Για Δύο Άντρες

Κεφάλαιο 17

ΑΡΕΤΗ

Το πρωί που σηκώθηκα εκείνος έλειπε. Είχε έρθει το βράδυ γιατί είδα τα ρούχα του πεταμένα αλλά δεν ήξερα τι ώρα. Ούτε στα μηνύματα μου είχε απαντήσε, ούτε τίποτα. Δεν μπορούσα να καταλάβω γαμώτο τι είχε συμβεί. Και εκείνος δεν μου έλεγε, και δεν ήξερα και αν θα μου έλεγε.

Δεν τον πήρα τηλέφωνο. Θα περίμενα γυρίσει να το συζητήσουμε ή μήπως και με έπερνε εκείνος τηλέφωνο. Έκατσα λίγο να δω τηλεόραση μιας και δεν είχα τι να κάνω ώσπου χτύπησε το κουδούνι.. Ο Ορέστης έχει κλειδιά, σκέφτηκα να μην ανοίξω, γιατί δεν ήταν δικό μου το σπίτι αλλά δεν μπορούσα να το κάνω. Άνοιξα και αυτό που είδα με άγχωσε θα έλεγα.

Στην πόρτα στεκόταν η μητέρα του Ορέστη με μια κοπέλα που δεν ήξερα. Λογικά θα ήθελαν τον Ορέστη.

"Καλησπέρα σας!!" είπα και εκείνες χωρίς να απαντήσουν μπήκαν μέσα προσπερνόντας με. "Ο Ορέστης δεν είναι εδώ..."

"Για σένα ήρθαμε!"

"Αα...εε..καθίστε. Να σας φέρω κάτι;"

"Όχι κάτσε για να τελειώνουμε!" δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχε γίνει...και είχε αρχίσει να με εκνευρίζει ο τρόπος τους.

"Σας ακούω..."

"Λοιπόν Αρετή...από εδώ η Άρτεμίς."

"Χάρηκα!" είπα κι ας μην είχα χαρεί.

"Θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Η Άρτεμις είναι έγκυος το παιδί του Ορέστη." τι...τι είπε μόλις; "Όπως καταλαβαίνεις δεν μπορείς να μπεις εμπόδιο σε μια οικογένεια."

"Αρετή...εγώ με τον Ορέστη ήμουν μαζί πολύ καιρό. Δεν είχαμε χωρίσει καλά καλά, ήμασταν σε διάσταση και πιθανόν σε βρήκε σαν..."διέξοδο" αλλά δυστυχώς για εσένα τα πράγματα δεν είναι όπως τα φανταζόσουν." δεν...δεεν μπορεί όλα αυτά να είναι αλήθεια.....όχι! Όχι!

"Τι..λέτε;"

"Αυτό που ακούσες κορίτσι μου! Καλά θα κάνεις να φύγεις τώρα από εδώ και να μην τον ξαναενοχλήσεις και να τον αφήσεις να αφοσιωθεί στην οικογένεια του. Λυπάμαι!" είπε η μητέρα του γεμάτη απέχθεια και πήρε την Άρτεμις και έφυγαν. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Ο Ορέστης...θα γίνει πατέρας...; Να τον αφήσω να κάνει την δική του οικογένεια; Ήμουν απλά μια διέξοδος....; Εχθές μου είπε ότι με...αγαπάει...

Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να κλαίω. Κλαίω χωρίς σταματημό, δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Όχι! ΟΧΙ!

Και τώρα τι θα έκανα; Τι να κάνω; Να μείνω και.......όχι..δεν μπορώ να μείνω..δεν μπορώ να χαλάσω μια οικογένεια..η μητέρα του έχει δίκιο. Έπρεπε να βρω την δύναμη και να τον αφήσω...έπρεπε...! Πήγα με όση δύναμη είχα και μάζεψα γρήγορα τα πράγματα μου. Έφυγα γρήγορα χωρίς να κοιτάξω πίσω. Έκλεισα το κινητό μου για να μην μπορεί να με ψάξει ή οτιδήποτε άλλο και πήγα στον Πειραιά να βγάλω εισητήριο. Θα γυρνούσα στην Κρήτη αλλά δεν θα έμενα σπίτι του...θα έφευγα φυσικά από εκεί, θα πήγαινα προς το παρών στο σπίτι της Κατερίνας μέχρι να έβλεπα τι θα κάνω.