PARSEL

Pars yok.

Yüzüme dokunan ellerle gözlerimi açtığımda Çisil'le karşılaşmıştım.

"Günaydın uykucu."

"Günaydın. Saat kaç ve sen nasıl buraya geldin ?"

"Saat ikiye geliyor. Beni buraya Pars getirdi."

"Neden ?"

"Bilmem beni aradı Asel'le kal yalnız olmasın dedi bende kabul ettim."

"Anladım. Ben yüzümü yıkarım şimdi sonra bir şeyler hazırlarız."

"Tamam ben aşağıdayım."

Diyip odadan çıktığında lavaboya girerek yüzümü yıkamıştım. Aşağıya indiğimde Çisil koltukta oturuyordu.

"Mutfağa gel."

Dediğimde onunla birlikte mutfağa geçmiştik. Ben kahvaltılıkları çıkarırken o da masaya oturmuştu.

"Evet Asel. Anlat bakalım."

"Ne anlatıyım ?"

"Pars'la ne olduğunu ? Pars'a karşı ne hissettiğini ? Okulda konuşamadık fazla biliyorsun."

"Haklısın. Sanırım sana anlatmanın zamanı geldi."

Deyip Pars'ı iki yıldır takip ettiğimi onu sevdiğimi anlatmıştım.

"Ne güzel seviyorsun sen öyle. Senin anlattıklarının yanında Caner'e olan sevgim az kaldı."

"Abartma bende herkes gibi birine aşık oldum işte."

Kahvaltıya başladığımda Pars'ın evinde bu kadar rahat olmam da tuhafıma gitmişti.

"Peki neden burada kalıyorsun?"

"Üvey babamla tartıştık. Onlar hafta sonu taşınacaklar. Ben tek yaşamaya başlayacağım. Bu yüzden onlar gidene kadar orada olmak istemedim. Pars'ta başka bir yerde kalmamı istemedi. Zaten dün Pars'la biraz tartıştık. Bara gittim sarhoş oldum sonra birde kendimi rezil ettim."

"Pars unutmuşa benziyor boşver. Hem yaptıklarına bakarsak seni düşünüyor bence."

"Belki."

Dediğimde sessizce kahvaltımıza devam etmiştik.

............

Çisil'i annesi aradığında eve gitmek zorunda kalmıştı. Yalnız kaldığımda ise sıkıntıdan patlamak üzereydim. Pars akşama kadar aramamış ve saatın dokuz olmasına rağmen eve gelmemişti. Nerede olduğunu deli gibi merak ediyordum. Kapı çaldığında korkmuştum. Pars'ın anahtarla gireceğini düşünürsek gelen kişi kimdi ? Kapıya yaklaşıp delikten baktığımda tanımadığım bir kız yüzüyle karşılaşmıştım. Sinirlerime hakim olarak kapıyı araladım.

"Pars."

"Pars yok."

"Ayy bende ona sürpriz yapmak istemiştim. Neyse ben beklerim onu."

İzin almadan içeri daldığında koltuklara rahat bir şekilde yerleşmişti.

"Sende kimsin bu arada Pars'ın evinde ne işin var ?"

"Benim kim olduğumdan sanane. Hem benim olduğum eve böyle izinsiz giremezsin."

Kapıdan anahtar sesi geldiğinde Pars bana baktıktan sonra yine ifadesiz suratını bozmadan kıza bakıyordu.

"Senin burada ne işin var ?"

"Sürpriz yapmak istemiştim. Hem bu kız kim aşkım?"

"Bana aşık olman normal. Ama sende diğer kızlar gibi benden uzak durmalısın. Çevremde gezen ezik kızlardan nefret ederim. Bir gün yüzüne bakmışım diye havalara girip boş sevgili sözcüklerine de girme. Ve şimdi de çık şu evden."