Για Δύο Άντρες

Κεφάλαιο 31

ΑΡΕΤΗ

Όσο άκουγα τις απαντήσεις του τόσο πιο πολύ ήθελα να βάλω τα κλάμματα. Από δική μου βλακεία χάσαμε τόσο χρόνο και τώρα τραβάμε όλα αυτά. Ήξερα τι ήθελα να κάνω, με ποιον ήθελα να είμαι...αλλά δεν μπορούσα να το πω έτσι απλά στον Άρη...δεν μου ήταν εύκολο αλλά δεν ήθελα και να τον κοροιδεύω..

Όταν φύγαμε από την καφετέρια και μπήκαμε στο αμάξι, του είπα να στματήσει πιο πίσω από το σπίτι μην τυχόν και μας δει ο Άρης. Άρχισε να με φιλάει και όταν έβαλε το χέρι του στην περιοχή μου και άρχισε να με τρίβει είχα πάρει φωτιά και το ήξερε. Ξαφνικά σταμάτησε και ένιωσα τελείως κενή. Μου είπε πως δεν πρόκειται να τον νιώσω αν δεν σιγουρευτεί πως στην κορύφωση θα του φωνάζω σ'αγαπώ. Ρε γαμώτο...τι δεν έχει καταλάβει...;

Πήγα σπίτι και ο Άρης καθόταν μπροστά από την τηλεόραση. Πήγα κοντά του και τον φίλησα και τον ρώτησα τι έκανε σήμερα. Μου είπε ότι απλά καθόταν και έβλεπε τηλεόραση. Εντάξει...κι εγώ δεν είχα αργήσει πολύ. Έτσι όπως πήγα να σηκωθώ ζαλίστηκα πολύ και έπεσα πίσω.

"Μωρό μου, είσαι καλά;" έκλεισα λίγο τα μάτια μου να συνέλθω και να μπορέσω να του απαντήσω.

"Ναι...είμαι καλά. Απλά ζαλίστηκα λίγο." είπα και σηκώθηκα πάλι να πάω στο δωμάτιο μου. Μόλις πήγα να ανοίξω την πόρτα όλα γύρω μου σκοτείνιασαν και μετά δεν θυμάμαι τίποτα άλλο.

Ξύπνησα σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου και ο Άρης στεκόταν λίγο πιο πέρα.

"Άρη..."

"Μωρό μου, είσαι καλά; Πως νιώθεις;"

"Καλά είμαι, ναι. Πόση ώρα είμαι έτσι;"

"Γύρω στο μισάωρο...λυποθίμησες και σε έφερα εδώ. Σου έκαναν εξετάσεις αίματος αλλά από τις γρήγορες εξετάσεις των γιατρών είπαν ότι δεν έχεις κάτι σοβαρό, έτσι μπορούμε να φύγουμε. Οι εξετάσεις αίματος θα βγουν αύριο..."

"Είμαι καλά. Αλήθεια."

"Έλα να σε βοηθήσω και πάμε σπίτι." είπε και με σήκωσε. Πήγαμε στο σπίτι και ήταν εκεί οι γονείς μου. Μόλις είχαν σχολάσει και με περικύκλωσαν να μάθουν τι είπαν οι γιατροί. Τους είπε ο Άρης, ευτυχώς, και τότε το κινητό μου άρχισε να χτυπάει. Ήταν ο Ορέστης...αλλά δεν μπορούσα να το σηκώσω. Όταν το σήκωσα μου είπε ότι ήθελε να με δει. Γαμώτο..ήθελα κι εγώ..αλλά δεν γινόταν...μου έδωσε τελεσίγραφο. Δεν μπορούσα να χωρίσω τον Άρη τόσο εύκολα..και δεν το καταλάβαινε.

Πήγαμε για ύπνο και δεν σταμάτησα να σκέφτομαι τα λόγια του Ορέστη...δεν ήθελα να τον χάσω...όχι ξανά...ο Άρης εκείνη την στιγμή με αγκάλιασε και μου ψυθίρισε ότι με αγαπάει. Το έκανε τόσο δύσκολο....του φίλησα το μπράτσο και βολεύτηκα στην αγκαλιά του χωρίς να του απαντήσω.