Contact

~17~

Louis Tomlinson P.O.V.

Na dit diepgaande gesprek in het café, stapten we de koude buitenlucht weer in.

We sloegen onze sjaals stakker om onze nekken en ik kroop dieper in mijn jas. Omdat ik helemaal opging in ons gesprek van daarnet, had ik helemaal niet door dat Niall afgehaakt was.

Tot ik een koude bal van sneeuw tegen mijn achterhoofd voelde en een schaterende lach hoorde.

"Niall! Wa-," de volgende sneeuwbal kwam tegen mijn voorhoofd. "Wacht maar!"

Ik bukte en schraapte ijs van de grond, maar voor ik mijn sneeuwbal klaar had voelde ik Niall een sneeuwbal tegen mijn kont smijten.

"HA-HA!" gilde hij. "Dat was niet moeilijk te missen, als je zo een kont hebt als jij!" schaterde hij en ik smeet de inmiddels voltooide sneeuwbal zijn kant op.

Die er tien meter naast ging.

Minstens.

Ik smeet er nog een zijn kant op, maar die ontweek hij vakkundig en ik kreeg er weer een mijn richting op, vol in mijn buik.

Ik maakte een duik en belandde op de grond, achter een half bedolven bloempot. Helaas was ik niet zo episch als Niall en schoof ik zo met mijn hoofd tegen een prullenbak. Niall kwam niet meer bij van het lachen.

Ik zat helemaal bedekt met sneeuw en kreeg het langzamerhand wel koud. Mijn vingers kon ik niet goed meer bewegen en mijn voeten kon ik niet meer voelen.

Niall daarentegen had een hinderlaag klaar gemaakt en had een emmer met sneeuw verzameld om die over me heen te gooien.

Ik zat nu zo onder het sneeuw dat ik voor Olaf door kon. En dat had Niall ook door.

"Oh mijn god! Dan ben ik Elsa!" gilde hij en hij pakte een handje sneeuw, die hij vervolgens omhoog gooide en dramatisch omlaag liet dwarrelen.

Ik keek hem aan met een stalen gezicht, hij was geschift.

Toen hij ook nog begon te zingen, besloot ik maar dat we beter konden stoppen. Voor hij blijvende schade op zou lopen en voor altijd zo gestoord zou blijven.

Ik grinnikte wezenloos toen ik hem aan zijn arm mee trok terwijl hij aan het zingen was.

"Geen vriend... die nog ooit... zomaar sneeuwballen naar me gooit! Ze vinden mij vast cooler dan ooit, 't is Zomeeeeer!"

"Niall, ik zou het waarderen als je je smoel dicht hield."

"Ik zit elke dag op een zonnig terrasje en- oh in de zomer dan word ik een... blije Nialler!"

Ik kreunde gefrustreerd en overwoog om het gekkenhuis te bellen.

Toen hij Let It Go begon te zingen gaf ik het op.

*****

We waren nu bij hem voor de deur. Hij bonsde met beiden vuisten op het hout en gilde naar zijn moeder dat ze open moest doen, hij was de sleutel vergeten.

"Mááám!" gilde hij en opeens werd de deur opengetrokken, waardoor hij naar binnen viel. Ik giechelde zachtjes en sloeg mijn met want omringde hand voor mijn mond.

"Maura," de vrouw in de voordeur stak haar hand naar me uit, ik pakte het aan en schudde het. "De moeder van Niall," ze glimlachte zacht en warm, ik mocht haar nu al.

"Louis," prevelde ik en ze liet me binnen.

Ik verbaasde me over mezelf, maar ik kon het om de een of andere reden heel goed met Niall vinden. Zo goed dat ik me normaal kon gedragen.

Niall trok me mee naar boven, ik stribbelde even tegen. Ik had mijn jas en schoenen nog aan, ik zou het hel huis nat maken. Niall ook overigens.

"Geen zorgen, Lewis. Ik heb droge kleding voor je!" grinnikte hij, alsof hij mijn gedachten kon lezen.

Even later zat ik in een dikke, grijze joggingbroek gehesen met een wit shirt erboven, het was allebei veel te groot voor mijn fragiele lichaampje.

Niall prikte met een vinger in mijn zij en ik maakte een spastische beweging. "Wat ben je schattig, Tommo!" kirde hij en hij pakte mijn hand. "Kom, Lou. Mam heeft brownies met warme choco gemaakt!"

Eenmaal beneden kwam Maura met een dienblad aanzetten, Niall pakte vijf brownies van de schaal. Vijf.

Ik pakte er eentje en mompelde een "bedankt."

Ik zou het al knap vinden als ik één zo een ding op kon, laat staan vijf. Die blonde was echt niet goed bij zijn hoofd. Hij had er al twee op, at hij altijd zo veel?

Ik knabbelde een beetje aan de mijne terwijl ik op de bank ging zitten. Niall trok een deken over ons heen en zette de televisie aan.

"Zo, wat wil je kijken? Frozen?"

Ik stompt zijn arm.

"Auw!"

Beetje en warrig opvulstukje. Lol.