Impossible 2

...Κεφαλαιο 31...

"Κυρία Σοφία,σας διαβεβαιώνω οτι η Ναταλια ειναι μια χαρά..ειναι μια μικρή ίωση της έγραψα ενα φάρμακο να παρει...α Ναταλια..έλα δω."
Προχώρησα προς τον Παύλο και μου έδωσε στο χέρι μια κάρτα...

"Για καλο και για κακό γιατι αυτά τα τεστ δεν βγαίνουν εκατό τις εκατό ακριβείς."μου ψυθίρισε και αυθορμητα των αγκάλιασα..
"Ευχαριστώ!"ψυθίρισα στο αυτί του και μου χαμογέλασε...

Έτρεξα προς το φαρμακιο και αφού Ελένξα πτι δεν ηταν κανεις μπήκα μέσα...

Ζήτησα δυο τεστ και μου τα έφερε..τα πλήρωσα και γύρισα σπίτι...καθώς περπατούσα ειδα μια γνωστή μηχανή...και ενιωσα το αίμα να μου ανεβαίνει στο κεφάλι...πως εχει τοσο θράσος;

Χτύπησα το κουδουνι επειδη ξέχασα τα κλειδιά μου και η μητέρα μου άνοιξε την πόρτα...μπήκα μέσα με φορα...
"Τι κανει αυτός εδω μαμά;"ρώτησα και χτύπησα νευρικά το πόδι μου...τα νεύρα μου είχαν φτάσει στο κατακόρυφο....

"Κοριτσι μου άσε τον να σου εξηγήσει να σου μιλήσει ,μην εισαι τοσο ξεροκέφαλη.."
"Δεν εχω να ακούσω τίποτα.."
Ειπα και ένιωσα μια ζαλάδα και κρατήθηκα απο τον καναπέ.
"Μωρό μου;"
"Κοριτσι μου ;"
Ρώτησαν και οι δυο άνυσηχα...

"Καλα ειμαι!"ειπα απλά
"Μήπως ο Παύλος δεν βρήκε τι έχεις και έχεις κατι χειρότερο;"
"Μαμά ειμαι καλα!"

Ειπα...

"Α και οταν γυρίσω απο το μπάνιο να λείπει.."φώναξα και ανέβηκα πανω...
Καθώς ανέβαινα τις σκάλες ένιωθα το βλέμμα του και το σωμα του απο πίσω μου.

"Ναταλια άσε με να σου εξηγήσω μωρό μου.."μου ειπε και απο την μια ηθελα να τον ακούσω απο την αλλη ηθελα να του βγάλω τα μάτια....
"Ερμη...φύγε !"ειπα

"Ναταλια σε αγαπάω...δεν θα σε πλήγωνα ποτέ για καμία καργια!"
"Και ομως το έκανες!"
"Εκείνη με φίλησε,ειναι ψυχοπαθείς!Σε παρακαλώ μωρό μου άκουσε με.."

"Δεν εχω να ακούσω τιποτα!"ξαναείπα και ενιωσα μια ξαφνική ζαλάδα.
"Τι στο διάλο έχεις.."μου ειπε κρατώντας με.
"Τιποτα ειμαι καλα.."
Κράτησα γερά την τσάντα του φαρμακιου και μπήκα κλειδώνοντας την πόρτα στο μπάνιο..

"Ρε μωρό μου...ανυσηχω για εσένα..σε παρακαλώ....εγω θα σου πω και ας μην νε ακους..."
"Δεν θελω!"τσίριξα και κάθισα στην τουαλετα...
Άνοιξα το ενα κουτί και διάβασα προσεχτικά τις οδηγίες...

Μόλις το έκανα περίμενα κάποια λεπτά...η πόρτα δεν είχε σταματήσει να χτυπάει...

"Ρε μωρό μου..."ειπε

"Ερμη σταματά.."φώναξα και κρατούσα το τεστ με τραμαμενα χέρια.Ειχαν περάσει κάποια λεπτά και το πήρα και το κοίταξα...Θετικό....

