Bu bir hikâye, kimseye bahsetmediğim.
Bu bir acı, kimsenin hissetmediği.
Ama ben yaşıyorum, kimsenin görmediği bir şekilde.
Ben bir aslanım. Sıcak, buzullu ve güçlü bir yüzle, ben bir aslanım.
Uçmaya çalışan balığım, ben.
Kırıld...
Şuan size en kötü haberi veriyorum. İyi olması gereken ama asla iyi olamayacak bir haber.
Ona yeniden âşık oluyorum. Yine beni etkisi altına almaya başlıyor, bu sefer iyi bitmeyeceğinden korkuyorum.
Dediğim gibi ilk başlarda beni bu hikâyeyi yazmaya mecbur bırakan kişi kim bilir bu sefer beni ne büyük acıların içine sokacak.
Ona yeniden âşık oluyorum.
Kendime engel olmak istiyorum ama başarısız oluyorum. Onu kaybetmek istemiyorum.
Uzun süredir çok iyi anlaşıyoruz, çok iyi iki arkadaş olduk hatta kardeş olduk. Onunla arkadaş olma düşüncesi daha iyi bir fikir gibi gelmişti. Keşke hiç arkadaş olmasaydık. O kadar iyi anlaşıyoruz ki benim hislerimi fark etmesinden korkuyorum. Tamamen yok olduklarını düşünmüştüm. Vücudum onları, o hisleri dışarı atmamakta ısrarcı.
Umurumda değil gibi davranıyorum ama kahretsin ki çok korkuyorum.
Bana bir şeyler ısmarlıyor gülüp eğleniyoruz ama onun gözlerinin içine bakarken beni fark etmesinden korkuyorum.
Beni birkaç kez okuldan eve bırakmayı teklif etti. Kabul etmedim, onunla gitmek istedim ama içimdeki hislerin giderek büyümesinden korktum. Onunla sevgiliyken bir araba yolculuğu yapmak isterdim...
Şuan da bulunduğum yerde bile stresliyim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Doğru kararın ne olduğuna karar veremiyorum bazen doğru kararın ne olduğu bile umurumda olmuyor. Hislerimi takip eden bir insandım, hep öyle oldum, hislerim peşinden gitmek istiyor ama ben nasıl biteceğini biliyorum. Bana dokunmamasını istemiyorum artık çünkü hissi mükemmel olsa da imkânsız olan şeyler var. Parfümünün kokusunu almak istemiyorum çünkü içimin huzur dolmasına karşıyım. Evet, içimin huzur dolmasını istemiyorum. Böyle bir sebeple dolmasını istemiyorum.
O bana o gözle bakmıyor. Bunu kendime sürekli tekrarlıyorum. Hislerimin kontrolünde olsam da mantığımın kaybolmaması için, biz sadece iyi arkadaşlarız.
Kimle konuşmam gerekir bilmiyorum çünkü şuan ne yapmam gerekeceği hakkında fikrim yok.
Tüm problemi bir özet haline getirirsem şuan ona olan hislerim her saniye büyüyor ve ben hala mantıklı düşünebiliyorken bu hislerden kurtulmak, büyümesine engel olmak istiyorum. Bu kazanamayacağım bir savaş.
Kendimi kaybediyorum sanki. Kontrolü kaybediyorum gibi hissediyorum. Âşık oluyorum ne kadar aşkın iyi bir his olduğunu savunsam da şuan ki bulunduğum durum içerisinde iyi olduğundan pek emin olamıyorum.
Kurtulmak istiyorum çünkü sahip olamayacağın bir şeyi koşulsuz sevmek insanı harap ediyor.
Cehennem gibi aldığım her nefeste ciğerlerim yanıyor, kalbim sanki damarlarımı küllerimi pompalıyor.
İnsan kaybettiği zaman kaybetmiştir, denemeye devam etmez çünkü ne olursa olsun o an kaybetmişsindir. Bunun geri dönüşü olmadığı fikri beni çürütüyor. Eğer fark ederse bu hayat bana zindan olur. Onu tanıyorum. Onu ondan daha iyi tanıyorum. Bu yüzden korkuyorum...
Bir yıldırım geceyi nasıl aydınlatırsa, o beni bu karanlığın içinde öyle aydınlatmıştı ama şimdi bu yıldırım benim ölümüm demek.
Bana fikir verin çünkü gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum, şuan size en çok ihtiyacım olduğu an.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
