Contact

~12~

Whoooooop even een 'opvulhoofdstuk'

I KNOW WHAT YOU DID LAST SUMMER, ben ik de enige die dit lied tegenwoordig 24/7 draait? [waarschijnlijk wel lol]

Louis Tomlinson P.O.V.

Ik weet niet wát er precies gebeurt is, maar alles dat ik zie is een Harry die niet meer bij komt van het lachen en een brandende pijn in mijn neus.

Hikkend en schaterend komt Harry overeind, kijkt mij aan en valt weer lachend achterover. Ik wrijf over mijn neus en grimas even. Mijn neus doet pijn, maar hoe?

Harry geeft antwoord op die vraag.

"COLA UIT NEUS!" Schatert de krullenbol en hij probeert zichzelf overeind te houden.

"Aha," mompel ik en ik zie een bruine drab op mijn schoot liggen. "Gadver."

Harry zit ondertussen weer overeind en heeft zijn handen voor zijn mond geslagen om het gegiechel te dempen. Zijn wangetjes zijn rood en er zitten schattige kuiltjes in.

"Jij misschien een... doekje?" hij staat op en loopt de deur uit, waar hij weer verder gaat met schateren en vermoedelijk naar de badkamer loopt.

Even later is hij weer terug en veeg ik mijn schoot af. Met een onprettig gevoel in mijn neus voel ik hoe Harry naar me kijkt.

Even later is alles weer normaal, nou, Harry heeft af en toe een lachstuip. Maar dat was het wel. We kijken nu samen een film, Mulan of zo. Iets Disney-achtigs.

"Louis," vraagt Harry ineens als alles stil is.

"Ja, Harry?" ik kijk hem aan, hij zit een halve meter van mij af op het bed.

"Jij vriend van mij?"

"Natuurlijk, Harry."

***** <NAWH CUTIES, sorry>

Maandag.

Ik stuiter mijn bed uit en huppel naar mijn kledingkast.

Niet zo gay Louis.

Ik trek er een broek uit en een dikke, blauwe trui. Met een gezicht alsof deze dag niet beter kan, trippel ik als een pasgeboren eenhoorn naar beneden.

Beneden aangekomen ga ik aan de tafel zitten en prop een broodje naar binnen.

"Wat ben jij vrolijk, Louis," mijn moeder glimlacht naar me en ik glimlach terug. Vandaag had ik afgesproken om met Harry samen naar school te fietsen. En misschien had hij het niet door, maar ik was zo blij dat ik zijn vriend mocht zijn. Ik heb die nooit echt gehad en Harry, Harry is vast een geweldige vriend. Misschien word hij zelfs wel ooit mijn beste vriend.

Ik grijns al bij die gedachte. Het voelt zó goed om te weten dat er iemand is die met je om wilt gaan. Bij Liam en Niall heb ik het al verkloot namelijk.

Na het ontbijt pakte ik mijn fiets en belde bij Harry aan.

Gemma deed open, zijn zus, dat weet ik nog van vorige keer. Ze keek me aan, keek naar het plafond en zette een keel op. "HARRY! LOUIS IS ER!" Ik hoorde vervolgens iemand de trap af stampen en niet veel later stond Harry voor me. Hij zat met zijn handen in zijn haar en hield een paar elastiekjes klem in zijn mond.

"Effeh whaar dwoen," murmelde hij en hij bond zijn krullen in een ongelooflijk schattig knotje. Hij schoof in zijn laarsjes en trok een lange jas van de kapstok, die hem verdomd goed stond.

Niet veel later fietsten we naar school. We hadden het over van alles. Cake, kledingkasten, wiskunde en meer van dat soort onzin. Maar op een gegeven moment kwamen Liam en Niall voorbij fietsen en zwaaiden naar me.

"Wie dat zijn?" vroeg Harry met zijn grote, groene oogjes waar je geen 'nee' tegen kunt zeggen.

"Dat zijn klasgenootjes."

"Zij aardig?" ik haalde mijn schouders op. "Wat gebeurt?" vroeg hij bezorgt.

"Ik deed raar tegen ze, nu zijn ze misschien boos."

"Dan ga je het goed maken met ze!" zei hij simpel, alsof dat het makkelijkste was op aarde.

"Nee, ik wil niet alleen."

"Dan gaan we samen!"

HMMM...