Richt je Pijlen! #netties2017

Hoofdstuk 23

Mijn make-up wordt nog even bijgewerkt en dan gaan de lampen aan. Hetinterview der interviews begint. De showtune wordt gestart ende presentator kondigt me aan. Wanneer de camera naar me toe draait,zit ik klaar met de meest overdreven glimlach die ik ooit heb gehad.Ik lieg niet wanneer ik zeg dat ik deze glimlach geoefend heb voor despiegel. Iedereen moet me geloven na vanavond. Frank Long is al sindsjaar en dag de presentator van Unicorn Television. We zijnbijna vrienden geworden, gezien de frequentie waarmee ik interviewsheb gegeven.

"Dus?zwanger?", vraagt Frank.

"Zo lijkt hetja."

"Hoe is dat zogekomen?"

"Dat ik joudat nog moet vertellen, Frank", grap ik.

De zaalgrinnikt. Frank grinnikt. Ik ben het laatste jaar gegroeid op hetpersvlak. Journalisten kunnen me niet zo snel meer om de tuin leidenen ik ben nu op televisie net zo gevat, als dat ik ben wanneer ergeen media bij is.

"Je begrijptwat ik bedoel, Karli", zegt Frank.

"Het was nietgepland, als je dat soms bedoelt. Maar ik heb het inmiddelsgeaccepteerd en ik ben er heel gelukkig mee."

"Oké enhoever ben je nu ongeveer?"

"Bijna zevenmaanden."

"Zevenmaanden. Wow, je ziet er nog goed uit voor iemand die al zevenmaanden zwanger is", zegt hij complimenteus.

"Dankjewel",zeg ik. Ik baal van mijn antwoord. Zeven maanden? Mike denkt dat iknog maar zes maanden zwanger ben. Dat had ik vol moeten houden. Tochgeef ik geen kik, niet op televisie.

"Wat zijn deplannen voor de toekomst?", vraagt Frank.

Ik leg Frank hetplan uit en daarna vraagt hij me de oren van het hoofd af over deeventuele vader en de liefde die daarbij komt kijken.

"En de liefdetussen jou en Mike? Is die nu helemaal bekoeld?", vraagt Frankoprecht geïnteresseerd. Wij hebben nooit hardop gezegd dat we watvoor elkaar voelden. Ook nu geef ik het niet hardop toe.

"We zijn nogsteeds vrienden, wonen nog steeds in hetzelfde huis en ik hoop datdit ook nog even zo blijft", zeg ik stellig.

"Is hij devader?", vraagt de presentator nogmaals.

"Nee! Mike enik hebben altijd gezegd dat we privé en werk gescheiden moetenhouden. Die regel hebben we niet gebroken."

Liegen opnationale televisie. Dat is nieuw. En het bevalt me niet. Ikbegin zenuwachtige trekjes te vertonen en het wordt tijd dat ditgesprek eindigt. Gelukkig voor mij gebeurt dat ook. We gaan door metSimon Cowell, die geen idee heeft wie ik ben.

***

Nu richt ik almijn pijlen op het kampioenschap. Ik train zes dagen in de week,zolang mijn lijf het volhoudt. Het is nog twee weken tot hetdaadwerkelijke toernooi. Ik zonder me af. Voor het kampioenschapgeldt, dat de meeste jongens van de Professional Darts Corporationgenoeg punten bij elkaar hebben gespeeld om zichzelf door de eerstedrie rondes heen te 'kopen'. Voor mij geldt dit echter niet. Ik hebop de ranking-toernooien bar weinig gepresteerd. Het is op detoernooien die er niet toe doen dat ik daadwerkelijk straal. Afijn,het geeft niet. Ik verwacht niet dat ik de eerste rondes veel moeitezal hebben met de tegenstanders, maar training kan nooit kwaad.

***

Zaterdag, eenweek voor het toernooi, gooi ik mijn tas in de hoek van de gang. Mijnpijlen en mijn deodorant vallen eruit, maar ik ben te moe om deze nogop te pakken en wellicht ook te dik. Ik kan gewoon niet meer bukken.Mijn voeten zijn opgezet en nadat ik mezelf heb ontdaan van dieellendige schoenen, loop ik zonder al te veel interesse naar dekeuken. Ik loop gedachteloos door Mike's woonkamer heen.