PARSEL

Etkilenirsin.

Eve girdiğimde kimsenin olmaması sevinmeme sebep olmuştu.Odama çıktığımda çantamı bırakarak bilgisayarımı almıştım. Her zaman ki gibi Pars'ın hesaplarını kontrol etmiştim. Fazla fotoğrafı yoktu.Genellikle habersiz çekilmişleri paylaşıyordu.Hem Pars Uluhan'dan gülümseyerek selfie yapmasını bekleyemezdik zaten. Kapı sesi geldiğinde aşağıya inmiştim.Annem gelmişti.

"Hoşgeldin anne."

"Hoşbuldum Asel. Yeni okulun nasıldı?"

"Güzeldi."

"Sevindim. Ben odadayım baban birazdan gelecekmiş."

"Tarık amca demeyi tercih ediyorum anne."

Diyerek tekrar odama çıkmıştım. Babam ben yedi yaşındayken vefat etmişti. Annemse kısa bir süre sonra Tarık amcayla evlenmişti. Zengin yakışıklı ve iyi bir adamdı. Ama ona baba demek saçmaydı. Benim babam zaten vardı sonuçta. Telefonum titrediğinde arayanın Çisil olduğunu gördüm. Bugün numaralarımızı almıştık.

"Efendim."

"Naber Asel?"

"İyi işte senden?"

"İyi aslında senden bir yardım istemek için aramıştım."

"Yapabileceğim bir şeyse neden olmasın?"

"Bugün akşam bizim cafeye gideceğim. Yalnız olacağım. Sende benimle gelsen ? Hem beraber vakit geçirmiş oluruz."

"Aslında olabilir."

"Tamam. İki saat sonra mesaj attığım adrese gelirsin o zaman."

"Olur. Görüşürüz."

Deyip kapatmıştım telefonu. Fazla sosyal birisi olmasamda bu evde oturarak zaman geçmiyordu.

.....

Evden çıktığımda yürümeyi tercih etmiştim. Hava soğuktu ama insanı ayakta tutmayı başaran bir soğuktu bu. İnsanın yüzüne vuruyordu gerçekleri,acıları.Kalabalık yerlerden ilerleyerek gelmiştim mesajdaki adrese. Cafe Çoğun. Değişik bir isimdi. Sıcak olduğunu belli eden yere adımımı atmıştım. Çisil kasada oturuyordu.

"Çisil."

"Asel hoşgeldin. Gelirken bir şey olmadı değil mi?"

"Hayır. Neden ki?"

"Anlatırım birazdan. Gel şuraya oturalım. Kimse yok zaten."

Masaya oturduğumda elinde iki kahveyle gelmişti Çisil.

"Evet Asel. Seninle bir şey konuşmak istiyorum aslında."

"Dinliyorum."

"İlk günden benim yüzümden sorun yaşamışsın. Selim rahatsız etmiş seni bugün. Caner söyledi. Senden sonra onlara gitmiş ve fazla sinirliymiş. Anlatmış yaptıklarını ve Arda'ların yaptıklarını."

"Evet oldu bir şeyler ama bunun seninle ilgisi yok ki."

"Olsun benim sayemde tanıştınız sonuçta. Hem şu Arda'lar. Onlar bunu herkese yapmaz Asel. Pars'ın istediğini söylemiş. Açıkcası bunu çok merak ettim."

"Bende ama onunla konuşmayı düşünmüyorum."

"Konuşsanda cevaplarını alamazsın zaten. Boşver."

"Evet. Haklısın."

.......

Çisil'le vedalaştıktan sonra eve gidiyordum. Etrafta çok az insan vardı. Ve yollar fazla karanlıktı. Korkmaya başlamıştım bile. Hızlı adımlarımı atarken kafamı kaldırdığımda onu gördüm. Pars. Bir kızla konuşuyordu. Kızı net göremesemde fiziği mükemmeldi. Yüzününde öyle olduğunu düşünüyordum. İçimdeki kıskançlık hissi bütün vücudumu kaplamıştı.
Onu çok seviyordum. Ve karşımda mükemmel kızla karanlık bir sokakta fazla yakın bir şekilde konuşuyordu.Gözümdeki yaşı silerek daha da hızlı yürümeye başladım. Hıçkırıklarım benden izinsiz boş sokakta yankılanırken koşmaya başlamıştım.

"O."

