Dressed in blood #1

44)i need to go in someone's mind

< JENNIFER >

Zenuwachtig steek ik alle kaarsjes aan. Het licht is uit en het is al donker buiten dus je ziet alleen de vlammen van de kaars. Wanneer ik de laatste kaars van de kring aangestoken heb pak ik een andere kaars en een ketting van Camille die ik gisteren nog snel heb gepakt op en ga midden in de kring met kaarsen zitten in kleermakerszit.

Voorzichtig steek ik de kaars aan en leg hem voor me neer. Elke seconde word ik steeds zenuwachtiger met de gedachte dat dit fout kan gaan maar dan moet ik telkens denken aan Jackson en ik weet zeker dat ik verliefd ben op hem. Hij is het waard. 

Ik sluit me ogen en gooi de ketting in het vuur. De spreuk heb ik de dag ervoor helemaal uit me hooft geoefend en zeg ik een paar keer hard op voor.

' They think that im blind. they do things to me behind. I need to go in someone's mind!' 'They think that im blind. they do things to me behind. I need to go in someone's mind!' 'ik voel dat de kamer steeds warmer word door de kaarsen die groter worden. Mijn stem wordt steeds harder

'They think that im blind. they do things to me behind. I need to go in someone's mind!' 'They think that im blind. they do things to me behind. I need to go in someone's mind!'  de laatste paar keren schreeuw ik het bijna. Heel mijn lichaam begint de trillen en het voelt alsof alles om me heen trilt. Wanneer ik voel dat alles stil staat maak ik langzaam mijn ogen open. Camille staat voor me en kijkt me verbaasd aan.

  "Hoe heb jij dat gedaan!" roept ze verbaasd naar mij. Ik negeer haar vraag en kijk de kamer rond. Het is een donkere kamer. Alles is bijna zwart en er staan langs alle 4 de muren grote boekenkasten vol met dikke boeken. Ik het midden is het een open plek waar boven een soort van kroonluchter hangt. De kamer ziet er vies uit en het ruikt er ook raar. Ik krijg rillingen van deze plek.

 "Waar zijn we?" vraag ik haar verbaasd.

 "Beantwoord eerst mijn vraag! Hoe ben je in mijn geheugen gekomen!"

 "Ik heb een van je boeken gesteeld oke? vertel me waar we zijn!" roept ik boos. Ze kijkt verdrietig de kamer rond.

 "Ik heb hier gewoond..." fluistert ze zachtjes. Ik kijk haar met grote ogen aan. net wanneer ik iets wil zeggen gaat de grote deur open en wordt en een meisje van ongeveer 16 jaar de kamer in geduwd door een oude vrouw met lang zwart haar.

 "Je gaat nu die spreuk doen!" roept de vrouw naar het meisje. Ik kijk goed naar het meisje en dan naar Camille die met tranen ernaar staat te kijken. 

 "Dat ben jij?" fluister ik naar haar. Ze zegt niks maar knikt alleen maar.

 "Doe wat ik zeg!" gilt de vrouw nogmaals boos naar het meisje. Het meisje knikt en gaat midden in de kamer staan met haar gezicht omhoog naar het plafon. Haar handen houdt ze hoog langs haar gezicht en ze herhaalt steeds een spreuk. Ik zie en gloed bij haar handen komen die langzaam veranderd in een bol. 

 "Schiet nu omhoog!" roept de vrouw

 "Dat gaat niet! Ik ben nog niet sterk genoeg" fluistert het meisje

  "Doe het!" roept de vrouw boos, Het meisje doet wat ze zegt maar het lukt haar niet en de magische bal veranderd in niks en uitgeput valt ze op de grond. De vrouw komt boos op haar aflopen.

 "Jij kunt helemaal niks Camille! Ik hebt niks aan jouw als mijn dochter!" zegt ze boos en pakt het meisje hard beet aan haar arm en sleurt het meisje tegen de muur aan. Ze valt hard tegen de kast aan waardoor er een paar boeken vallen op de grond.

 "sorry moeder...Ik doe mijn best" Zegt ze zachtjes en probeert op te staan maar de vrouw stuurt een kracht op haar af waardoor ze weer valt. De tranen lopen langs haar gezicht en ze ligt huilend op de grond.

  "Noem me geen moeder meer! Je bent het niet waard om mij als moeder te hebben! weet je wel niet hoe machtig ik ben in de heksenwereld?!" schreeuwt de vrouw boos en pakt het meisje bij haar kraag van haar jurkje vast.

 "DAT WEET IK WEL!" schreeuw het meisje nu ook boos

 "durf jij nou te schreeuwen tegen mij?!" sist de vrouw en geeft het meisje een klap op haar wang. Het meisje moet gillen waardoor de vrouw haar bij haar haar pakt en duwt richting het midden van de kamer.

 "Doe die spreuk nog een keer!" roept ze boos. Het meisje weet niks anders te doen dan haar moeder te gehoorzamen. 

Met tranen in mijn ogen kijk ik naar het meisje die weer de spreuk doet die weer mislukt waardoor ze weer geslagen werd door haar moeder. Dat meisje is Camille...Ik wist niet dat ze het zo moeilijk had! Ik kijk naast me naar Camille die zit te huilen en haar zelf van het verleden zit te bekijken. Dit moet haar pijn doen. Snel verbreek ik spreuk waardoor Camille en ik in een witte kamer zijn belandt. Ze kijkt me boos aan met tranen in haar ogen.

Hai luvs! nog maar paar delen en dan is dit boek klaar dus ik vondt het wel leuk om daarna nog een Q&A te maken voor de mensen die niet weten wat het is, Jij stelt een vraag en ik beantwoord die dan. Je kunt me van alles vragen. Mag over dit boek gaan of over mezelf. Ik zal proberen om ze allemaal te beantwoorden. Meerdere vragen stellen mag ook! Zet je vraag in de comments hieronder of stuur me een berichtje :)

blijf natuurlijk stemmen en reageren! <3

( Omg 1.1K reads alweer!!! <3 <3 <3)