De Nieuweling

Hoofdstuk 20

*Ga maar verder in stilte.*
Ze gingen de klas binnen.
"Zoals jullie misschien al hebben gezien, we hebben een nieuweling in onze school. Dit is Salima Moussaoui"
"Mevrouw?" klonk er een stem.
"Ja wie riep mij?"
"Ik mevrouw"
"Ah Ibrahim wat is er?"
"Ik vroeg me af of je weet waar Sihem is? Of komt ze nog naar deze school of niet?"
"Ah ja leerlingen Ibrahim heeft me een goeie vraag gesteld. Het antwoord is 'nee Sihem komt niet meer naar deze school ze is veranderd van school."
"Nee dat meen je niet. Waarom?" riepen de mensen van de klas."
"Nou ja Sihem woont te ver van deze school en dus daarom is ze naar een school dicht bij haar buurt gegaan."
"Ooh dat vind ik echt jammer. Ik moest haar zo veel vertellen." zei Ayoub.
"Hoe bedoel je? Gij moest haar zoveel vertellen" klonk de stem van Amina fluisterend.
"Ja ik moest haar veel vertelle. Amina ben je jaloers?" Antwoorde Ayoub?
"Ik jaloers?" Klonk de stem van Amina boos.
"Je moet niet kwaad worden hoor schatje." zei Ayoub luid.
"Oke Ayoub nu met je is goed luisteren naar mij. Amina is niet jou schatje, maar de mijne! Als je haar nog één keer schatje noemt da.."
"Wat dan?" Klonk de stem van Ayoub er direct erboven.
"Dat zul je dan wel zien."
"Zegt de ene grote titser, Amina die foto da ik jou heb gestuurd van Sharon en Ilias da betekend toch al veel hé."
"Ogh hou je mond ik weet dat Ilias dat nooit zou doen."
*OKE NU IS HET GENOEG AYOUB!*
"OGH kutwijf hou je vuile smoel dicht tegen mij! Ik was niet alleen aan het praten bitch."
Klas: Oooow.
*JE NEEMT NU JE BOELTJE EN GAAT NU NAAR DE DIRECTIE! HIER LAAT IK HET ER NIET BIJ!"
"Yes" fluisterde Amina stilletjes.
"Wow hoe durft hij zo te reageren op een leerkracht? Zei Jasmine. "Amai ik zou dat ook niet durven ze" zei Brent. En zo bleven de klas een kwartiertje met elkaar praten.
*Oke mensen laat het nu maar, hij zal zijn lesje wel leren. We gaan verder met de les. Trouwens heeft er iemand Sharon gezien?"
"Nee waarschijnlijk is ze telaat ofzo."
"Salima?" (Sihem) fluisterde Amina.
"Ja?" fluisterde Sihem terug.
"Kijk Ibrahim hij heeft nog geen één woord gezegt."
"Amina vraag da alstublieft ik wil weten wat er scheelt."
"Ibrahim is er iets?" vroeg Amina.
"Oh nee hoor, waarom vraag je dat?"
"Omdat je zo stil bent."
"Nou nee ik mis gewoon iemand."
"Wie mis je dan?"
"Dat kan ik je niet zeggen nu."
"Wil je eens praten tijdens pauze?"
"Ja graag."
"Oke."
*Oke beste leerlingen we gaan verder doen met onze groepsopdracht.*
"Ja mevrouw dat gaat al niet. Sharon is er niet" Riep Ilias.
"En Ayoub ook niet." riep Amina.
"Dan werken Ilias Salima en Amina samen per drie."
"Yes" fluisterde ilias.
"Maar nu kunnen we niets van Ayoub en Sharon te weten komen." fluisterde Amina.
"Ja maar denk je dat we iets meer gaan te weten komen?"
"Nee ik denk echt van niet."
"Maar we kunnen nog altijd gewoon praten met hun."
"Nja ik ga niet praten hoor met die Sharon." fluisterde Amina boos
"Amina je moet schat." antwoorde Ilias.
"Oke oke ik zal het wel doen. Heb gewoon geduld."
*trrrr*
"Ga maar verder Salima ik wil nog even praten met jou, dus jij blijft nog even bij me."
"Oke mevrouw."
"Ik weet het van jou en Haroun, ik wu alleen maar zeggen dat het me spijt."
"Dat het jou spijt? Hoe bedoel je mevrouw?"
"Het spijt me dat ik het niet eerder had gezien. Het spijt le dat ik jou niet heb geholpen."
"Dat is helemal niet erg hoor mevrouw. Je kon bet ook niet weten omdat ik toen niets had gezegt. Je waq er voor me. Telkens vroeg je me hoe het was en ik antwoorde altijd 'goed'."
"Maar toch. Ik heb het gehoord van je mama dat ze in het ziekenhuis zat hoe is het met haar?" "het gaat al beter maar ze mlet nog altijd medicatie innemen."
Doe ze de groetjes maar. En hopelijk gaat de plan door en pakken jullie Haroun."
"Dankje wel mevrouw!"
*En 'Sihem' had de klas verlaten.
Amina stond te wachten een da ingang.
"Wat zei de mevrouw?"
"Ze zei sorry. Gewoon sorry dat ze niet had ingezien wat er was."
"Oh dat is echt lief van haar."
"Kijk kijk wie daar loopt" fluisterde Sihem.