Dövüş Kulübü

Bölüm 13

Sizleri çok beklettiğimin farkındayım ama inanın hayatında yolunda gitmeyen olaylar oldu. Zor zamanlardan geçtim ama ayakta kalmayı öğreniyorum. Bölümler bir aksilik olmadıkça sık sık gelecek. Şimdiden keyifli okumalar diliyorum. #Ezgi

...

"Onu gördün değil mi?" diye sordu Dylan, odada öfkeli bir şekilde volta atarken. "Gözlerinin nasıl zaferle parladığını ya da nasıl gülümsediğini gördün. Zack' i konuşturmak için beni kullandı ve ben hiç fark etmedim. Ben tam bir aptalım. Lanet olası saf bir aptal"

Dane, koltukta oturmuş kollarını göğsünde birleştirmişti. Çatık kaşlarla Dylan'ı izliyordu. "Bu biraz da bizim suçumuz" dedi. "Kıyafet arama ya da elektronik eşyaların yasaklanması gibi kurallar koymalıydık ancak olmadı"

Genç kız, odanın içinde bir dönüş yaptı. Eve gidip banyo yapmış, üstüne bir kot ve bir tişört geçirmişti. Sonrasında ise hemen buraya geri dönmüştü. "Bunu anlamıyorum" dedi. "Dövüş Kulübü, parayla adam dövüştüren bir kulüp ve çok ünlü buna rağmen Zack neden iki sene önce olmuş olaylarla yargılanıyor da insan dövüşlerinden yargılanmıyor? Üstelik gece yapılan dövüşler ölümüne"

Dane, dudaklarını büzdü. "Çünkü Dövüş Kulübü, özellikle yüksek mevkideki insanların takıldığı bir yer ve bunlara avukatlar ve savcılar da dâhil. Hatta hâkimler bile geliyor. Sen kendi eğlenceni bozar mıydın? Zack, bu yüzden sadece Em'in ve Max' in ölümünden yargılanacak ama o da zaman aşımından çok sürmeyecektir"

Dylan tek kaşını kaldırdı. "Ne kadar?" derken sesi şüpheliydi.

Dane, omuz silkti. "Ben avukat değilim ve pek anlamam ama birkaç ay yıl çıkar"

"Birkaç yıl mı?" Dylan, kocaman gözlerini kırpıştırarak. "Hayır, buna izin veremem. Onu bir an önce o delikten çıkarmalıyız. Bir yolu olmalı"

"Rüşvete ne dersin? Kimse hayır demez"

Dylan başını iki yana salladı. "İşimizi şansa bırakamayız" dedi. "Yarın Zack ve ben bir avukat eşliğinde görüşeceğiz. Bu arada burada Zack' in yokluğu belli olmamalı. Dövüşlere akşam sanki hiçbir şey olmamış gibi devam edilsin."

Kadının yönetime aniden el koyması Dane'yi rahatsız etmemişti. Omuz silkti. "Tamamdır" dedi. Ardından kollarını koltuğun arkasına dayadı. "Tanrı aşkına, Dylan" dedi. "Dur artık. Başımı döndürüyorsun."

Dylan, kendini onun yanındaki boşluğa bıraktı. "Özür dilerim" dedi. Sonra yana devrildi ve başını Dane'nin göğsüne yasladı. "Sadece sinirliyim" dedi. Dane, saçlarıyla oynamasına itiraz etmedi. Gözleri yorgunlukla kapandı. "Dane" dedi yavaşça.

"Evet?"

"Ben ona asla ihanet etmem" dedi genç kadın ve uyuyakaldı. Bir ara uyku mahmuru gözlerini açtığında Dane'nin onu taşıdığını hissetmişti ama üzerinde duramayacak kadar yorgundu bu yüzden ne itiraz etti ne de sorguladı.

Gözlerini yeniden açtığında bulutların üzerinde yatıyordu. Üzerinde bulunduğu yatak o kadar rahattı ki bir süre ne gözlerini açtı ne de doğruldu. Sonra evde olmadığını fark etti. Burası onun yatağı değildi. Hızla doğruldu ve gözlerini kırpıştırdı.

Devasa bir yatakta yatıyordu. Tavanı, cibinliği ve kırmızı ipek örtüleri olan bir yataktı. Dylan, kaşlarını çattı. Hava aydınlanmış görünüyordu. Sürünerek ayağa kalktı ve etrafına bakındı. Burası sonu gelmeyen bir odaya benziyordu. Yatak odası, çalışma odası, salon ve mutfak bu kocaman tek odalı yere sığdırılmıştı.