The Seven Descendant #Wattys2016

CHAPTER 2

I am Caleb Smith, an orphan boy. 18-year-old growing from orphanage. I can move a thing just only by using my mind. At first it was painful, 'cause I don't really know how to control it. Hanggang sa natutuhan ko na rin itong gamitin. I don't talk to anyone about this. Because I am afraid what they will think and we have been raised here on orphanage with religious belief. We, for them are demon. Nope! Until if I try to kill right? But I am not demon. I am divergent, special and powerful. Where I came from? Who really I am? Ano nga ba ako? Bakit may kakayahan ako na tinatawag na telekinesis? Bakit kaya kong magpagalaw ng isang bagay gamit lamang ang utak ko? I am strong; I can lift a thing. 'Yon 'yung ikinapagtataka ko. Hindi lang 'yan, nakakarinig din ako ng isang sit-sit. Bulong pag-natutulog ako at panaginip. Someone whispering me that we are running of time. What the! Ano naman 'yon. I don't care about it.

I try to focus and move the chandelier over my head. Napangiti ako nang mapagalaw ko ito. Malapit na akong masanay sa kakayahan ko.

"Oh? Anong tinitingnan mo diyan? Butiki?" Sabay tawa ni Leonard. Siya ang mortal kong kaaway dito sa orphanage. Kasama nito si Jayden, Xander and Effiel na sumabay na rin sa trip ni Leonard. Tumingin ako sa kanila habang humahalakhak pa rin. I try to ignore them. Kinasusuklaman ko sila simula nang naparito ako.

"Oh ano? Duwag ka?"

Duwag ako noon dahil apat sila at hindi ko pa batid ang kakayahan ko. Pero ngayon I can defeat them easily. Ngumiti ako at tumingin sila.

"Hindi ako duwag!" Matigas kong bigkas. Diniinan ko talaga. Dahil kahit ngayon puwede kong sakalin ang leeg niyo ng di niyo alam kung sino ang gumagawa.

"Oh really? Tingnan nga natin." Lumagapak ang kamao niya sa mukha ko. Bumaligtad ang mukha ko dahil sa lakas ng pagsuntok niya sa akin. Pinahid ko ang dugo sa labi. Hindi ko sila papatulan Don't distort in fight. Dahil kong papatulan ko man sila ay wala kaming pinagkaibahan. Humalakhak sila na mukhang sayang-saya sa ginawa nila sa akin. Tila nirukruk ang galit ko sa mapangdusta nilang halakhak.

"Lumaban ka! Akala ko ba, matapang ka?" Hindi ako umimik. Nakadungo lang ako. Tinaas ni Leonard ang mukha ko paharap niya. Sinampal-sampal nito. I feel my nick how it twists.

"Bakla ka ba? Gusto mo halikan kita?" Aniya na parang nakadruga. Nakangisi ito.

"Kung bakla ka man! Okay lang sa akin. You can approach me! Lets have a horny deal!" Nakangisi silang apat. At isang suntok ang muli niyang pinakawalan sa mukha ko. Humakbang na sila palayo habang nangingit-ngit ako sa kanila. Sumulak ang dugo ko dahil namimihasa na sila sa pang-aalipusta sa akin. I try to focus my mind. Tinulak ko si Jayden gamit ang isip ko. Tumilapon naman ito na parang plastic bottle. Nagkatinginan sina Effiel at Xander habang nakatingin naman sa akin si Leonard. Hindi ako tumawa, nagkunwari akong takot sa nakita ko at nalilito. I need to pretend wisely para hindi ako mabuko. Sinakal ko sa leeg si Leonard at binuhat. Nagpupumiglas ito at halos malagutan na ng hininga. I try to control again, sumakit ang ulo ko dahil hindi pa ako bihasa. My energy is like draining. Gumuhit naman ang pagtataka nina Effiel at Xander, gayon din si Jayden na ngayo'y nakatayo na. Inihampas ko sa pader si Leonard na ikinaungol niya sa sakit. Si Effiel at Xander naman kinaladkad ko gamit pa rin ang isipan at pinag-untog sa isa't isa. Nawalan sila ng malay. Gayon din si Leonard marahil sa lakas ng pagkauntog nito. Muli kong tinulak si Jayden at bumangga ito sa pader一nawalan siya ng malay. Napangiti ako sa ginawa ko. Bigla namang bumalik ang katauhan ko at napalingon-lingon, baka may nakakita sa ginawa ko. Pero ano naman ang sasabihin nila? Na may telekinesis ako? What the! Walang maniniwala sa kanila. Umalis na ako at hinayaan silang makatulog sa loob ng simbahan. Pinapalinis kasi kami rito ni mother Terres dahil may gagawing mass bukas. Magtataka sila pareho kung sino ang may gawa no'n sa kanila.

"Caleb hinahanap ka ni Mother Terres!" Tawag sa akin ni Jey. Kinakabahan ako. Ano kaya ang sasabihin niya. Malamang nagsumbong si Leonard na ako ang may gawa. Pero imposbling may maniniwala sa kanila. Gayunpaman nilandas ko ang kuwarto ni Mother Terres. Pagkarating ko doon, nandoon na rin sina Xander, Eiffel, Leonard, at Jayden. Nakatingin sila sa akin pagkapasok ko. Kita ko sa mukha ng apat ang galit na may halong takot.

