My Sketch Boyfriend (Completed)

CHAPTER 35: Let's Start Again

Kate's POV

Ayaw na ng katawan ko na gumalaw. Hindi ko alam kong ano mararamdaman ko. Kahihiyan or katangahan?

Kahihiyan dahil nagpakatanga ako sa isang rason dahil mahal ko sya. At katangahan dahil nakakahiya ang nangyari sa akin ngayon. Hindi ako makatingin sa kanya. Gusto ko nang umalis pero hindi ko na maigalaw ang mga paa ko. Shit! Kuya donghyun naman eh! Bakit ngayon mo pa ako ginaga!

Parang tuod nalang akong nakatayo at nakatulala sa kawalan.

"Kailan mo pa balak na umalis"

Natauhan ako bigla. Kahit matauhan man ako hindi paein ako makagalaw. Hoy! wag nyo akong sisihin kong bakit hindi ako makagalaw. Wala akong master glue dito no, mga bwesit.

Pero pinilit kong inayos ang sarili ko at huminga ng malalim.

"Hindi ako pumunta para guluhin ka"

"So?"

Gago! Thank you hah! Sana natuluyan ka na nga sa kung ano man yang nangyari sayo.

"So? Wow, what a good answer. Sana pala SO  nalang ang sinabi ko sayo nong time nayon. Dapat umalis na ako bago pa----"

"SHUT THE F*CK UP WILL YOU?"

Wh-what..did he just say? Bakit nakaramdam ako ng sakit sa dibdib. Nong pagkakasabi nya kasi ng salita nya na mismong nanggaling sa kanya iba eh. Ang sakit pala kapag sa mahal mo mismo nanggaling no? tsk.

"If you still can't MOVE ON from that scene, you're FREE TO LEAVE in this room. You're ruining the show"

At hindi ko na napigilang umiyak. Pero humikbi nalang ako. Gago ka talaga kwangmin! gago ka! Hindi ka lang pala basta gago, manhid ka! ang manhid manhid mo!!

Tinakpan ko nalang ang mukha ko habang humihikbi. Bwisit ka kwangmin! bakit sa dinami daming lalaki na nandito sa mundo, ikaw pa?! Aalis na ako dito. Ayoko na! at ayoko nang may connection pa ako sa kanya.

Nabuksan ko na ang pinto at doon ko lang naramdaman na pinigilan nya ako sa waist ko with his left arm while his right nasa chest ko. Back hug again.

"I......I....I-m sorry....I'm so sorry kate..Please...Please forgive me"

He said that beside my neck at pinatong ang ulo sa shoulder ko and he started to cry.

Umiyak na talaga ako ng todo. Hindi ko din napigilan kasi mixed emotion na din yong nararamdaman ko. Umiiyak dahil nasaktan ako. Umiiyak ako dahil galit ako sa sarili ko dahil nagakatanga ako. At Umiiyak dahil masaya ako kasi pinigilan nya ako dahil ayaw nya akong umalis.

Gustuhin ko man na manatili kami sa posisyon namin pero wala na akong magagawa. Nangyari na ang sinabi nya eh. Nasaktan ako ng subra. Kaya disidido na akong umalis.

Pinilit kong kumawala. Hinawakan ang dalawa nyang kamay at pilit na inaalis pero mas lalo pa nyang hinigpitan.

"Kwangmin ano ba! bitiwan mo ako! Ayoko na! Aalis na ako!"

"No! I don't want you to leave me! I'm sorry ok? Hindi ko mapigilan ang sarili ko kasi nasaktan ako eh! at ayokong mangyari satin ulit ang ang nangyari samin noon"

"Please! Let me go! We're done! So please let go of me!"

"No! please...please Don't leave me! Kate I didn't mean to say such words. Kate please I'm begging you"

"Let...me...go!!!"

Nang makawala na ako, sinuntok ko sya. Sinuntok ko sya na nakatuon sa 180° para maiba at ng matauhan. Pero hindi nya ininda ang sakit. Umiiyak lang sya.