De Nieuweling

Hoofdstuk 22

*in het ziekenhuis*
Verpleegster kwam binnen.
"Wat heeft ze?"
"Ze heeft rattenvergif opgegeten."
Sihem en Ilias keken elkaar aan.
"RATTENVERGIF?" Riepen ze te samen.
"Ja rattenvergif"
Ineens viel Sihem haar iets op.
"Ehm Ilias?"
"JA?"
"Kijk luister, ik herriner me iets. Toen Sihem ging praten met Ibrahim lag haar Arizona drankje op het tafeltje naast me toen kwam Brent ineens voor me staan en hij was met me aan het praten maar toen zag ik langst mijn ooghoek iemand lopen naar het wc en het was Sharon en ja ze deed geheimzinnig maar het interesseerde me echt niet wat ze aan het doen was op dat moment. Het kan 100% zeker zijn dat Sharon iets in Amina haar drinken deed. Ik voel me zo schuldig Ilias. "
"Je moet je niet schuldig voelen. Heeft Brent haar niet gezien?"
"Ik denk het niet want hij was me aan het troosten en stond met zijn rug naar Sharon dus ik denk niet dat hij ze heeft gezien. Met mijn mama heeft Sharon ook ratten vergif gedaan in haar drank, ze haat Amina ze is jaloers dus waarom zou ze er geen rattenvergif hebben in gedaan? Ik ben er echt zeker van dat Sharon het deed."
"Maar er moet toch iemand zijn dat ze heeft gezien? Vraag het toch maar aan Brent. En wanneer had Amina overlaatst gedronken van haar Arizona?"
"Awel juist voor het belde" riep Sihem stressend
"Mijn schatje hopelijk komt alles goed."
*Eventjes later*
"Kuch kuch Ilias? Sihem?"
"Amina je bent wakker alles goed mijn prinsesje?" zei Ilias.
"Ja het gaat al beter. Maar ik heb zo een honger mijn maag is zo leeg."
"Dat komt omdat de dokter je maag heeft geleegt en je mag pas over een uurtje eten."
"Oke moeten jullie niet op school zijn?"
"Ik blijf liever bij mijn toekomstige vrouw dan dat ik naar school moet." Ilias gaf Amina een kus op haar voorhoofd.
"En ik blijf liever bij mijn beste beste vriendin."
"Oh zo lief ik hou van jullie! "
"Wij houden ook van jou Amina"
*1uur later*
Amina mocht eindelijk eten.
Na het eten kwam Ibrahim eens lamgs bij Amina.
"Hey Amina hoe voel je je nu?
"Hallo Ibrahim wat een verassing het gaat beter ja maar ik heb  nog een beetje maagpijn."
"Alles komt goed. En seg Amina? Waar zijn je ouders eigenlijk? " vroeg Ibrahim.
"Ze zijn naar Duitsland maar ze weten dat ik in het ziekenhuis lig dus ze zijn op de terugweg. "
Salima kwam weer binnen ze ging even een luchtje scheppen buiten. Toen ze oppeens super rood werd. "Heey Ibrahim" zei ze stoterend. "Hallo Salima Seg mag ik eens iets vragen, jou stem lijkt echt super hard op de stem van Sihem, ken je haar of ben je haar familie?"
"Ja verre familie."
"Contact met haar?"
"Nou ja gisteren nog gebeld en ze vertelde over jou ze zei dat ze je mist."
"Vertel haar dan maar dat ik haar ook super hard mis.. Ehm Amina Selima ik moet er helaas van door, veel beterschap!"
"Omg Amina heb je dat gehoord hij mist me!"
*Toen Ibrahim bijna aan de einde van de gang was keerde hij terug om naar de kamer te gaan waar Amina zich bevond te gaan hij was zijn gsm vergeten.
*ondertussen gesprek in de kamer tussen Amina en Sihem."
MAAR Amina waarom mag Ibrahim niet weten dat ik Sihem ben dat ik op de vluchtben voor die Haroun?"
*Op dat moment kwam Ibrahim lang hun kamer en stond al 1 minuut te luisteren aan de deur.
"Ik vertrouw hem echt Amina mag hij het weten?"
"Ik wil het ook wel vertellen maar het mag niet."
"Ah zo zo zo Salima is Sihem? Omg licht mijn haar goed oke ja ik ga nu binnen." fluisterde ibrahim tegen zichzelf.
*klop *klop
"Sorry voor het storen meisjes ik ben mijn mobieltje vergeten"
"Oh heeeey Ibrahiiim zei Sihem fluisterend toen ze naar hem verliefd keek.
"kuch kuch" deed Amina express luid.
"Oke stop ik weet dat dat Sihem is, ik heb alles gehoord aan de deur ik wou echt niet afluisteren maar dit leek gewoon effe serieus. Sihem nu ik weet dat jij het bent ik hou van je! En ik heb dat al lang verzwegen. En niet bang zijn ik zal jullie helpen met jullie missie beloofd." zei Ibrahim overtuigend.
Amina keek Ibrahim met grote ogen aan en zei "oke je doet mee!"