Για Δύο Άντρες

Κεφάλαιο 20

ΑΡΕΤΗ

Ο Άρης όταν σταμάτησε το αυτοκίνητο του έξω από την πολυκατοικία της Κατερίνας, τον ευχαρίστησα, τον καληνύχτησα και πήγα να φύγω αλλά εκείνος με τράβηξε από το χέρι και με έφερε πολύ κοντά του με αποτέλεσμα τα χείλη μας να ενωθούν.

"Άρη..."

"Αρετή, ξέρεις τι νιώθω για εσένα."

"Μόλις βγήκα από μια σχέση...και..καταλαβαίνεις..."

"Εγώ έμαθα ότι είναι τουλάχιστον ένας μήνας." δεν μου το κάνει καθόλου εύκολο..

"Μπορεί..αλλά για εμένα δεν είναι τόσο απλό. Συγνώμη...καληνύχτα" του είπα και βγήκα γρήγορα από το αμάξι και άλλο τόσο πιο γρήγορα μπήκα μέσα στο σπίτι. Θα μπορούσα να το προσπαθήσω μαζί του, ούτως ή άλλως δεν μπορούσα να μείνω για πάντα μόνη μου...κάποια στιγμή έπρεπε να το πάρω απόφαση. Θα το έκανα. Απλά ήθελα κι άλλο χρόνο, δεν μπορούσα να κάνω κάτι με κάποιον όταν ακόμα σκέφτομαι τον Ορέστη...

Το επόμενο πρωί ξύπνησα με δυσκολία και λόγω του ξενυχτιού δεν πήγα στην σχολή. Έκανα μπάνιο, έφαγα και κάθησα στον καναπέ να ηρεμίσω γιατί είχα λίγο πονοκέφαλο από εχθές. Η Κατερίνα δεν είχε γυρίσει ακόμα και υπέθεσα πως...το ξενύχτησαν παραπάνω εχθές. Χτύπησε το κουδούνι και παραξενεύτηκα...καθώς δεν περίμενα κανέναν.

"Άρη...τι κάνεις εδώ;"

"Είδα φως και ήρθα!" με ενοχλεί λίγο το στυλάκι του είναι η αλήθεια...

"Να σου φέρω κάτι να πιείς;"

"Όχι, να 'σαι καλά. Θα έρθεις να κάτσεις ή θα κόβεις βόλτες για πολύ ώρα;" ωραία ξεκινάμε..

"Ωραία λοιπόν...σ'ακούω!"

"Δεν θέλεις ούτε να προσπαθήσουμε;"

"Άρη...σου εξήγησα.."

"Ωραία, δωσ' μου την ευκαιρία να σε κάνω να τον ξεχάσεις."

"Δεν νομίζω να είναι αυτός τρόπος..αν δεν το κάνω μόνη μου δεν θα γίνει ποτέ."

"Αφού δεν το έχεις δοκιμάσει..τι λες; Άσε με να σου αποδείξω ότι κάνεις λάθος!"

"Άρη...δεν..δεν ξέρω."

"Ξέρεις μωρό μου!" είπε και με φίλησε. Ήταν κτητικός και παθιασμένος. Δέχτηκα το φιλί αν και μου θύμησε τον Ορέστη. Τα φιλιά τους φυσικά δεν συγκρίνονταν. Σαν τον Ορέστη δεν φιλάει κανείς...αλλά θυμήθηκα πως θα ήταν αν με ξαναφιλούσε εκείνος...όπως εκείνος ξέρει. Έδιωξα όμως αμέσως αυτές τις σκέψεις από το μυαλό μου, γιατί ήξερα πως κάτι τέτοιο δεν θα γινόταν και έτσι αφέθηκα στο φιλί του Άρη...που ομολογουμένως ήταν πολύ καλό! "Νομίζω λοιπόν, πως τώρα πια ξέρεις!"