Richt je Pijlen! #netties2017

Hoofdstuk 26

Als iemand me zou zeggen dat ik droom, dat alles nep is wat de afgelopen dagen is gebeurd, dan had ik dat waarschijnlijk geloofd. Mike is van mij en ik ben van hem. Ik kan het nog steeds niet geloven. Hij staat erop dat we het rustig aan doen, dus ik slaap nog in mijjn eigen appartement. Maar dat is volgens mij meer voor de vorm dan wat anders. Want rustig aan doen voor ons is met die baby op komst een beetje een utopie. Er wordt op mijn deur geklopt. Slaperig open ik mijn deur. Mike loopt langs me met een ontbijtje. Een keurig opgediend ontbijtje op een dienblad geserveerd met die prachtige grijns van hem op zijn gezicht.
'Waar heb ik dit aan te danken?' vraag ik. Die permanente glimlachvan de afgelopen dagen komt weer bovendrijven. Ik wen nooit aan de aantrekkelijkheid van deze man.
'Aan al die loze momenten dat we om elkaar heen hebben gedraaid,' antwoord hij met een zangerige stem. Ik hoor dat hij zelf net pas wakker is.
'Ik herinner me niet alleen loze momenten,' zeg ik zacht.
'Ik ook niet, maar laten we dat allemaal achter ons laten en opnieuw beginnen. Opnieuw, jij, ik en ons kleintje.'
'Wil je wel vader worden? Je hoeft dit echt niet te doen he,' opper ik nogmaals. De afgelopen dagen is dit gesprek misschien naar de achtergrond verdwenen, maar we moeten het een keer voeren.
'Ik wil dit Karli, ik heb al zoveel gemist. Wanneer moet je weer voor controle. Ik ben er vanaf nu altijd bij.'

Dat mag allemaal wel zo zijn en dat ik het fijn vind dat hij er is dat staat buiten kijf, maar de echte problemen beginnen pas. Jeffrey komt er achter. De wereld komt erachter. Ik moet het mijn ouders nog vertellen, en Declan. We gaan nog genoeg commentaar krijgen van Jesse en James. Dan heb ik het nog niet eens gehad over alle media-aandacht die we gaan krijgen. Voordat ik de kans krijg om over al deze rotzooi na te denken heeft hij het dienblad op mijn aanrecht gezet en kust hij me. Zachtjes trekt hij me naar zich toe. Ik laat mijn handen onder zijn shirt glijden. Man, wat heb ik dit gemist!
'Voordat jij weer begint te twijfelen aan ons, ik heb om twee uur een afspraak bij Jeffrey en ik heb je ouders voor volgende week uitgenodigd. Ik regel dit wel,' zegt hij, terwijl hij een baan van kusjes maakt via mijn gezicht naar mijn hals.
'Zeg, ik ben niet gehandicapt he. Ik heb het al zeven maanden alleen gered,'  kraai ik. Die kusjes in mijn hals zijn hemels.
'Dat jij je wel red Karli, dat weet ik. Daar heb ik nooit aan getwijfeld. Maar laat me nu eens voor een keer voor jou zorgen. Dat heb ik toch zeker wel verdiend. Ik had al een boomhut kunnen bouwen als jij het me eerder had verteld.'
Goed die heb ik wel verdiend. Ik besef me steeds meer wat ik hem allemaal heb afgenomen. Hij kan nu nog maar kort wennen aan het idee van de zwangerschap. Elk moment dat ik heb getwijfeld, dat ik me zorgen heb gemaakt of ik wel de juiste ouder ben voor dit kleintje. DIe momenten moet hij allemaal in twee maanden, zo niet minder proppen.
'Wanneer ga je die nu bouwen dan? Misschien kunnen we er dan eerst samen van genieten voordat Junior hem sloopt,'  zeg ik voorzichtig geamuseerd. Ik moet hem laten genieten van de tijd die we nog samen hebben. En laat ik daar ook maar eens mee beginnen.
