Hasta La Proxima Vez

Zambales Escapades Part II

Hindi ako agad nakapagreact sa sinabi nya. Abot hanggang langit ang galit nya sa'kin pero abot hanggang langit din naman ang pagmamahal ko sa kanya. Nandito na ko so might as well lubus lubusin ko na. Pinaandar ko ang sasakyan at sinundan si Glaiza.

"Glaiza, where do you think your going?" Malakas kong tanong habang sinisundan sya gamit ang kotse ko.

Diretso lang sya sa paglalakad at hindi inintindi ang tanong ko.

"If you're going home, you're heading at the wrong direction." Muli kong pahayag kahit dinedma nya ko.

Huminto sya at pumihit sa direksyong pinanggalingan namin. Tahimik na muling naglakad na parang hindi pansin ang presensya ko.

"So you're really going home? Glaiza hwag mo namang idamay ang trip na'to dahil lang may problema ka sa'kin. I know you better than that." Naiinis ko nang sabi dahil wala pa din akong nakukuhang response mula sa kanya.

"Will you just stop and get in the car?" I said exasperatedly at iniharang ang sasakyan sa daraanan nya. Bumaba na ko ng kotse at pabalibag na isinara ang pintuan nito.

"No, mag aaway lang tayo pag sumakay ako dyan. In the first place hindi na natin dapat itinuloy ang trip na'to eh. This is a big mistake! Because honestly, everytime we're together we just ended up hurting each other." Tugon nya at malungkot na tumingin sa'kin.

"Ok, ayaw mong sumakay sa kotse? Gusto mong maglakad? Let's walk then ... Come on, let's walk to our hearts content!" I said irritatingly dahil hindi ko na alam kung pa'no pa sya pakikiusapang sumakay na sa kotse.

Naglakad na ko papunta sa direksyong tinutungo nya.

"Rhian, what are you doing?" Narinig kong tanong nya na nagpahinto sa'kin. Muli ko syang nilingon bago nagsalita.

"This is what you want right? So, I'm just giving you what you want." Itinaas ko pa ang dalawa kong kamay to emphasize what I was doing.

"Tsk, don't be ridiculous." Naiiling nyang tugon.

"No, Glaiza. You are ridiculous! Dahil ayaw mong makinig! This is a business trip for God's sake! We should get our act together and treat this matter like the way two adults should do." Nagsasalubong ang kilay kong tugon.