Somewhere In Batangas (Isla Verde #1)

Chapter 33

Chapter 33

"Hoy umakyat ka nga roon! Siraulo ka talaga!" hinagisan ni Zel ng unan si Quentin sa mukha. Humalakhak naman ito at bumalik agad sa kwarto. Kukuha lang pala ng shampoo sa cabinet!

Ako'y nakatalikod pa rin sa pinto habang hawak ang dibdib ko dahil sa lakas ng tibok nito. I feel like my heart will soon come out on my chest. It was bursting. Isipin ko pa lamang na nasa labas ng pinto si Seo ay hindi matigil ang paghuhuramentado ko.

"Hoy anong nangyari sa'yo? At saan galing ang mga prutas na 'yan? Ang dami!" gulat na tanong ni Zel lumapit siya sa'kin at pinulot ang basket sa kamay ko. May naiwan pa ngang dalawang basket sa labas!

"Hoy, Riella!" Zel snapped her fingers right at my face.

"Sinong anghel ang nagbigay?" biro ni Zel. Napalunok ako at napatulala pa rin. Hindi pa rin nagsisink-in na kakakita ko lang kay Seo. After so many years, the chance I've been praying have already given to me!

"Si...si..." nakagat ko pa ang labi ko kaya napadaing pa ako.

"Sino? Anong nangyayari sa'yo?" naguguluhang tanong ni Zel.

"Sinong anghel kako ang nagbigay?" ulit niya pa. Yumukod na siya at tinitingnan isa-isa ang prutas na laman ng basket.

"Si Seo..." nasabi ko na lang.

"Ah, anghel nga-ano? Si Seo?!" gulat na tanong ni Zel. Napatayo pa siya at nabitawan pa ang isang hinog na manggang hawak niya.

Wala sa sarili akong tumango at itinuro ang pintong nasa likod ko.

"Seriously?" hindi makapaniwalang tanong ni Zel kaya naman hinawi niya ako para siya mismo amg magbukas ng pinto.

"Wala namang Seo rito, Rielle!" aniya.

Dali-dali akong lumingon. "Maybe they already left," mahinang utas ko at sumilip na rin sa pinto.

"Oh? May dalawa pang basket dito!" Pinulot niya ang isa sa dalawang basket na puno ng prutas na nasa pinto.

"He brought that here..." napatulala ako.

Alas tres na ng umaga at gising na gising pa rin kaming dalawa ni Zel. The house have enough rooms for us but the boys decided to share one room. Si Tine at Caricia naman ang magkasama sa kabila habang kami ni Zel ang nasa kwarto ko.

Mulat na mulat pa rin ngayon si Zel at halos hindi pa rin siya makapaniwalang si Seo nga ang nagdala ng ng mga prutas na iyon dito. Maging ako naman ay hindi rin makapaniwala at hindi ako makatulog dahil hindi pinatatahimik ni Seo ang isip ko!

Why is he here? I thought he's busy. If he's busy, why the hell he would come with Azalea to bring baskets of fruits in front of my house?

I have too many questions babbling up on my head but I am too happy right now to entertain it. I'm so happy. Mabuti't madilim at hindi napansin ni Zel ang luha kong bigla na lang nagpabasa sa pisngi ko. I never know that tears can symbolize happiness not unti this moment come.

I am so happy to see him again.

Maaga akong nagising dahil may plano akong magtungo kina ate Mercy, ate Fely at Manang Linda sa kabilang bayan upang kamustahin sila. I showered and dress up a comfortable clothes. Nagsuot lamang ako ng puting high-waisted na pantalon at peach sleeveless top. Matapos maglagay ng light make up ay bumaba na ako para magbreakfast.

Maybe, I'll just cook a typical set of breakfast for my friends who I think is still comfortably sleeping until now.

Napangiti ako dahil hindi na pala kailangan iyon. Namataan ko si Matilda, Luci at Darius na siyang mga empleyado ng Silva na kasama ko na nakaupo na sa kitchen counter kasama sina Zel at Tine.