هل إنتهيت منى!!؟

(٤)

نامت ليلى وراحت فى النوم لدرجة انها محتش بنفسها نايمه على صدر احمد هو كان مستمتع خايف يتحرك يصحيها ومره واحده فتحت عينها لقيت نفسها ى حضنه بصلها: انتى صحيتى ؟؟؟
ليلى :هو لسه كتير انا شكلى رحت فى النوم جامد
احمد بإبتسامه:احنا نعتبر وصلنا باقى ربع ساعه ونوصل
ليلى :معقول..........طيب انا هاروح اقعد مع البنات ورا الشويه دول
احمد بضيق:براحتك(رجعت ليلى لاصحابها واحمد فضل مكانه كل دقيقه يبص عليها )
#عند ليلى آروى :ايه يا بنتى اتقلى شويه مش تفضلى لازقه فيه كده
ساره:بصراحه اول مره اتفق مع آروى هى بتتكلم صح خفى شويه خليه يشوفك وبعدين بطلى اخويا اللى انتى كل شويه تسمعيها عمره مايحبك وانتى اخته
ليلى :يعنى اعمل ايه .
اروى:صبرنى يارب البت دى ايه غبيه
ساره:خليه هو اللى ينادى عليك ياختى
ليلى :يعنى مرجعش له تانى (ساره،آروى):لا مترجعيش خليكى هنا.
وصل الباص للقريه اللى فيها الاقامه ونزلو احمد عينه على ليلى راح للمشرف بتاع الرحله وطلب ان غرفة ليلى تبقى بعيد عن غرفة الشباب وراح كل واحد يرتاح شويه اخدو ساعتين راحه واتفقوا يتقابلو ساعة الغدا
#عند احمد هو ومصطفى بيتكلموا ايه انت هاتفضل قاعد كده
احمد:هانعمل ايه
مصطفى :يالا ننزل الميه لغاية معاد الغدا
احمد :طيب كلم معاذ والشباب ويالا بينا (نزلو واتجمعو على البحر وفضلو لغاية معاد الغدا كل واحظ راح غير هدومه)
عند ليلى كانت لبست هى وصاحباتها ونازلين خبطت ليلى فى حد وبعدين بتبص ولسه هاتزعق سمعت صوت هادى حنون كل احترام :انا اسف جدا يا انسه مش كنت مركز
ليلى باحراج :حصل خير ولسه هاتمشى لمحت الدموع بتنزل من عنيه  وقفت مكانها وكلها حيره :طب اسبقونى انتم يا بنات انا جابه وراكم مشيو صحباتهاوهى راحت وراه :لو سمحت يا استاذ وقف وبص ناحيتها :هو حضرتك تعبان او فيك حاجه ؟
استغرب جدا اول مره حد يهتم بامره :لا ابدا اناةبس مخنوق شويه
ليلى :طب هو حضرتك تبع الرحله ؟
عمار:لا انا باشتغل هنا فى الفندق انا مدير الرسيبشن وعلى فكره انا اسمى عمار  وسعيد اوى انى اتعرفت على انسانه محترمه زيك يا.....؟
هى ردت :ليلى بس صدقنى مفيش حد يستاهل الحزن والدموع دى  عن اذنك لانى اتاخرت.
عمار كان شاب وسيم واضح عليه جدا انه ملتزم دينيا واخلاقيا نزلت ليلى واحمد كان واقف يدور عليها راحت له وهو بعصبيه :انتى كنتى فين لدلوقتى  صحباتك نزلو من بدرى
ليلى :اسفه اصلى نسيت موبيلى ورجعت اجيبه
سكت احمد وهو مش مقتنع :طب يالا عشان تتغدى
ليلى كدبت لانه خافت من احمد ومن رد فعله هى عارفه ان الحقيقه مهما كانت بريئه ممكن تخسرها الرحله واحترام احمد
احمد:كلى سرحانه فى ايه
ليلى : ولا حاجه .
احمد :بصى صاحباتك بيبصو علينا ازاى ههههههههههه نادى عليهم يقعدو معانا
ليلى بإبتسامه خبيثه :انت عينك منهم  ولا ايه
احمد :انا غلطان عاوزاهم ولا انادى صحابى
ليلى :خلاص خلاص  .......آروى ،ساره تعالو معانا
اروى قعدت جنب احمد وساره جنب ليلى وهما بياكلو قام احمد مره واحده ونادى بصوته كله"عماااااااار"ليلى اتصدمت مش عارفه هاتقول ايه لاحمد عمار وصل وبيسلم على احمد اخبارك ايه انت هنا من امتى؟؟
احمد:وصلنا انهارده مع الرحله  تعالى اقعد معانا ولا وراك شغل
عمار :لا انا الشفت بتاعى باليل
احمد :اعرفك ليلى بنت عمى ودول صحباتها اروى وساره دا عمار صاحبى من ايام ثانوى بس هو كمل سياحه وفنادق .
عمار:دى صدفه سعيده انى اقبلك تانى يا انسه ليلى
احمد: انتو تعرفو بعض قبل كده
عمار:ايوه خبطت فيها من شويه كنت هاوقعها من على السلم
احمد :هههههههههههه طول عمرك بتمشى وانت سرحان
عمار :لا والله بطلت بس انهارد كان عندى مشكله كده ومش مركز
احمد: اكيد لمار ...
عمار بحزن:هنبقى نتكلم بعدين واحكيلك كل حاجه انت اصلا واحشنى اوى هو مصطفى معاك هو ومعاذ
احمد:ايوه ياسيدى هناك فى الاخر بياكلو اكل الوحوش عشان كدا مش عاوزين حد يشوفهم
عمار :استاذن انا وفرصه سعيده انى اتعرفت عليكم
(ولسه هايتحرك شاف واحده جايه عليهم من لبسها كده تقدر تقول انها مستحيل تعرف حد منهم لكن.... الصدمه