Gitara

chapter 13

marcus POV

na shock ako ng malamang dahil pala sakin kaya nagkasakit tong babaeng to.

dati ang dahilan ko lang kaya ko inaalagaan to ay dahil:

1.mula pagkabata ako na ung gumagawa neto dahil di sya maasikaso ng magulang nya

2. binigay sakin ng mommy nya ung responsibilidad ng pag aalaga sa kanya habang andito pa sya sa ospital

3. mahal ko sya

4. dahil ako pala yung dahilan kaya sya nandito

kakatuwa ung nurse, sa pagkaka alala ko sya ung unang nagsbe na bagay daw kami ni marue at to the fact na sinabi nya yon in front of us.

pagkalabas ng room nung nurse ioopen ko sana ung topic about dun sa sinabing bagay daw kami pahahapyawan ko sana sya about dun sa nararamdaman ko para sa kanya ng ibahin nya ung topic kaya ayun napakanta tuloy ako ng bigla.

kinanta ko ung kasintahan na kanta ni jireh lim.

nakikisama ata ung tadhana sabi siguro nya na

"idaan mo nang sa kanta ung nararamdaman mo. para di masyadong ovious"

haay ayun nagustuhan sana nya..

pagkatapos nyang uminum ng medicine nakatulog na sya nang bigla naman tumawag ung kabarkada ko

"pare ano nakahanap ka na ba ng ka duet mo sa contest na sinabi ko sayo?"

Tanong nya ng paramg excited na excited pa.

"oo kaso naospital sya eh.andito nga ako taga bantay nya"

sabi ko saka ko tinignan si marie

"wow pare ikaw na pala si juan dela cruz ang tagapag bantay"

Biro nya kaya natawa nalang ako

"palista mo nalang kami ni marie ako na bahala sa kakantahin namin for sure ok naman na sya before the contest"

umokey lang sya then i hang up the phone

dapat tong kantang pipiliin ko bagay samin,, hmm nagtingin tingin ako sa music player ko sa phone at nag hanap hanap ng mga kantang pwedeng isali sa contest na yon.

masyado namang common kung lucky ni jason mraz at colbie calliat ung kakantahin namin

hmm teka may pinasa sakin si marie last week na bagong kanta actually ngayon ko palang to pakikinggan

when im listening to this music i remember when we are young

pilit nya akong pinaglalaro ng barbie para parehas daw kami.

madalas akong napagkakamalang bading nung mga taga samin kasi ako taga dala lagi ng mga laruan ni marie umiiyak kasi un kapag di ko napagbibigyan

we used to play tagu taguan kahit dalawa lang kami.

may bahay bahayan pa kaming ginawa dati sa ilalim ng puno, nandun kami twing tanghali natutulog ng sabay

pagkagising sa umaga lagi akong nasa kanila nanunuod ng paborito nyang princess sarah at charlotte.

bata palang ako, sya na ang boss. gusto kong manood ng justice league pero ayaw nya gusto ko maglaro ng robot at baril barilan pero ayaw nya kasi barbie daw ung mas maganda.

laking pasalamat ko nga sa Dyos at lumaki akong LALAKI, kasi kung mahina ang kapit ko sa kasarian ko noon malamang mas malandi pa ako ngayon kesa kay marie

haay tamang tama tong kanta na to para samin.

mga 1week din kami sa ospital at eto na sa wakas makakauwi na

pagdating sa amin hinatid ko na sya sa bahay nila at tumambad samin ung mga maleta ni tita dahil aalis daw sya papuntang singapore, well wala ng bago at sanay na kami sa ganung scenario.

pagdating namin sa kwarto nya ay inalalayan ko syang mahiga at  nakipag kwentuhan muna ako sa kanya ng konti

sinabi ko ung tungkol sa contest at pag ok na ung pakiramdam nya mag start na kami mag practice

marie has a very good voice at syempre ako din kaya pumayag naman sya sa kantang sinabi ko dahil parehas kaming hindi mahihirapan sa kantang pinili ko.

Inayos ayos ko muna ng konti ung gamit nya saka ako nagpasyang umuwi dahil ilang araw din akong walang maayos na tulog, higa at pagod ako magbantay kay marie.

"oh sya mauna na ako, text mo lang ako pag kailangan moko ha or pasundo moko kay yaya rosita"

i kiss her forhead before i leave

o.0. teka kiniss ko sya

oh my first time un pero sana di big deal un sa kanya

hala napapansin ko na lately nagiging showy na ako masyado sa mga nararamdaman ko para sa kanya.

Although pinipigilan ko pero kusang gumagalaw ung katawan ko para gawin ung mga ganung bagay sa kanya, kahit na ganun ung nangyayari ay mas magandang mag doble ingat ao sa mga kilos ko dahil di ko alam kung anu ung takbo ng isip nya sa mga ginagawa ko at ayokong mahalata nya ung nararamdaman ko para sa kanya.

dapat magpaka simple lang ako , dapat gawin ko lang ung mga gingawa namin dati ung gawain ng normal na mag bestfriend.

andito na ako sa bahay ngayon iniisip na walang sikretong di nabubunyag 

alam ko dadating ung panahon na malalaman nyang mahal ko sya pero mas ok yata na ako mismo magsasabi sa kanya para mas maganda pero paano?

kailangan kong pahalagahan ung pagkakaibigan na mayroon kami at ayokong masira yun, ayokong magkailangan kami.

**mimaygel**