هل إنتهيت منى!!؟

(٣)

مصطفى:هو الموضوع معقد كده طيب انا عندى حل هاقولك عليه
احمد :حل ايه ده؟؟؟؟
مصطفى :انت تخلى ليلى هى اللى تطلبها من عمك
احمد :انت متخلف انا عارف انما اطرش بقولك كل ما تكلمنى تقولى اخويا
مصطفى :افهم بس انت تعمل المستحيل انها تحبك وقتها بس هى هاتروح لمامتها وتقول كل حاجه وعمك هو كمان مش هيرفض
احمد :يعنى اعمل ايه عشان تحبنى هو الحب بالعافيه يعنى اجيبها اضربها على ايدها وأقولها حبينى
مصطفى :ايه الغباء اللى انت عايش فيه ده لا طبعا انت مش بتقول انها طالعه رحلة النادى
احمد حرك رأسه ..............
مصطفى طب دى فرصه حلوه تقرب منها تعاملها بلطف بعيد عن البيت
احمد: افكر
مصطفى :ها مشى انا زمان الحاجه قلقت اول مره اتاخر .
(ومرت الايام عاديه مش فيه جديد احمد بيبعد عن ليلى ويعاملها بتحفظ وهى عادى ولا فارقه معاها بتعمل اللى هى عاوزه بتعذب فيه من غير قصد لحد يوم الرحله)
صحى احمد على صوت ليلى وهى بتقوله يالا ياحمد.
هاتاخرنا بص احمد لقى ليلى قاعده السرير احمد كان نايم لابس بانطلون قطن من غير تيشرت عليه نط من مكانه بفزع وطردها انتى ازاى تدخلى عليا من غير استاذان
ليلى :احنا هانتأخر على الرحله صحباتى كلهم وصلو النادى وكلمونى يالا البس (سابته وخرجت)
احمد لبس واخد شنطته وخرج كان لابس تيشرت ابيض وجينز اسود ونظارته الشمسيه بصت ليلى وابتسمت دا انا صحباتى كلهم ها يحسدونى انهارده
احمد بإبتسامه ساحره : هايحسدوكى عشان انتى اجمل واحده فى الرحله باسه برقه من خدها واخدها من ايدها يالا بينا اتخرنا
ليلى مصدومه من رقة احمد انهارده اول مره من زمان يعاملنى كده قالتها من جواها
وصل احمد وليلى النادى وكان كل اللى فى غلرحله بيبصو عليهم ليلى كانت لابسه بدله رياضيه بالون الروز اللى هى بتحبه وحجاب اسود فى روز وكوتشى اسود فى روز استاذنت احمد تروح لصاحباتها وهو راح لمصطفى
#عند ليلى وصحباتها هو ده بقى يا ستى احمد اللى صدعتينى بيه قالتها اروى بسخريه
ليلى :بس ايه رتيكم بالذمه
ردت ساره بسرعه:الحقيقه مز على الاخر ماتعرفينى بيه
ليلى بزعل مصطنع:وتخونى صاحبتك
ضحكو كلهم ماعدا اروى كانت متضايقه بس محدش عارف السبب
ساره قالت لها طب عرفينى بصاحبه اهو شكله حلو اهو اى حاجه تسلك
برضه ضحكت ليلى بصوتها كله للدرجة ان الكل بص ليها على صوت الضحكه احمد بانفعال راح اخدها من ايدها من بين صحباتها من غير حتى ما يعتذر ليهم بصلها شويه وبعدين اتكلم بهدؤ :لو هنبدأ الرحله كده يبقى نرجع البيت حالا وبلاش الرحله ليلى انا مش عاوز ازعلك لانى حاسس انك نفسك تقضى الوقت ده مع اصحابك بس مش معنى كده تقضيه غلط انتى كبرتى وكل حاجه لازم تبقى بحساب ماشى يا قمر وبعدين متنسيش "ولا تمشى فى الارض مرحا"
سكتت ليلى ونزلت عنيها فى الارض باحراج هى حست فعلا انها غلطت رفع احمد وشها بايده وقلها اوعى تبصى فى الارض تانى ومتزعليش انا خايف عليكى يا حبيبتى
ليلى بصدمه ابتسمت واستاذنت ترجع قلبها كان طاير معقول ده احمد مش ممكن يكون فى يوم ارق من انهارده
احمد بصوت عالى ليلى انا هاحجز ليكى مكان جنبى
وفعلا وصل الباص وبأو يطلعو قعدت ليلى جنب احمد مصطفى قاعد وراهم مع واحد صاحبهم وبقيت اصحاب ليلى قعدو ورا علشان الاغانى والرقص والهزار طبعا وفجاه اروى وساره راحو لليلى واحمد
اروى بدلع ماتيجى ياليلى تقعدى معانا ورا دا الجو ورا يجنن (بصت لاحمد وكانها بتساله اروح ولا لا ) احمد :براحتك
ليلى :لا يابنات انا هنام شويه الطريق طويل وانا سهرانه متاخر امبارح
احمد كان فى منتهى السعاده انها جنبه مشيو البنات وساره بتقول لاروى قلتلك متكسفيش نفسك دى هى مصدقت الرحله دى عشان احمد
نامت ليلى وراحت فى النوم لدرجة انها محتش بنفسها نايمه على صدر احمد هو كان مستمتع خايف يتحرك يصحيها ومره واحده فتحت عينها