Richt je Pijlen! #netties2017

Hoofdstuk 24

D-Day!

Twee weken langnon-stop getraind, met de uitzondering van Mike's verjaardag.Ik weet nog steeds niet wat ik hem kan geven, maar uiteindelijkverzin ik wel wat. De eerste twee dagen van het toernooi zie ikhelemaal geen bekenden. Onder andere James, Jesse en Mike stromen pasop de derde dag in. Zoals ik al verwacht had, heb ik weinig tot geentegenstand in de eerste drie rondes. Daarna wordt het voor de damespittiger. De bekende darters, Eva, Katrina, Emma en ik, slaan ons erdoorheen tot de halve finales. In die halve finale moet ik helaas hetveld ruimen voor Eva. Het was een spannende partij waarin ik zelfseen matchdart had. Helaas miste ik mijn 'dubbel' op eenhaar na. Eva finishte wel naar behoren. Des te meer reden omde strijd met haar aan te gaan, zodra ik terug kom van mijn verlof.Maar ik ben meer dan tevreden. Ik win uiteindelijk van Emma en staderde op de ranglijst. Daarna neem ik plaats in de zaal en volg dewedstrijden van mijn vrienden. James en Mike winnen hun partijen vandie dag moeiteloos. Jesse heeft beduidend meer moeite, maar weet ookte winnen.

Mike is de grotewinnaar van vandaag. Hij heeft nog geen enkele leg verloren.Ik zit naast Hanna en we kletsen. Af en toe kruist mijn blik die vanMike. Hij knipoogt naar me. Ik krijg een blos op mijn gezicht,waarvan James zegt dat het me gezond staat. Zo gezond is Mike nietvoor me, maar weet hij veel.

"Voel je jegoed?", mompelt Hanna met haar blik op mijn buik. Ik weet dat zeslechts geïnteresseerd is, maar haar blik bevalt me niet. Ik weetniet wat ze bedoelt met die blik, maar ik word er onzeker door. Hetvoelt, alsof iedereen me met afkeur aankijkt. Ik knik en aai overmijn bolle buik. Ik weet ook wel dat niet iedereen het zo bedoeldmaar die hormonen in mijn lijf doen rare dingen.

De volgende dagloop ik door de stad, op zoek naar het ultieme cadeau voor Mike. Ikspeur etalage na etalage af. De moed begint me in de schoenen tezakken, wanneer ik na de middag nog niets heb gevonden. Het toernooiis inmiddels alweer gestart en ik mis op dit moment één van decruciale partijen van Jesse, James of Mike. Ineens vind ik daar hétideale cadeau. Ik weet zeker dat hij er blij mee zal zijn. Het pastbij hem. Ik wil het hem geven na de wedstrijden van vandaag. Snelhaast ik me terug naar Alexandra Palace waar het toernooiinderdaad alweer in volle gang is. James is net bezig aan een partijtegen een oude bekende. Namelijk Ben Priestely, de eerstewereldkampioen van de Brittisch Darts Organisation. Dit was,voordat de Professional Darts Corporation opgericht werd enBen en James overstapten. Het blijkt een lastige partij om te winnen.Het duurt lang en het gaat gelijk op.

James is er opuit om de score recht te trekken. Ze houden een interne rankingbij. Ben staat met 10-9 in wedstrijden voor. James speelt, zoals hijnog nooit heeft gespeeld. Tenminste, zoals hij nu speelt, heb ik hemnog nooit zien spelen.

"Godver. Wateen eikel", moppert Jesse. Hij zakt jammerend naast me. Met zijnarmen over elkaar kijkt hij nors naar het podium. Hij heeft zojuistzijn halve-finalewedstrijd verloren van Mike. Ik heb al van meerdereomstanders gehoord dat Mike een smerig spelletje heeft gespeeld. Maardat is nu eenmaal het spel. Zelfs Hanna kan hem niet opvrolijken. Zestaat mokkend aan de zijkant van de rij stoelen. Ik leef intens meemet James en voel de kriebels in mijn buik, wanneer Ben een matchdartkrijgt. Gespannen kijk ik naar de strekking van zijn arm. Slechts éénpijl om te winnen en daarmee de wedstrijd bij te schrijven op deinterne ranking. Zijn pijl ligt tussen wijsvinger en duim. Hijtrekt zijn arm terug en... 'boem'.. hij mist. Sommige fans van Jamesgillen. James doet wat er van hem verwacht wordt. Hij gooit de pijlenachter elkaar in het bord. Hij voorkomt hiermee dat Ben hem afleidt.James wint de partij met 12-10. Met twee legs verschil moet ergewonnen worden. Dit soort wedstrijden kunnen eindeloos voortdurenmaar gelukkig is het snel voorbij.

De nachtmerriewordt werkelijkheid. Twee van mijn beste vrienden staan tegenoverelkaar in de finale. Het maakt me echt niet uit wie er wint. Ze staanvoor mij allebei op nummer één. In de lobby van Alexandra Palacezoek ik naar Mike. Ik wil hem zijn cadeau geven. Maar tegelijkertijdwil ik hem zijn cadeau pas geven, wanneer we alleen zijn. Ineens hoorik een wel heel bekende stem achter me. Een stem die ik uit duizendenherken, doordat het me al zo vaak advies geeft gegeven, soms op hetirritante af.