Για Δύο Άντρες

Κεφάλαιο 21

ΟΡΕΣΤΗΣ

Σήμερα με πήρε τηλέφωνο ο φίλος μου ο Δημήτρης και ήθελε το βράδυ να βγούμε. Είχαμε καιρό, είπε, και του είχε λείψει όλο αυτό. Άλλωστε σε λίγες μέρες θα έφευγε για Αγγλία άρα θέλει να το γιορτάσουμε. Θα είμαστε κι άλλοι κι έτσι θα περάσουμε πολύ ωραία. Δεν το βρήκα τόσο κακή ιδέα κι έτσι δέχτηκα...είχα να βγω έξω πολύ καιρό..δεν θα μου έκανε κακό για λίγο, να ξεχάσω, να ξεχαστώ.

Είπα στους γονείς μου για την βραδινή μου έξοδο για να κανονίσει η μητέρα μου τι θα κάνει με τον πατέρα μου. Δεν ήθελα να μένει μόνος στην κατάσταση του. Ακόμα δεν είχε αναρώσει πλήρως, ήθελε ξεκούραση και ηρεμία.

Με πήρε τηλέφωνο η Άρτεμις να με ενημερώσει ότι το βράδυ θα βγει με φίλες της, και καλά λέει για να μην ανυσηχώ. Ναι άλλη δουλειά δεν είχα, να με νοιάζει τι κάνει αυτή. Το παιδί μου να προσέχει να μην πάθει τίποτα κι αυτή ας πάει να πνιγεί. Μπορεί το παιδί, να ήταν δικό μου και της Άρτεμις...αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν αγαπώ αυτό το πλάσμα. Ότι κι αν έγινε είναι δικό μου και αυτό δεν αλλάζει. Μπορεί να προτιμούσα να ήταν δικό μου και της Αρετής αλλά...τα πράγματα ήρθαν αλλιώς...

Ετοιμάστηκα για το βράδυ και πριν βγω από το σπίτι πήρα άλλη μια φορά την Αρετή. Ποτέ δεν το σήκωνε, πάντα ήταν κλειστό..δεν ξέρω ίσως με είχε κάνει φραγή...αλλά εγώ δεν έχανα τις ελπίδες μου, ακόμα και μετά από τόσο καιρό εγώ την έψαχνα.

Όταν μπήκα στο μαγαζί ήταν σχεδόν γεμάτο. Όμορφα διακοσμημένο και με αρκετή νεολαία θα έλεγα. Είχε ωραία μουσική και φαινόταν ωραία βραδιά. Βρήκα την παρέα του Δημήτρη και αφού συστήθηκα με τα υπόλοιπα παιδιά παρήγγειλα ένα ουίσκι και έκατσα μαζί τους. Αρχίσαμε να μιλάμε για γενικά θέματα και μετά πιάσαμε τις πιο ειδικές ερωτήσεις. Για την ζωή του καθενός, είτε την προσωπική είτε την επαγγελματική και όλα αυτά. Φαινόταν ότι τα περισσοτερα παιδιά γνωριζόμασταν για πρώτη φορά, γι αυτό και τόσες ερωτήσεις. Όταν ρώτησαν εμένα αν έχω κάποια στην ζωή μου..δεν ήξερα τι να πω..."Ναι, έχω μια σχέση, αλλά αυτή την περίοδο είμαστε σε διάσταση. Σε λίγο καιρό όμως όλα θα φτιάξουν!" είπα τελικά και το πίστευα. Ήξερα πως θα είμαστε ξανά μαζί. Δεν έχανα τις ελπίδες μου, ακόμα κι αν έλεγα βλακείες.

Όλα τα παιδιά από την παρέα ήταν πολύ συμπαθητικά και κανονίσαμε να ξαναβρεθούμε μια μέρα. Κατά την διάρκεια της νύχτας πολλές ήταν η κοπέλες που κοιτούσα την παρέα, άλλες ήταν πιο θαραλέες σε σημείο να έρχονται στην παρέα μας και να μιλάνε στον έναν ξεχωριστά. Όταν ήρθαν σε εμένα τις έδιωχνα μία μία ευγενικά. Ήταν η πρώτη φορά που έκανα κάτι τέτοιο και παραξενεύτηκα με τον εαυτό μου. Υπό άλλες συνθήκες τώρα θα είχα πάει με όλες όσες με πλησίασαν. Η Αρετή μου είχε κάνει μεγάλο κακό...ή μπορεί και καλό. Δεν ξέρω...πάντως όταν της είπα ότι την αγαπάω το εννοούσα. Εκείνη πάλι..ίσως ήταν καλύτερα που δεν μου το είπε.

