Για Δύο Άντρες

Κεφάλαιο 1

ΑΡΕΤΗ

Σήμερα ήταν η μέρα που έβγαιναν τα αποτελέσματα των παννεληνίων. Επιτέλους. Είχα πάρα πολύ αγωνία. Ήταν το όνειρο μου να περάσω Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης. Όχι συγκεκριμένα, γιατί ήταν στην Κρήτη αλλά γιατί δεν ήταν στην Αθήνα. Ήθελα να φύγω μακριά από τους δικούς μου. Να περάσω την φοιτητική ζωή όπως όλοι. Ξέγνοιαστα και ανεξάρτητα. Πήρα τηλέφωνο την κολλητή μου, Κατερίνα, και πήγαμε με εμφανής αγωνία και οι δύο εκεί όπου θα ανακοίνωναν τα αποτελέσματα. Και η Κατερίνα ήθελε να περάσει στο ίδιο Πανεπιστήμιο με εμένα και θα ήταν υπέροχο αν το είχαμε καταφέρει και οι δύο. Είμαστε μαζί από το δημοτικό και θα ήταν κρίμα να χωριζόμασταν τώρα.

Ήταν πολύς κόσμος μαζεμένος εκεί και με δυσκολία φτάσαμε στον πίνακα. Ψάχναμε τα ονόματα μας. Βρήκα πρώτα της Κατερίνας και την φώναξα να το δει εκείνη πρώτη. Άρχισε να χοροπηδάει και κατάλαβα πως τα είχε καταφέρει. Χαιρόμαι τόσο για αυτήν, και οι δύο παλέψαμε πολύ. Διαβάζαμε κάθε μέρα και δεν μας διέκοπτε κανείς. Βρήκα και το δικό μου όνομα και φοβόμουν να κοιτάξω...κοίταξα σιγά σιγά και...ΝΑΙ! Πέρασα κι εγω ψυχολογία. Δεν το πιστεύω. ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ! Θα πηγαίναμε στο Ρέθυμνο και θα σπουδάζαμε μαζί. Το όνειρο μας. Χοροπηδούσαμε και φωνάζαμε από την χαρά μας και όλοι εκεί μας έδειναν συγχαριτήρια.

"Τι έγινε κορίτσια; Περάσατε τελικά;" αυτός φυσικά ήταν ο Αντώνης..ο γόης της τάξης που είχε όποια ήθελε. Κατάφερνε πάντα να ρίξει μια γυναίκα ακόμα και την πιο δύσκολη. Και τα είχε καταφέρει πολύ καλά και με εμένα...δεν του το έδειξα ποτέ! Τον σιχαινόμουν για τα όσα έκανε. Ήταν με κάποια και την κεράτωνε με άλλες 10. Καμία από όλες αυτές φυσικά δεν το ήξερε. Εγώ είχα τους τρόπους μου και καταλάβαινα και με ποια μίλαγε και ποια πηδούσε. Αλλά κατάφερε και με έριξε στην παγίδα. Ήμουν πολύ ανόητη. Είχε τον τρόπο του με τις γυναίκες. Ήταν ψηλός, γεροδεμένος, ξανθός και με γαλανά μάτια. Το όνειρο κάθε γυναίκας. Και όλα όσα έλεγε σε αυτές ερχόταν και τον τελειωποιούσε.

"Ναι Αντώνη. Περάσαμε και οι δύο Ψυχολογία!!" είπε η Κατερίνα με ένα τεράστιο χαμόγελο.

"Συγχαριτήρια κορίτσια! Χαίρομαι και για τις δυο σας." είπε όλο νόημα και με κοιτούσε στα μάτια σαν να με προκαλεί. Δεν θα του περάσει!

"Ευχαριστούμε! Κατερίνα πάμε;" είπα αδιάφορη.

"Ναι ναιι!" και κατευθυνθήκαμε και οι δύο προς τα σπίτια μας για να ανακοινώσουμε τα νέα.