Hasta La Proxima Vez

Torn Between Two Beauties

Umaga na ko halos nakatulog dahil dun lang ako dinalaw ng antok. Pakiramdam ko kapipikit pa lang ng mga mata ko ng gisingin ako ng sunud-sunod na katok sa pinto ng hotel room ko. At first I tried to ignore it pero nung matiyak kong walang balak huminto sa pagkatok ang kung sinumang Poncio Pilatong nasa labas ... wala na kong nagawa kundi tumayo at pagbuksan ito.

Halos sarado pa ang mga mata ko ng maglakad papunta sa pinto. Wala pa ding tigil sa pagkatok ang nasa labas habang palapit ako na lalo kong ikinainis. Kung sino ka mang nang iistorbo ng tulog ng may tulog, humanda ka sa'kin. Be sure that it's a matter of life and death or I'll give you a toungue-lashing of your life, bulong ng isang bahagi ng utak ko na nagising dahil sa ingay ng nasa labas.

Dahil sa antok ko hindi ko na nagawang sumilip sa peep hole at dirediretso ko na lang na binuksan ang pinto.

"Good morning." Narinig kong bati ng taong napagbuksan ko sa labas.

Pupungas pungas pa ko ng tingnan ko ang kaharap ko at bumungad sa'kin ang nakangiting mukha ni Rhian. I smiled back at her because I thought I was dreaming. Rhian couldn't be on my doorstep. She doesn't know my hotel and if she does know ... bakit nya naman ako pupuntahan? So, more or less I was just really dreaming.

I look at her from head to toe. She's as refreshing as the morning breeze. She's wearing a sundress and a flats on her feet. Hinayaan nya lang na nakalugay ang mahaba nyang buhok na medyo basa pa ... halatang kagagaling lang sa pagligo. She doesn't wear any make up, only a shade of her pink lipstick na lalong nagpalutang sa natural na ganda nya.

"Like what you saw?" She gave me a sweet smile as she said that.

Naamoy ko sya. Her sweet scent assault all my senses. Kung panaginip lang 'to, bakit naaamoy ko sya? I can't help but smile at my own thoughts.

"Hey, nananaginip ka pa yata eh." Muli nyang pahayag kasabay ng paghawak sa isang braso ko.

Doon na nagising ng tuluyan ang diwa ko. Napadilat ako ng malaki ng maramdaman ko ang hawak ni Rhian. This is not a dream. Rhian is really here. What is she doing here? God, how do I look? Baka may muta o panis na laway pa ko sa gilid ng bibig ... nakakahiya. I felt panic strikes me and it registered on my face.

Hindi sinasadyang nasuklay ko ng kamay ang buhok ko. Atleast kahit buhok man lang maayos ko.

"Don't worry about your look coz I totally understand. Besides, maganda ka pa din naman kahit bagong gising." She giggled as she said that.

Kinilig naman ako sa sinabi nya. Be still my heart, I said to myself.

"R-Rhian, what brought you here?" I asked her instead.

"Hindi mo ba muna ko papapasukin?"  Nakangiting tanong nya.

"Oh, I'm sorry, I forgot my manners ... Come in." Niluwangan ko ang pagkakabukas ng pinto para makapasok sya.

Dirediretso sya sa sala ng suite ko, kasunod nya ko na kunot na kunot ang noo. How did she know where I am staying at? Ofcourse, she will know. She's a Howell. With her money and power, hindi nakapagtatakang malaman nya kung nasan man ako nagsstay.