PARSEL

Yalnız değilim.

Pars'ın evine geldiğimizde ben Cansu'nun odasına ilerlerken o da kendi odasına geçmişti. Odaya girdiğimde ağlayan bir Cansu'yla karşılaşmayı beklemiyordum.

"Cansu ne oldu ?"

Yanına oturduğumda kollarını boynuma sararak hıçkırmaya başlamıştı. Saçlarını okşayarak sakinleşmesini bekliyordum.

Burnunu çekerek benden ayrıldığında yüzündeki ifadeden rahatladığını anlayabiliyordum. 

"Anlatmak ister misin ?"

"Arda'yı gördüm bugün. Okula gitmeyip kızlarla bir kafedeydik. O da oradaydı. Bir kızla fazla yakın bir şekilde hem de. Gözlerimin içine baktığında selam bile vermeden kafasını çevirdi. Bende kalkıp eve geldim işte."

"Neden böyle bir şey yaptığını bilmiyorum ama sen düşünme ben hallederim bir şekilde."

"Teşekkür ederim Asel. Bana çok iyi davranıyorsun. Sana görümcelik yapmam gerekirken ablammışsın gibi davranıyorum."

Dediğinde ikimizde kıkırdamıştık. Şu kısa zamanda Çisil'le olduğumuzdan daha da yakınlaşmıştık onunla. Cansu çok iyi biriydi. Ve ben gerçekten onu seviyordum.

"Bugün seninle bir şeyler yapsak ?"

"Olabilir. Nereye gitmek istersin ?"

"Aslında ben biraz içki içmek istiyorum."

"Pars buna ne söyler acaba Cansu Hanım ?"

"Yaa Asel lütfen. Bir şekilde ikna et onu. Lütfen."

"Peki. Gidip konuşayım o halde."

Gülümseyen bir adet Cansu'yu oda da bırakarak Pars'ın odasının kapısını çaldım. İçeriden bir ses gelmediğindeyse yavaşça kapıyı açarak odaya girdim.

Penceresinin önündeki koltuğa oturmuş sigara içiyordu.

"Pars ?"

Cevap vermediğinde yanına yaklaşmıştım. Sanırım bir şeyler düşünüyordu, dalmıştı. Omzuna dokunduğumda reflekslerini harekete geçirerek hızla kolumu tuttu.

"Pars benim."

Dediğimde koluma kelepçelediği ellerini çekerek yüzünü bana çevirdi. Yorgundu. Fazla yorgun bakıyordu.

"Ne oldu ?"

"Bu gece Cansu'yla dışarı çıkmak istiyoruz. Sana da sormak istemiştim."

"Nereye gideceksiniz ?"

"Belki bir bara gidebiliriz."

"Benim düşmanlarım etrafta gezinip bana tehditler savururken mi ? Hayır Asel."

"Pars bir şey olmaz."

"Olabilir Asel. Benim etrafımdaki herkese bir şey olabilir."

"Cansu yanımda olmasaydı senden izin bile istemezdim Pars inan bana. Ve bugün gerçekten bir şeyleri unutmaya ihtiyacım var. Sen izin vermesende ben bu gece bara giderim. Bunu yaparım cidden."

"Yalnız gidemezsiniz İzgi. Arda'da sizinle gelsin."

"Ama..."

"Şansını zorlama küçük kız."

"Peki."

Odadan çıktığımda bunu Cansu'ya nasıl söyleyeceğimi düşünüyordum. Cansu'nun odasına girdiğimde ise yine yatağında oturuyordu.

"İzin verdi mi ?"

"Aslında yalnız olmamamızı istedi. Ve Arda da sizinle gelsin dedi. İstersen gitmeyebiliriz Cansu."