'Als je wil is het morgen klaar,' zegt hij trots.
'We hebben nog tijd genoeg.'
'Ik moet zo naar de Loods, kom je mee? Ik praat wel met Jeffrey. Stress is niet goed voor jou en de baby.'
'Ik sta mijn mannetje. Ik was er ook bij weet je nog. Ik vind dat we samen naar Jeffrey moeten gaan. Hij vermoordt  je anders vrees ik. Eerst Grace, en nu ik.'

Mijn ogen schieten open als ik de laatste woorden zeg, oeps! Ik heb het er na mijn gesprek met Declan nooit met Mike over gehad. We lagen niet zo op een lijn in die tijd. Het leek me niet gepast om er over te beginnen.
'Hoe weet jij dat?' vraagt hij zichtbaar geschrokken. Zijn ogen zijn ongemakkelijk op de grond gericht.
'Declan heeft het me verteld.'
Ik zie aan hem dat hij deze eerlijkheid van Declan niet waardeerd. Hij vindt het niet leuk wanneer ik over haar spreek. Hij wil het liefst haar naam helemaal niet horen.
'Ik had het je liever zelf verteld!' zegt hij bijna gebroken.
'Hoe dan? Als je over Grace praat sla je helemaal dicht, wanneer had je het me willen vertellen?' vraag ik. Zijn ogen gaan weer naar de grond. Hij weet dat ik gelijk heb.
'Ik weet het niet, het was gewoon een rotsituatie. Ik voelde echt wat voor haar.' Mijn hand glijd in de zijne.
;Het maakt niet uit, ik vind jou er nite minder leuk om en iedereen heeft een verleden,' zeg ik zacht. 'Je hebt mijn verleden zelfs ontmoet.'
Geen van ons maakt daarna nog aanstalten iets te zeggen, dus we eten ons ontbijt op. Ik kijk in stilte naar hem. Het lijkt erop dat Sophie gelijk had. Hij had deze zwangerschap nodig om volwassen te worden. Hij geeft zich helemaal, aan mij. We maken ons daarna klaar voor de Loods en Mike gooit de sterren van de hemel. Als hij voor de zoveelste keer wint van Eduardo loopt hij naar me toe en kust mijn haar. Warmte gloeit door mijn lijf. Ik had nooit gedacht dat wij openlijk bij elkaar konden zijn.
'Wil je wat drinken?' vraagt hij zorgzaam.
'Een kop thee graag,' antwoord ik.
James loopt langs Mike als hij op weg is naar de bar en kijkt mij daarna met grote ogen aan. Ik moet als ik eerlijk ben, ook zeggen dat ik verrast ben door zijn houding.
'Ik had nooit gedacht dat ik de dag zou meemaken waarop Mike openbaar zijn affect voor jou uit,' bromt James.
'Hoe bedoel je?'
'Iedereen kon zien dat die gek daar meer voor jou voelde dan hij wilde toegeven. Hij hield misschien zichzelf voor de gek, maar mij al maanden niet meer.'
'Maanden?' vraag ik.
'Ja! Maanden! Je denkt toch niet serieus dat ik geloofde dat hij je naar je kamer bracht voor jouw veiligheid tijdens het Glasgow Toernooi. Ik mag dan oud zijn, maar ik ben geen fossiel.'
Ik denk terug aan dat toernooi. We hebben toen echt niets uitgespookt. James gaat me niet geloven, dus ik laat het er maar bij zitten. Voor al die andere keren dat er wel wat gebeurde en hij moest wachten.
'Hij wordt een geweldige vader Karli, dat weet ik zeker. En jij een geweldige moeder. Je hebt hem al opgevoed. Meer waardering ga je voor je werk niet krijgen, grinnikt hij. Hij wijst naar Mike. Ik ben er niet zeker van dat dit echt is wat Mike wil. Ik heb nog steeds het gevoel dat hij doet wat hij moet doen, maar niet uit zijn eigen beweging. Maar ik vertel dit niet aan Mike en niet aan James. Ik geniet er teveel van. Mike zet de kopjes thee en koffie op tafel en laat zijn arm om mijn rug glijden.