Bağırmıştı. Pars'ın yanındaki kız saçma bir şekilde bağırmıştı. İkisinin suratı da bana dönmüştü. Buna anlam veremesemde koşarak şu sokaktan çıkmayı diliyordum.

"Asel."

Pars. Pars'ın ilahi sesi. Ve dudaklarının arasından çıkan isim.

Arkamı dönerek baktım ona. Ağır adımlarını atarak durdu karşımda.

"Asel İzgi. Peşimde gezen küçük kız."

"Neyden bahsediyorsun sen ?"

"Beni takip ettiğin günden. İki hafta önce bana belli etmediğini düşünerek gittiğim yere kadar geldin Asel."

"Benimde orada işim olamaz mıydı?"

"Olabilirdi. Ama sen bunu defalarca kez yaparak ihtimalleri ortadan kaldırdın."

Susmuştum. Konuşacak bir şeyim yoktu. Ve dedikleri doğruydu. Hatta eksikti.

"Benim etrafımda dolaşma küçük kız. Etkilenirsin."

Dediğinde sinirim ona olan sevgimin önüne geçmişti. Ama ağzımı kapalı tutarak yanından uzaklaşmıştım.

Uzun berbat bir gündü elimde kalan. Saatlerce ağladığım bir geceydi.

...

Sabah uyandığımda okul kıyafetlerimi giyip hazırlanarak çıkmıştım evden. Kulaklıklarımı takarak sessizce adımlarımı atıyordum boş sokakta. Gecenin cam kırıkları kalbime batıyordu. Uzun zamandır sevdiğim adamın karşımda acımasızca konuşmasıydı beni yıkan. Onun böyle olduğunu düşünmemiştim. Evet bazı şeylerin farkındaydım ama benimle öyle konuşması canımı yakmıştı.

Okula girdiğimde çantamı sınıfa bırakarak lavaboya gitmiştim. Yüzüme soğuk suyu çarparak onun bugün burada olmamasını diledim. Tekrar sınıfa yöneldiğimde Çisil'i görmüştüm.

"Günaydın."

"Günaydın Asel. Nasılsın ?"

"İyi sen."

"İdare eder aslında. Caner'le tartıştık da."

"Önemli bir şey mi ?"

"Hayır. Hallederiz."

Zil çaldığında sınıfa geçip sıramıza oturmuştuk. Benden kısa bir süre sonra Pars gelmişti. Beyazlar içinde. En sevdiği renk olduğunu düşünüyordum. Çünkü genellikle beyaz giyerdi. Bana keskin bir bakış atarak oturmuştu en arka sıraya. Ders başladığında kafamı sıraya koyarak uyumayı tercih ettim.

Çisil'in dürtmeleriyle uyandığımda tenefüs olduğunu anlamıştım. Ona Caner'le konuşmasını söyleyerek göndermiştim. Telefonumdan Pars'ın fotoğraflarına bakarken sınıfa Arda girmişti.

"Asel."

"Arda."

"Nasılsın bakalım bugün ?"

"Nasıl olduğumu boşver. Sen neden buradasın ?"

"Ne önemi var ?"

"Pars Uluhan mı istedi Arda ? Dünden sonra bunu yapacağını da düşünmüyorum ama."

"Dünü biliyorum Asel. Pars'ı takma bence. Onu çözmeye de çalışma. Daha yeni geldin. Buraya alışmaya bak."

"Nerden biliyorsun?"

"Bilmem gerektiği şeyleri biliyorum. Sen bunları düşünme güzellik. Hem dersleri de dinlemiyormuşsun. Olmaz böyle. Ve Pars'a gelelim. Seni izlediğini söyleyebilirim. Ve dün ki dediklerini canını daha fazla yakmak istemediği için söylediğine de eminim. Pars dünden sonra sana acımasız gelebilir ama onu tanırsan farklı olduğunu anlarsın Asel. Pars için herkes olmadığının ve olmayacağının farkındayım. Bu yüzden onun canını sıkmamak için erkeklerden uzak dur."

"Teşekkür ederim Arda."

"Ne demek güzellik. Sevdim ben seni. Pars'la ilgili de konuştum bak seninle kıymetini bil."

Göz kırparak sınıftan çıkmıştı. Kafam fazlasıyla karışmıştı. Ama Pars ile ilgili söyledikleri fazlasıyla heyecanlanmamı sağlamıştı.