"Oh! Nandito na ang kampon ni Lucifer!" Paunang salita ni Leonard. Ngumiwi ito sa akin. Napansin ko puro nakaban-aid ang mga mukha nila. Si Jayden na sa uluhan, sina Eiffel at Xander sa noo nila. At si Leonard ang maraming ban-aid sa mukha. Tumingin ako kay mother Terres. Wala guhit na galit ang kulay itim niyang mata. kalmado ang hitsura at nakatingin lang ito sa akin.

"Magandang gabi!" Bati ko sa kanya; ngumiti ito sa akin.

"Sit down, Caleb." Malumanay niyang utos. Umupo ako kaharap ng apat.

"Anong pinagsasabi nila," tumingin ito sa apat, " na ikaw raw ang may gawa nito sa kanila." Tumingin siya sa akin.

"Ha? Sa tingin mo magagawa ko 'yan mother? Apat sila, isa lang ako. Tingnan mo ako, kung sakaling napaaway man ako bakit hindi ako bugbog sarado?" Tumingin sa akin si Mother. Halos kinain ang sarili ko ng konsensya dahil sa pagsisinungaling.

"That's because you used your Magic!" Sambat ni Jayden. Tumingin ako sa kanya.

"Magic? Magic is that who is above us! I don't have magic!" Pagsisinungaling ko.

"Tumahimik kayo! Bakit ba lagi kayong napaaway! Kahit sa school hanggang dito lagi na lang. Look at yourself一sons of God. You don't need to fight, engrave a love in your heart and do the right thing to do. Hindi ba kayo nahihiya? You've gotten far away because of this charity. Nakapag-aral kayo because of those people behind this humble successful. But what did you give back them? Nothing一right? But only a sinful ways. Ano na lang ang masasabi ng mga taong tumulong sa inyo? Ano na lang ang masasabi nila sa amin?" Napatahimik kami sa sermon ni mother Terres. Engrave a love in your heart and do the right thing to do. Pero paano naman kong pati na rin ang kinagagalawan ko ay hindi rin marunong?

"Kayong lima. Magdasal kayo at maghingi ng kapatawaran sa gayo'y mabibilang kayo sa mga taong mailigtas sa panahon ng katapusan." Aniya; tumingin kami lahat sa kanya.

"You can go and sleep. God blesses you all!" Umalis na kaming lima.

"You are a terrible liar!" Sigaw sa akin ni Leonard.

Humarap ako sa kanya. "Ikaw ang sinungaling. Bakit ako palaging pinagbibintangan mo?"

"Because you are there! Ikaw lang ang nandoon!"

"Tapos?"

"At ikaw ang may gawa no'n, tell me how you did it!" Singhal niya.

"Kung may ganoon nga akong kapangyarihan. Bakit pa ba pasa lang ang ipapatamo ko sa inyo. Puwede na mang iisahin kung kitilin ang buhay niyo." Ngumisi ako sa kanila. Nakita ko sa mukha ni Leonard ang galit at takot. Si Leonard ang taong di puwedeng kalabanin. Hindi lang dahil mabagsik siya. Malaki rin ang katawan niya na sa ano mang oras ay puwede ka niyang durugin. Gayon din ang kasamahan niya. Sino ba ang hindi lalaki ang katawan, palagi silang tumatakas pag gabi at pumupunta sa kitchen upang mangalap ng pagkain.

"Kampon ni lucifer!" Aniya.

Ngumisi ako sa kanya. "Ikaw anak ni Satanas!" Sinabayan ko ng halakhak. Nang-gagalaiti siyang nakatingin sa akin. Gayon na rin ang kasamahan niya. Hindi ko na malayan ang paparating niyang kamao sa mukha ko. Pumutok ang labi ko at dumugo dahil sa lakas ng suntok niya. Hindi ako makapagconcentrate sa telekinesis ko marahil sa sakit na dulot ng pagsuntok ni Leonard. Isang suntok na naman ang pinakawalan ni Leonard sa mukha ko. Dumugo ang ilong ko. Nahihilo na ako sa sakit. Napaupo ako habang nakahawak sa ulo ko.

"Wala ka palang binatbat e." Aniya na nakangisi. Susuntokin na sana niya ako nang bigla may liwanag ang tumama sa kanyang dibdib. Tumilapon ito sa pader at gayon din ang kasamahan niya. Tumingin ako sa likod pero wala namang tao o nilalang. Nalilito ako kung sino man ang may gawa no'n. Hindi iyon pangkarananiwan, isa iyong kapangyarihan ng mahika. Hindi rin ako ang may gawa no'n. Nagtataka ako at napalingon-lingon.

"Ikaw ba ang may gawa no'n?" Natatakot na tanong ni Leonard. Namimilipit ito sa sakit dahil nakahawak ito sa dibdib niya.

"Hindi, hin...di ko alam kung sino!"

"Ikaw ang may gawa no'n! Kampon ka nga ni lucifer! Halimaw! Demonyo!" At nagsitakbuhan sila. Natatakot naman akong hinakbang ang dormitory. Sino kaya ang gumawa no'n? Hindi ba ako nasapian no'ng ginamitan ko ng telekinesis sina Leonard? Ano nga ba talaga ako? Anong nakapalibot sa akin?

*****