόρτα και ειδα τον Πέτρο...και ολοκληρώσαμε το καρέ.
"Τι συμβαίνει;"ειπε έκπληκτος.
"Εμ εμείς Ερμη να πηγαίνουμε...λοιπον οπως είπαμε ε;"
Ειπα και η Μαριαννα κούνησε θετικά το κεφάλι της."Ηταν πολυ ωραία αυτά που είπες.."ειπα καθώς βγαίναμε εξω.
"Και τα εννοώ..δεν μπορω να φανταστώ εναν άνθρωπο να μην θέλει μια αθώα ψυχή..."με κοίταξε και χαμογέλασα.
Χάιδεψε το μάγουλο μου και αφέθηκα στο χάδι του.
"Μου υπόσχεσαι οτι θα είμαστε για πάντα μαζι και οτι θα κάνουμε τεράστια οικογένεια,θελω πολλά παιδιά..πέντε θελω.."ενα δάκρυ κύλησε απο το μάτι μου και τον αγκάλιασα σφιχτά."Σε αγαπώ."μου ξέφυγε και έκλεισα αμέσως το στομα μου..τι ειπα;
"Και εγω μωρό μου.."
Τον κοίταξα δισπιστα και εσμηξα τα φρύδια μου...το πρόσωπο του ηταν γαλήνιο και φαινόταν απο τα μάτια του οτι το εννοούσε.
"Ερμη,αυτά θα τα πεις και στον πατέρα μου αύριο;"γέλασε καο με παρέσυρε και εμενα...
"Προχωρά πριγκιπεσσα έχουμε δουλειά.."βάρεσε τα οπίσθια μου και έκανα μια γκριμάτσα πόνου...Είμαι ευτυχισμένη...ο ποιο ευτυχισμένος άνθρωπος μάλλον...
Έβαλα....θα μπει και αλλο ενα σε λιγο...με βοηθάει κάποιος αν αναρωτιέστε πως γράφω...αν σας άρεσε ξέρετε τι να κάνετε!!!!φιλια τα λεμε σε λιγο.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Impossible 2
RomantizmImpossible 2 Μια νέα ιστορία ,με άλλους πρωταγωνιστες αλλά ποτέ δεν θα μας λείψουν οι παλιοί διεκδικούν την ιστορια.Ειστε έτοιμοι για μια καινουργια αρχή ;