Richt je Pijlen! #netties2017

Hoofdstuk 9

Wat deed Mike nou? Het is precies zoals in mijn droom afgezien van de setting. Het was zacht, liefdevol en ik zou het gevoel nooit uit mijn gedachten kunnen bannen. De taxi zet me af voor het hotel en als ik eenmaal in mijn bed lig, speel ik de hele avond nog eens in mijn hoofd af. Het voelt fijn om bij Mike te zijn omdat we vrienden zijn, of is er meer? Mijn bed en mijn blauwe gordijnen geven me niet de rust die ik nodig heb.

De volgende ochtend lig ik lang na te denken over wat ik tegen Mike wil zeggen. Dit kan niets worden, we zien elkaar veel te vaak en ik geniet van zijn vriendschap. Terwijl ik de leugens opdreun in mijn hoofd weet ik dat ik dit nooit goed kan overbrengen op Mike. Ik geloof mezelf al amper. Er wordt geklopt, ik sleep mezelf in mijn pyjama naar de deur. Ik schrik als ik zie dat het Mike is.

Wat doet hij nou hier? Hij slaapt hier toch helemaal niet meer? Ik zie er niet uit. Ik kijk naar de grond, geen idee van wat ik tegen hem moet zeggen. Waarom moet hij me zo nodig zoenen, dit verpest alles.

'Morgen Karli, zin aan een ontbijtje? Ik heb mijn kamer nog. Na gisterenavond lijkt het me fijn om samen te ontbijten,' zegt hij, alsof het de normaalste dag is van het jaar.

Hij doet net alsof er niets gebeurd is gisterenavond, alsof hij me niet volledig in verbazing heeft gebracht, toen hij zijn lippen op de mijne drukte. Hij staat daar gewoon in de slecht verlichte groene gang, met zijn handen in zijn broekzakken. Heel nonchalant, het maakt me gek. Ik accepteer zijn aanbod om met hem te ontbijten en vraag hem een paar minuten te wachten, zodat ik me kan opfrissen. Ik staar naar mezelf in de spiegel. Als hij er niet over begint moet ik het misschien ook niet doen. Misschien verwacht ik er meer van dan hij me ooit kan geven?

Mike wacht beneden op me en ik spring in no-time onder de douche. Hoewel ik niet heel enthousiast ben over ons komende ontbijt, ben ik in een paar minuten klaar. Ik sleep mezelf naar het restaurant en loop naar zijn tafeltje. Ik voel me net een puber die voor het eerst in de buurt is bij een jongen. Ik ben compleet de weg kwijt.

'Lekker geslapen?' vraagt hij, terwijl hij me een kop koffie inschenkt.

'Niet echt! Jij?' antwoord ik verlegen. Wat moet ik nou weer met deze situatie? Sinds dat ik hier ben sleep ik mezelf van de ene lastige situatie naar de volgende.

'Als een baby,het is fijn om weer thuis te zijn,' zegt hij, terwijl hij zich uitrekt.

Natuurlijk heeft meneer lekker geslapen! Het kan hem niets schelen dat hij op dit moment erg met mijn gevoel aan het spelen is, waarschijnlijk heeft hij het niet eens door. Ik roer een scheutje melk door mijn koffie, meer krijg ik toch niet weg vandaag. Mike eet tergend langzaam.

'Moeten we hetnog hebben over gisterenavond?' vraagt hij ineens.

'Uh gisterenavond?' vraag ik opgelaten. Ik voel me hier alles behalve gemakkelijk bij.

'Karli, je bent het niet vergeten. Anders was je niet zo snel weggegaan gisteren en was je nu niet zo, zo stil.' Ik zucht diep.

'Oké, je hebt gelijk. Maar waar moeten we het over hebben?' vraag ik oprecht. Ik weet niet wat ik kan doen om deze situatie beter te maken.

'Wat mij betreft niets, het verandert niets tussen ons. Het voelde goed en het paste bij het moment. Geen groot probleem van maken,' zegt Mike, nadat hij een slok koffie heeft genomen.

Ik knik. Dat is waar ik op gehoopt heb, maar dat betekent niet dat ik ooit kan doen alsof er niets gebeurd is.

'Oké, geen groot probleem,' zeg ik knikkend. En tegelijkertijd ook een beetje argwanend. Ik weet zeker dat dit niet alles is van ons gesprek.

In de middag op de baan is het gewoon weer gezellig, zoals we altijd samen spelen. Ik ben nog steeds in de war. Die kus van gisteren kan ik niet zomaar afsluiten, dat wil ik niet eens. Wat wil ik dan van Mike? In ieder geval dat hij niet zo nonchalant doet over wat er is gebeurd. Ik moet overigens wel denken aan zijn woorden, 'je bent nog nooit echt gekust'. Hij heeft gelijk, zoals hij me gisteren gekust heeft, zo ben ik nog nooit gekust. Het is de kus die alle andere kussen doet verbleken.