Dressed in blood #1

23) Niet te geloven

< JENNIFER > 

Met een slecht gevoel wordt ik wakker. 7 uur. Ik zou me moeten klaarmaken voor school maar daar heb ik geen zin in. Snel pak ik me telefoon en app Ariana en Matt dat ik ziek ben. 

Als ik voor de spiegel sta zie ik allemaal mascara vlekken op mijn wang, Me haar zit heel lelijk door de war en ik draag nog steeds mijn kleding van gisteren. Toen ik gisteren van Jackson naar huis ging was ik zo moe dat ik gelijk in bed lag en sliep. 

Na dat ik me omgekleed heb ga ik als een soort dood wezen ga ik op de bank zitten en kijk voor me uit en denk na over van alles en nog wat. Jackson heeft me geprobeerd te gebruiken!?

 "Jennifer je denkt toch niet dat ik zoiets zal doen? je kent me! Je bent me beste vriendin! me enigste vriendin. En ik geef toe ik heb misschien gevoelens voor je" 

Hij heeft gevoelens voor me? bedoelt hij daarmee liefde? 

 "nee dat kan niet, hij heeft me gebruikt!" zeg ik hardop tegen me zelf. Steeds als ik daaraan denk moet ik weer huilen. Hij heeft me gebroken ook al hadden we niks. Alleen maar een hele goede band samen. Hij is mijn beste vriend! nog een betere vriend dan wat Matt is. Ik kan niet geloven dat hij nog niet veranderd is na 150 jaar! 

Ik word wakker uit me gedachte als ik geklop hoor op de deur. Met een zucht maak ik de deur open en vol verbazing staat Matt daar met een doosje chocola.

 "Hier. Ik weet dat je ziek bent maar ik weet hoeveel je van chocola houdt dus hier." ik lach, hij kent me te goed. Blij geef ik hem een knuffel en een zoen. We lopen samen naar mijn kamer en gaan op bed liggen en kijken naar tv. Ik zit heel dicht tegen hem aan en dat voelt fijn.

"Ik ben zo blij dat je me vriendinnetje bent" zegt Matt na een tijdje. Ik kijk hem verbaasd aan.

 "Je bent dan wel soms een beetje bazig en vraagt veel van me...maar je weet dat ik niet zonder je kan  " en dat meende ik recht uit me hart. Ik en Matt zijn al beste vrienden sinds de kleuterschool, Hij is heel mijn leven bij me geweest. Ik weet zeker dat ik niet zonder hem kan. Hij is een goede vriend! Dan moet ik weer denken aan Jackson, Wat zal hij nu doen? mist hij me ook zoals ik hem mis? Ik schudt die gedachte van me vandaan. Nee dat kan niet, hij geeft niks om me.

"Waar denk je aan Jen?" 

 "ohh aan niks"  lieg ik en we kijken samen verder naar de tv.

< JACKSON >

Ik wordt wakker en voel me gelijk al niet goed. Het lijk wel alsof ik dagen lang geslapen heb. 

"Zozo lekker geslapen?" hoor ik de stem die ik liever nooit meer wil horen.

 "Camille ga iets anders doen dan mij stalken!" ik hoor haar zachtjes lachen. Een eeuw geleden kon ik nooit genoeg krijgen van haar lach, Maar dingen veranderen. Net zoals Jennifer en ik, Ze wilt me niet. Ik mis haar nu al....

"Kan je echt aan niemand anders denken dan aan die achterlijke Jennifer? Ze past niet bij jouw!" 

 "Jij wel dan?" vraag ik arrogant

 "Ik was niet de eerste die de liefde verklaarde, dat was jij!"

 "Omdat ik ook echt van je hield!" zegt ik rustig maar boos.

 "Lieg niet tegen me! Je bent vreemd gegaan op iemand anders terwijl wij getrouwd waren" sist ze naar me.

 "Dat was een fout van mij! Hoe vaak heb ik je niet sorry gezegd daarvoor!"

 "Hoe kun je nou zo iets doen!"

 "Jij ben degene die zich 1 jaar lang niet heeft laten zien! En ik weet nog steeds niet waarom!" schreeuw ik nu bozer.

"Ik kon niet anders! ik moest wel" 

 "Waarom Camille? zeg me eerst waarom! Je kon me alles vertellen, echt alles!"

"Laat het! dat gaat gewoon niet!" zegt ze nu rustiger. Ik verbaas me van haar stem, want normaal heeft ze altijd een luide schorre stem Maar nu klinkt ze weer als vroeger.

 "Je hebt gelijk, Dit gaat gewoon niet" probeer ik ook rustig.  "Ik ben echt klaar met jouw!" boos probeer ik weg te lopen.

 "Jennifer staat tenminste wel aan mijn kant!" hoor ik haar roepen. Ik sta stil en voel pijn in heen gaan.

 "Ik weet zeker dat Jennifer diep van binnen mij gelooft. Ze moet wel" fluister ik

"Hoezo? Omdat ze je leuk vindt?" ik schudt me hooft.

 "Nee andersom, Ik vindt haar leuk" zeg ik zonder te twijfelen en snel loop ik naar mijn kamer en ga weer schrijven in mijn dagboek.

Laat een reactie achter van wat je er van vondt! En deel dit verhaal ook met jou vrienden op wattpad! want.....meer lezers   =  meer Jennifer&Jackson! :D