Dressed in blood #1

41) toegegeven

< JENNIFER >

Daar staan we dan. In het maanlicht.Hij staat zo dicht tegen me aan dat ik me niet durf te bewegen. Zij ogen zijn zo mooi diep zwart dat ik er uren lang in kan staren wat geen probleem is want hij staart me ook alleen maar aan. Dit gevoel heb ik nooit gehad bij Matt, dit is anders! dit gaat nog veel dieper. Ariana heeft gelijk ,Camille heeft gelijk, Ik ben echt verliefd op Jackson. Niet zomaar verliefd maar echt helemaal verliefd. Mu pas realiseer ik me hoe vaak ik wel niet aan hem heb gedacht, In mijn dromen, tijdens school lessen maar ook bij Matt in de buurt zit Jackson vast in mij hooft. 

 "Jackson...Ik..." fluister ik zachtjes. Hij stopt met schuifelen.

 "Als Camille ons zo ziet....."  fluister ik zachtjes

 "Wat dan? Ze zult je echt geen pijn doen" onderbreekt hij mijn zin. 

 "Waarom niet? ze haat mij omdat ze denkt dat ik jouw van haar afpak" fluister ik.

 "Is dat zo?" vraagt hij verbaasd. Ik bloos. Liegen is geen optie dat maakt het alleen maar erger.

  "Jack je bent echt speciaal voor me...en.." Langzaam haal ik mijn armen van zijn nek.

 "Ik weet niet hoe ik dit moet zeggen want dit heb ik nog nooit mee gemaakt!.." Fluister ik en maak me los van hem en draai me om. Ik sluit mijn ogen en haal diep adem.

 "Ik had nooit gedacht dat iemand zo bijzonder voor me kon zijn! iemand die altijd in me hooft blijft en me laat lachen." 

 "Jennifer...echt waar?" hoor ik hem zachtjes achter me zeggen. Ik knik en draai mijn gezicht weer naar zijn gezicht toe. Hij straalt helemaal in het maanlicht.

 "Ik kan mijn gevoelens voor jouw niet meer verbergen!" ik pak zijn hand vast en kijk hem lang aan.

 "Jack, Ik vindt je leuk! meer dan leuk! meer dan alleen vrienden zijn!Jackson....ik ben echt verliefd..mijn gevoelens worden alleen maar groter." kan ik nog net uitbrengen. Hij kijkt me met open ogen aan en weet niet wat hij moet zeggen.

 "Jennifer...ik ehh....Camille..." stottert hij

 "Je gaat me toch niet vertellen dat je echt terug wilt naar Camille?!" vraag ik hem en laat zijn hand los.

 "Ze is veranderd Jennifer! Het lijkt erop dat ze echt is zoals ze vroeger was!" zegt hij zachtjes

 "Zoals vroeger? Jack ik heb gelezen in je dagboek dat Camille vroeger aardig was tegen iedereen! dat ze behulpzaam,lief en vooral goed voor jouw was maar nu! nee echt niet! Sinds ze in een geest is veranderd is ze anders en word ze niet meer als vroeger!"

 "Geloof mij. Ik kan haar veranderen." zegt hij. ik kijk hem verbaasd aan

 "Toen ik tegen haar zei dat ik gevoelens voor haar heb zei zij dat de vloek voor een deel verbroken is!" Ik sla mijn armen over elkaar en kijk hem nog steeds verbaasd aan.

 "Snap je het dan niet! Ik denk dat als Camille en ik weer verliefd worden zoals vroeger dat deze vloek vloek verbreekt en we weer zoals vroeger kunnen zijn!" geschrokken doe ik een stap naar achteren. Wilt Camille daarom Jackson hebben? Om echt gelukkig met hem te zijn?

 "en jij vindt dat goed? Jij wilt weer verder gaan met haar!" sis ik naar hem.

 "Doe niet zo jaloers Jennifer! Wat ze ook gedaan heeft ze blijft mijn vrouw!" zegt hij boos. Die woorden hebben mijn pijn gedaan. Ik heb met moeite eindelijk vertelt wat ik voor hem voel en nu kiest hij voor Camille?

 "Misschien heeft ze een ander plan? Misschien wilt zij niet dat het zoals vroeger wordt!" zeg ik zachtjes. Hij haalt zijn schouders op.

 "Jennifer jij bent me beste vriendin en ik wil eerlijk tegen je zijn." ik probeer de tranen tegen te houden en knik alleen maar.

 "Mijn gevoelens voor Camille zijn nooit gestopt. Ik heb al die jaren altijd de hoop gehad dat ze ooit weer terug komt en we weer verder kunnen gaan! En misschien zijn we voor altijd geesten maar ik kan haar na bijna 150 jaar eindelijk weer zien! Ik kan weer met haar praten en lachen. Voor mij voelt het als vroeger..." ik wil hem niet aankijken want ik wil niet dat hij mijn tranen ziet. ik moet sterk blijven. Snel veeg ik de tranen weg en kijk hem aan.

 "Zeg eens waarom het uit is gegaan tussen jullie?" vraag ik hem. Hij kijkt me verbaasd aan.

 "Dat weet je toch al? Zij ging weg uit het niets voor een jaar en toen was ik zo boos op haar en zoende  met een ander meisje  precies toen kwam zij weer terug kwam...."

 "Precies!" roep ik boos

"Je was boos op haar omdat ze weg ging. Ze verliet je voor een jaar en heeft zich niets van haar laten horen!" zeg ik boos tegen hem.

 "Waar wil je naar toe gaan Jennifer" Zeg hij op een verveelde toon. 

 "Nou ben je niet nieuwsgierig naar waar ze was?" zeg ik en ga voor hem staan. Ik zie dat hij twijfelt.

 "Misschien had ze een ander!" fluister ik zachtjes. Ik zie dat hij boos word.

  "Nee. Dat is Camille niet! Ze zal nooit vreemd op me gaan!" zegt hij kwaad. Ik haal me schouders op.

 "Je weet het niet! en we zullen het nooit weten als jij het niet vraagt aan haar!"

 "Nee Jennifer! Dat ga ik niet doen. Niet nu het eindelijk weer goed gaat tussen mij en haar."

 "Oke. Wat jij wilt!" zegt ik en kijk hem boos aan.

 "Ik kom er zelf wel achter!" sis ik naar hem. Net als ik weg wil lopen houd hij mijn arm vast

 "Jij gaat niets doen waar je in de problemen komt Jeny!" zegt hij zachtjes. Ik schudt zijn hand van mijn arm

 "Ik doe dit allemaal voor jouw Jackson. En ik vergeef me nooit als Camille jou iets aan doet want mijn gevoelens voor jouw zijn te groot!" zeg ik boos en loop snel weg.

< JACKSON >

Ze maakt zich los van mij, draait zich om en loopt weg. Het is donker maar ze schijnt helemaal in haar jurk vol met glitters. Langzaam loopt ze weg. Ergens heeft Jennifer gelijk. Ik wil weten waarom Camille weg ging maar dat is het verleden en ik moet me focussen op de toekomst. Al kan ik Jennifer niet uit me hooft zetten en nu is het nog erger nu ik weet dat ze gevoelens voor me heeft....

Wat moet ik doen? Zeg ik in mijn hooft. Ik zie op de bank dat daar mijn vest ligt die ik eerder aan Jennifer gaf. Ik voel me niet goed. Jennifer verdwijnt steeds meer uit mijn leven zo. Mijn gevoelens voor haar zijn ook niet te verbergen maar ik weet niet meer wat ik precies wil...

Extra lang hoofdstuk! Enjoy the weekend <3

xxx moonlight*