Życie w kłamstwie

4

Johann: Obraziłaś się czy co?

Johann: A może ty masz okres?

Jejku, ale on mnie denerwował. Nie zrozumiał słów "mam chłopaka" ? W sumie to nie mam, ale lepiej żeby myślał inaczej.

Johann: Halo, ziemia do Natalii

Ja: Co ty ode mnie chcesz?

Ja: Nie mam ochoty na pisanie z kimś, kogo nie znam

Johann: Zawsze możemy się poznać

Do mojego pokoju wszedł Daniel. Czy on nie potrafi zapukać?!

- A z kim ty tak piszesz? - Powiedział rozbawiony

- A co cię to obchodzi?

- No weź, nie bądź nie miła

- Ehh, no dobra. Z twoim wspaniałym kolegą... On mnie tak denerwuje!

- Zakochał się chłopak - Rzekł Tande i śmiał się niewiadomo z czego.

- Weź wyjdź - Odpowiedziałam i wskazałam palcem w stronę drzwi.

Drogi Pamiętniku!

Dawno tutaj nic nie pisałam. Moje życie strasznie szybko się toczy i nie miałam czasu. W ciągu kilku dni zmieniło się o 180 stopni. W tym wpisie nadrobię zaległości [...]
Niedawno zmarli mi rodzice, straciłam bliskich, przeprowadziłam się tutaj. Chciałam, żeby wszystko się ułożylo, ale pojawił się ON!
Kilka osób powiedziało mi, że Johann to straszny podrywacz, ale nie chciałam im wierzyć. Jak się okazało - mieli rację.

Może to żałosne, ale od jakiegoś czasu piszę pamiętnik. Co jakiś czas coś w nim opisuję. Chciałabym mieć kiedyś pamiątkę, powrócić chociaż myślami do dzieciństwa... Do przygód z osobami, które prawdopodobnie na zawsze straciłam.
Chwilę rozmyślałam, ale zaczął wibrować mój telefon. Znowu Forfang.

Johann: Spotkajmy się, proszę. Zależy mi

Ja: No dobra, ale tylko ten jeden raz

***
Taki któtki rozdział, ale chociaż jest. Co o nim sądzicie? Chcecie wieczorem następny?😊😊

Dziękuję za wszystkie wyświetlenia, gwiazdki i komentarze. Liczę na to, że będzie ich coraz więcej.😀