35) het is uit.

303 27 1
                                    


< JENNIFER >


 "Dus...Jullie kunnen elkaar zien?" vraag ik uiteindelijk aan Jackson om de stilte te verbreken. 


 "Hoe weet je dat?!" vraagt hij. Ik haal me schouders op en ga ook tegenover hem zitten naast Camille. 

 "Vraag dat maar aan Camille,Zij weet er alles van" zeg ik sarcastisch. Hij kijkt mij en Camille verbaasd aan.


 "Cami wat bedoelt Jennifer?" ze zegt niks en haalt alleen verveeld haar schouders op.


 "Nou als zij het niet zegt doe ik het wel. Ze kwam weer eens gezellig in mijn gedachtes en zei weer dat jij haar kunt zien." ze ik met een verveelde toon. Hij kijkt verbaasd naar Camille

 "Waarom zit jij in haar gedachte?" 

 "gewoon...Voor de lol" En ze kijkt me gemeen aan. Ik leun naar achteren en sla mijn benen over elkaar.

 "Ze heeft me anders veel over jullie verteld. Hoe jullie  'vriendschap' enzo nu verder gaat" Hij fronst

 "is dat zo?" ik knik. Hij kijkt ons beide lang aan en lacht.


 "Wat is er zo grappig?" vraagt Camille


 "het lijkt erop dat..."


 "Dat wat Jack?" 

  "het lijkt erop dat jullie beide om mij vechten....alsof jullie jaloers op elkaar zijn!...." toevallig kijken Camille en ik elkaar tegelijk aan en lachen.

 "Whatttt nee natuurlijk niet!" probeer ik zo echt mogelijk te zeggen


 "Hahah wat grappig hoor Jack" Zegt Camille met een nep lach. We kijken elkaar weer geiriteerd aan. Ugh ik haat haar zo erg denk ik in mijn hoofd. Ze denkt echt dat Jackson helemaal van haar is? nou nee daar komt verandering in.


 "Jack,Heb je toevallig nog ergens een vest liggen? het is hier ijskoud!" hij knikt en gaat gelijk naar boven. ik grijns.


 "Dat hij zijn vest aan jouw geeft betekend niet dat hij je leuk vindt!" zegt Camille en kijkt me gemeen aan. 


 "Dat hij je nu kan zien maakt hem ook niet verliefder op jou hoor!" sis ik terug. 


 "wat ben jij een bitch zeg! Je gaat toch al met die ene jongen...Met dat blonde haar.."


 "je bedoelt Matt?" 


 "Ja die! Ga lekker naar hem toe en blijf weg van Jackson!" ik wil iets gemeens terug zeggen maar Jackson is weer terug met een donkerblauw vestje die hij over mijn schouders heen doet. Heel eventjes raakt hij me huid aan waardoor ik rillingen krijg. Door me ooghoeken kan ik nog net zien dat Camille ons jaloers toekijkt ik grijns. 


 "Dankjewel Jack" Fluister ik. Hij knikt. Net dat ik weer terug wil gaan zitten gaat de voordeur open.

Dressed in blood #1Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu