Gitara

chapter 35

Marie's POV

di ko na nakuhang magbihis dahil pagkatapos akong kausapin nung kidnapper agad akong lumabas at sumakay sa taxi

grabe di ko na alam kung anong klaseng upo gagawin ko.

ambagal naman ng taxi na to!

kung di lang ako nag inarte edi sana kasama ko sya ngayon at hindi nakidnap

kung hindi lang ako nag inarte edi sana magkasama kaming nagcecelebrate ng monthsarry namin

kahit ako nalang sana ung nagpa alala sa okasyon ngayon

di ko makakaya kung mawawala sya sakin.

ako lahat may kasalanan nito

wala akong ibang dapat sisihin kundi sarili ko

iyak na ako ng iyak hanggang sa may magsalita

"miss ok ka lang?"

sabay abot ng panyo sakin

"i dont know by the way thanks" sagot ko

"boyfriend mo ba yung dahilan?"

nako may pagka chismosa din pala tong babaeng to

"hay ayaw mo sumagot so silent means yes. alam mo kung ano man yan isipin mo nalang na everything happens for a reason. malay mo ung dahilan ng pag iyak mo ngayon ung magpatibay lalo sa samahan nyo malay mo kapalit ng mga luha na pumatak galing sa mata mo eh mapalitan ng ngiti diba think positive. masaya man o malungkot ung nangyare pero after mangyari nun may naiiwan at naiiwang lesson yan to be applied sa mga araw na dadaan pa sa pagsasama nyo. kami nga ng boyfriend ko di pa nagkikita lagi din kaming may pinag aawayan para sakin ang hirap kasi phone lang ung nag uugnay saming dalawa ni hindi ko malambing hindi ko sya mahawakan buti nga ikaw nanjan lang sya malapit sayo hehe hula lang pero kung anu man ung pinagdadaanan mo ngayon malalampasan mo din yan basta kapit lang sa love nyo para sa isat isa. remember everything happens for a reason"

nakatingin lang ako sa kanya paano nya nasasabi ung ganitong bagay?

pero infairness it helps kahit papano natanggal ung pagkataranta ko

"salamat ng madami ha. ahm i cant tell you my situation right now but thanks na din. nga pala im marie ignacio and you are?"