What if Everything could Change?! ~ Voltooid #Wattys2016 #JustWriteIt

4. De Uitnodiging

Austins pov

Dat was echt gênant. Kom op Austin, hoe kon je zo nerveus worden?! Nu denkt ze vast dat je een watje bent! Sh*t. Okey geen paniek, ik moet haar gewoon laten zien dat ik geen softie ben. Ik App haar pas in de avond. Dan kom ik niet zo wanhopig over en lijkt het alsof het me niet zoveel kan schelen. Okey... nu even relaxen. Wat zal ik tekenen? Ik zoek zo gefocust over het internet naar inspiratie dat ik bijna niet merk dat de huistelefoon af gaat. Ik neem op. Zij is het... Maar hoe komt ze aan dit nummer?! "Hallo is dit de familie Jefferson?" vraagt ze. Grappig hoe onzeker ze overkomt. "Ja, je spreekt met Austin." zeg ik tegen haar. "O hey Austin, sorry dat ik bel. Ik heb het nummer trouwens van het telefoonschema als je je dat afvraagt. Ik ben geen stalker." ik lach erom. "Sta je mij nu uit te lachen?!" vraagt ze nep boos. "Nee hoor." zeg ik nog steeds een beetje glimlachend. "Maar hey ik wilde je wat vragen. Heb jij enig idee wat ik zou kunnen tekenen? Want ik zit echt zonder inspiratie." "Je bent niet de enige. ik heb ook niks. Ik kijk wat op Pinterest maar kan niks vinden. Sorry." "Okey geeft niet. En hey als je wat inspiratie zoekt kan je ook op 'We Heart It' kijken, daar zit meestal wel wat leuks tussen." raadt ze me aan. "Okey is goed." even was het stil aan de lijn. Dus zeg ik wel wat. "Maar waar ben je eigenlijk naar op zoek?" "Uhm ik denk... en quote misschien en anders voorbeelden van manga of zo want ik kan nu echt niks bedenken, dus verveel ik me suf." zei ze een beetje lachend. ik kon het horen. "Woon je ver bij mij vandaan?" vroeg ik haar. Wow je on de twijfel horen in mijn stem. Het was stil aan de andere kant. "Rustig aan ik ga je heus niet ontvoeren." zei ik nep geruststellend. Ik hoorde haar lachen en ze reageerde weer. "Hangt er vanaf waar je woont." Ook zij was zo te horen een beetje nerveus. "Okey ken je de Meerkoetstraat?" "Uhm naast de Karekietstraat toch?" "Juist en dan 29."zeg ik tegen haar. Ik hoop dat ik niet te snel ga, ik bedoel ik ken haar net 2 uur. "Okey moet ik nog wat meenemen?" vraagt ze. "Uhm tekenspullen en zo potloden stiften fineliners, als je die hebt." "En of ik die heb." lacht ze. "Okey neem maar mee dan." "Is goed, ik zie je later." zei ze. "Doei." Ik neem de huistelefoon mee naar boven en sla haar nummer op, op mijn telefoon. Wat ben ik blij dat het huis niet rommelig is en dat ik voedsel heb. Ik hoop dat ze zich op haar gemak gaat voelen. Ik ga op m'n bed liggen en zodra ik denk aan vandaag denk ik aan haar. Er is iets aan haar. Zij is anders... Ik weet niet of ze het zelf wel weet. De bel gaat. Snel loop ik de trap weer af. Ik open de deur, maar het is niet Soraia. Het was mijn beste vriend. Hij wil dat ik kom skaten met de anderen maar ik zeg vriendelijk nee. "teveel te doen." ik heb een beetje ruzie met hem. Ik vind dat hij moet stoppen me roken en hij werd natuurlijk helemaal boos omdat het zijn eigen leven was: het gebruikelijke... Dus hij gaat weer weg, en ik doe de deur weer dicht. Ik ga naar de keuken en pak wat chips. Als je in mijn huis in de keuken staat kan je van een verte al zien wie er aan komt en wie er aanbelt. Net als ik klaar ben met chips pakken en een schaaltje zie ik haar mijn kant op komen. Ze zwaait naar me en ik zwaai terug. Ik loop naar de deur en doe hem weer open. Ze komt aanrijden op haar fel gele pennyboard met rode wielen. Ik leun met mijn schouder tegen de deur aan en kijk toe hoe ze naar me toe komt. Ze heeft haar schooltas bij zich en onder haar arm heeft ze A3 papier. Als ze voor me stat pakt ze haar penny board op en gebaar ik dat ze alvast naar binnen kan. Achter haar doe ik de deur dicht en ga ik de keuken weer in. "Ik kom eraan hoor." zeg ik tegen haar. "Is goed hoor." zegt ze terug. Zij is volgens mij echt chill om mee om te gaan. Ik loop de woonkamer binnen en geef haar de kom chips. Tegelijkertijd pak ik haar penny board en tas aan. Ze kijkt mij bescheiden en lachend aan. Ik loop voor haar de trap op, naar mijn kamer. Daar leg ik haar boord in de hoek en haar tas op mijn bed. "Kon je het vinden?" vraag ik om de stilte te verbreken. "O ja hoor." "Ga maar ergens zitten hoor." zeg ik terwijl ik zelf ook ga zitten. Ze trekt haar schoenen uit en gaat in kleermakerszit op mijn bed zitten. "Wat heb je allemaal mee?" vraag ik haar terwijl ze mijn kamer rond kijkt. Ze moet even nadenken en daarna wijst ze gewoon naar haar tas. Ik ga aan de andere kant van het bed zitten en pak de tas aan. "Ik heb alles meegenomen behalve m'n verf en kwasten." zegt ze. Ze zet de grote kom chips op mijn bureau vlakbij mijn bed. Haar papier legt ze daar ook neer. "welk soort muziek vind je leuk?" vraag ik haar. "uhm speel maar gewoon wat hoor, als het maar geen rock of zo is." lachend trekt ze haar vest uit. "Waar kan ik deze zetten?" ik wijs naar m'n stoel en ze hangt hem eroverheen. "Ik weet wat om te tekenen."