'Jim, wat doe je met mijn meisje?' vraagt hij met zijn sexy warme stem. mijn adem stokt. Zijn meisje? Dit voelt veel beter dan het zou moeten. Ik ben nog steeds bang dat er een klap volgt, omdat het echte verhaal nog niet is doorgedrongen tot hem. Die klap die tot nu toe nog niet eens een glimp van zichzelf heeft laten zien.
'Ik geef haar babytips,' knipoogt James me toe.
'Die heeft ze niet nodig. We komen er wel uit samen.'

'ZIJN JULLIE HELEMAAL VAN DE POT GERUKT?' klinkt het door de Loods.
Jeffrey staat met een kloppende nekspier en stoom uit zijn oren naar ons te kijken. Hij is woest. Misschien had ik dit toch allemaal aan Mike over moeten laten, want ik ben doodsbang voor die man zoals hij nu is. En ik heb echt geen zin in gezeur.
'Mijn kantoor, NU!' schreeuwt hij.
Mike pakt zonder na te denken mijn hand en loopt met me mee. Ik probeer mijn hand los te wrikken, maar zonder succes. Mike laat me niet los. Alsof zijn hand in de mijne ook maar iets gaat oplossen op Jeffrey's kantoor. Ik vind het moeilijk om te zien dat Mike ineens hondertachtig graden gedraaid is. Dat betekent dat hij het in no-time nog een keer kan doen.
We zitten ongemakkelijk in het kantoor van Jeffrey. Eigenlijk net zo ongemakkelijk als die eerste keer. Toen we allebei heftig ontkenden dat er iets tussen ons speelde.
'Je hebt me verdomme verzekerd dat het Mike niet was Karli, wat heb je daar op te zeggen?' buldert Jeffrey. Ik moet diep door het stof om me hier nog uit te redden.
'Het was een ongelukje Jeffrey. Het spijt me. Ik wilde Mike hier niet mee opzadelen en daarom kon ik het jou ook niet vertellen. Ik weet dat we nu in het middelpunt van de belangstelling staan maar dat trekt wel weer weg.'
Weer komen de leugens zonder moeite mijn mond uit. Alsof ik niet weet dat we het komende jaar wereldnieuws zijn. Daar kunnen we niets meer aan veranderen.
'Je hebt me voor het blok gezet. Ik heb net met mijn mond vol tanden gestaan tijdens dat kampioenschap en dat wil ik niet. Ik verwacht volledige openheid van mijn spelers. En een ongelukje? Laat me niet lachen. Hoe vaak hebben jullie me verzekerd dat er niets tussen jullie speelde. En hoe vaak hebben jullie gelogen? Ga me niet vertellen dat het ongelukje was, want ik weet hoe dit werkt en jullie waren er allebei volleidg bewust van dat dit zou kunnen gebeuren,' roept hij uit.
Mike schiet in de lach en steekt verontschuldigend zijn hand op. Het zal de spanning wel zijn. Mike's puberale gedachten brengen een glimlachje op mijn mond. Natuurlijk waren we ons er volledig bewust van dat dit zou kunnen gebeuren. Maar op dat moment waren we daar niet mee bezig. We waren net als beesten allen maar bezig met onze lusten. Geen moment hebben we gedacht aan de lasten die het met zich mee kan brengen. Ook al deden we het veilig. Jeffrey schreeuwt nog steeds. Ik wil mijn oren bedekken, maar ik ben bang dat ik hem nog kwader maak.
'Jeff, genoeg zo. Ja, we hadden eerlijk moeten zijn. Ja, we hadden beter moeten opletten, maar daar kunnen we nu niets meer aan doen. Dit kind komt er en Karli hoort bij mij,' sust Mike.