Δε το πιστευω...η ζωη μου καταστράφηκε...δεν θα γίνω ποτέ γιατρός δεν θα κάνω πότε τιποτα...

Ξεκλειδωσα την πόρτα και κοίταξα τον Ερμη που ηταν κολλημένος στην κάσα της πόρτας..
Δεν κρατήθηκα και έπεσα στην αγκαλιά του κλαίγοντας...

"Τι συνβαινει μωρό μου;"
"Τίποτα...μην νομίζεις ομως οτι σου μιλάω."
"Μωρό μου πες μου.."η φωνή του ηταν χαλαρή..και με ηρεμούσε..

"Ερμη....σε μισώ...σε Συχαινομαι.."ειπα χτυπώντας το στήθος του..
"Έλα ξέσπασε μωρό μου!"ειπε και νε άφησε να συνεχίσω να τον χτυπάω...χαλάρωσα...και σταμάτησα...

"Μωρό μου...θα με αφήσεις να σου εξηγήσω;"
"Ερμη...ειμαι έγκυος...."
Τον κοίταξα και ενιωσα τα μάτια του παγωμένα...σηκώθηκε πανω και έτριψε με το χέρι του τα γενιά του...
"Τι;"
Ρώτησε και του έδωσα το τεστ.

Τον είδα λιγο σκεπτικό...ενιωσα να μου είχε φυγει ο θυμός και τα μούτρα...ηθελα να ειμαι μαζι του.
"Αυτο ειναι υπεροχο μωρό μου.."
"Μην με κες μωρό σου, δεν ειμαι!"

Ειπα λυπημένα...
"Ήσουν,εισαι και θα εισαι..παντοτινά..σε παράκαλω να σου εξηγήσω;"
"Εξήγησε μου..."ειπα και περίμενα..

"Ωραία πριν έρθεις...αρχισε να μου λεει κατι περίεργα...την έβρισα και εκείνη με φίλησε...ειναι τρελή...εγω την τράβηξα και μετα δεν με άφηνε...μετα την χαστούκισα...και με ξαναφιλησε..δε πρόλαβα να κάνω τιποτα και μπήκες εσυ..δεν θα σε πλήγωνα καρδια μου!"
Αρχισα να κλαίω....ηταν όλα θολά στο μυαλό μου..

"Ερμη;Τι υα κάνουμε;"
"Τιποτα μωρό μου...θα κάνουμε ενα παιδάκι και θα είμαστε οι καλητεροι γονείς!"
"Δεν σε εχω συνχωρισει ακόμα.."του ειπα και με φίλησε...με άφησε ξεπνοη και χαμογέλασε...

Άκουσα την πόρτα να χτυπάει...και ειδα την μητέρα μου φουρτουνιασμένη...
"Η Ολγα μου ειπε οτι πήρες τεστ..ειναι αλήθεια...εισαι έγκυος;Πες μου...κατέστρεψες ρε το Παιδι μου;Για αυτο οι ζαλάδες και οι εμετοί;"
"Κύρια Σοφία...την Ναταλια την αγαπάω με όλο μου το ειναι...και να ειναι έγκυος...αλλα ειναι δίκη μου και δεν πρόκειται να την αφήσω ποτέ..να πάθει τιποτα."

"Παιδι μου τι λεει;Θα αφήσεις την ζωη σου;Εισαι μονο 24 χρόνων έχεις να σπουδάσεις.."
"Μαμά..σταματά...αν ειναι για το παιδι μου...δεν με νοιάζουν οι σπουδές!"
Ειπα χωρίς να το πολυ σκεφτω...

"Α και την επόμενη φορα που η κυρα Ολγα θα ανακατεύει...θα την κάνω νε τρέχει και να μην φτάνει.."

"Θες να έρθεις μαζι μου;"με ρώτησε σιγανά ο Ερμης και κούνησα το κεφάλι μου θετικά.

Τα σχολια δικά σας!!!πφφ αύριο παλι Δευτέρα !