Όταν γύρισα σπίτι ήμουν πολύ κουρασμένος κι έτσι έπεσα με τα ρούχα στο κρεβάτι και με πήρε ο ύπνος κατευθείαν. Το επόμενο πρωί που σηκώθηκα, αφού έκανα μπάνιο και έφαγα πρωινό, πήγα στην εταιρία μιας και είχα σίγουρα πολύ καιρό να πάω και ήθελα να δω πως πάνε εκεί τα πράγματα και αν χρειάζονται καμιά βοήθεια.

Όταν μπήκα όλοι με χαιρέτησαν και οι φίλοι μου που γνωριζόμαστε χρόνια μου έλεγαν κοροιδευτικά "Έλα ρε, μας θυμήθηκες;" και διάφορα τέτοια. Εγώ γελούσα μαζί τους και ζήτησα να μου πουν πως πάνε τα πράγματα και αν θέλουν κάποια βοήθεια. Ήξεραν οι περισσότεροι τι είχε γίνει με τον πατέρα μου, οι πιο καλοί μου φίλοι ήξεραν και για την Αρετή και την Άρτεμις, οπότε δεν με πολυζόριζαν. Όντως τα πράγματα εκεί κυλούσαν ρολόι και ήταν όλα άψογα.

Γύρω στις 11:00 χτύπησε η πόρτα του γραφείου μου και η γραμματέας μου μου είπε πως με ζητάει η γυναίκα μου...δεν ήξερα τι να της απαντήσω...ποια είναι η γυναίκα μου;

"Η ποια;"

"Είναι μια έγκυος κυρία απ'έξω και λέει ότι είναι γυναίκα σας και απαιτεί να σας δει..." ε δεν το πιστεύω! Ήμουν πολύ εκνευρισμένος και η επίσκεψη της δεν θα της έβγαινε σε καλό, αυτό ήτσν το μόνο σίγουρο!

Αμέσως μπήκε μέσα αμανάτη η Άρτεμις με ένα χαμόγελο που μου έσπαγε τελείως τα νεύρα και άνετα θα την έσπαγα κι εγώ στο ξύλο, αν δεν κουβαλούσε το παιδί μου. Πετάχτηκα από την καρέκλα σπρόχνωντας την προς τα πίσω και χτύπησα τα χέρια στο γραφείο μου. Αμέσως το γελάκι της κόπηκε και σταμάτησε να προχωράει.

"ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ ΘΕΣ ΕΔΩ ΑΡΤΕΜΙΣ;"

"Ηρέμησε ρε Ορέστη μου...να σε δω ήρθα." είπε και το χαμόγελο επέστρεψε ξανά. Δεν άλλαζα στάση ούτε κουνιόμουν, γιατί αν το έκανα δεν θα έβγαινε ζωντανή από εδώ μέσα.

"Με ποιο δικαίωμα δηλώνεις γυναίκα μου;"

"Εε τι..περιμένω το παιδί σου. Με την Αρετή το έχετε τελειώσει, άρα δεν βρίσκω τον λόγω το παιδί μας να μεγαλώσει σε ένα τέτοιο οικογενειακό περιββάλον."

"Να ξέρεις ότι κρατιέμαι πάρα πολύ άσχημα για να μην σε σπάσω στο ξύλο. Σεβάσου αυτό...αλλιώς από εδώ μέσα δεν θα βγεις όπως μπήκες. Την Αρετή δεν θα την ξαναπιάσεις στο στόμα σου και νομίζω σου έχω ξεκαθαρίσει ότι ο μόνος λόγος που σου μιλάω και το τονίζω αυτό, ΣΟΥ ΜΙΛΑΩ, είναι λόγω του παιδιού. Μόνο λεφτά για το παιδί θα έχεις από εμένα και φυσικά θα στο παίρνω όποτε θέλω. Αλλά αυτά θα τα κανονίσουμε με τους δικηγόρους. Το κατάλαβες; Ξεκουμπίσου τώρα και μην σε ξαναδώ εδώ γιατί δεν σου υπόσχομαι ότι θα δείξω την ίδια υπομονή." καθ' όλη τη διάρκεια της ομιλίας μας ήμουν αρκετά ήρεμος, ή τουλάχιστον έτσι προσπαθούσα να δείξω για να μην της επιτεθώ. Αλλά αυτά που της είπα τα εννούσα, δεν ξέρω την επόμενη φορά πως θα αντιδράσω.

#Αυτές τις μέρες είμαι διακοπές, οπότε τα κεφάλαια θα αργούν αρκετά. Είναι και το διάβασμα για τις εξετάσεις οπότε καταλαβαίνετε. Φιλιααα