'Om de dooie dood niet. Het is niet genoeg,' roept Jeffrey uit. 'Keer op keer heb ik jullie de kans gegeven om eerlijk tegen me te zijn er is gewoon glashard tegen me gelogen. Ik zit hier niet om jullie dwars te zitten. Ik zit hier om jullie de sterren te maken die jullie behoren te zijn. Daar hebben jullie elkaar niet voor nodig,' roept Jeffrey nog steeds even streng.
Mike onderbreekt hem. Ik wil hem tegenhouden maar het is al te laat. Mike laat zich niet stoppen.
'Dat kan jij niet beslissen. Ik heb haar wel nodig en wie ben jij om te bepalen dat dit niet zo is? Jeff, je leid geen kleuterklas. We zijn allemaal volwassen mensen met echte gevoelens.'
'Je weet dat we een policy hebben. Jij als geen ander. Het verbiedt het om als collega's onderling een relatie te hebben,' moppert Jeffrey.
'Hoe stupide is dat? Ik houd van haar, hoe kan je me vragen dat te negeren?'
Wow! Wat zegt hij nu? Wat? Hij houdt van me? Ik ben met stomheid geslagen. Hij heeft het nog nooit eerder tegen me gezegd. En nu op kantoor met een ziendende Jeffrey aan de andere kant van het bureau, laat hij het gewoon vallen. Ik kijk hem verbaasd aan en alle lucht wordt ineens uit de kamer gezogen.  Ik moet moiete doen om genoeg lucht binnen te krijgen. Mike kijkt naar me en haalt zijn schouders op.
'Regels zijn regels. Ik kan niet...,' probeert Jeffrey.
'Ik neem ontslag,' hoor ik mezelf zeggen, terwijl ik Mike nog steeds aanstaar. Hij schrikt.
'Karli, nee!' probeert Mike.
Alsof ik de automatische piloot sta, reageer ik: 'Jawel, ik neem ontslag. Jeffrey, op die manier leid jij geen gezichtsverlies en is al deze ellende opgelost. Ik red me wel.'
Deze change-of-pace had Jeffrey niet verwacht. Hij kijkt me een klein beetje schaapachtig aan.
'Dat lijkt me niet helemaal de beodleing,' zegt Jeffrey. Kamler dan hij de hele tijd is geweest.
'Dat lijkt me wel. Jeffrey, het spijt me echt dat ik tegen je heb gelopgen maar Mike maakte het me echt onmogelijk. De laatste weken waren een achtbaan van emoties en gevoelens. En ik dacht dat ik er nooit meer uit zou komen. Maar ik voel zoveel voor hem en dat blijft zo. En ik hoop dat het wederzijds blijft. En als ik blijf, komen we hier nooit uit. Dus als je me nu wilt excuseren. Ik heb een ziekenhuisafspraak. Ik kom volgende week mijn spullen inleveren.' Ik voel me opgelucht zodra ik de ruimte uitloop. Ik hhoor Mike achter me ook opstaan.
'Het spijt me Jeff, maar ik ga met haar mee,' zegt Mike. Jeffrey knikt. Hij is met stomheid geslagen. Ik kan me voorstellen dat dit totaal niet was waar hij op stuurde. Met de angst en verderf die hij op de vloer verspreidt, verwacht ik dat hij hoopte op de perfecte uitkomst. Een scenario waarbij ik en Mike elkaar uit de weg zouden gaan. Maar dat gaat op dit moment niet gebeuren. Ik voel me gek genoeg vrij. Vrij van alle leugens. Iedereen, inclusief Jeffrey is nu op de hoogte van ons schandaaltje. Nou, iedereen behalve mijn ouders.De wereld ligt voor me open nu. Mike's hand glijdt in de mijne en voor even voel ik me de koningin van de jungle.