Guardians | Self-Published under Taralikha

Chapter 22 : Curse

Disoriented pa rin ako kahit nasa likod na ako ni Largus, Tito Leon's main guardian which is actually a chimera—a friggin' mythical creature that has the body of a lion, head of a goat and a serpent as its tail. Bukod kay Phoebe at sa guardians ng mga magulang ko, si Largus ang pang-apat na mythical guardian na nakita ko pero kahit na ganun ay nagugulat at naaamaze pa rin ako kapag naiisip kong totoo sila. Lalo pa akong namangha dahil halos kasingbilis niya si Carlos pagdating sa pagtakbo pero natatakot ako sa serpent na nasa likuran lang namin.

"Dad...si Mama..." Nakita ko naman ang worried expression nilang pareho a nag-aalala na rin ako kay Tita Aina dahil siya lang mag-isa ngayon sa bahay nila.

"Don't worry. Your mother is strong. After all, she's the greatest Seer in this generation," sabi ni Tito Leon at pinili kong paniwalaan siya.

Tahimik lang kami at hindi ko alam kung ilang minuto o kung inabot ba ng oras ang pagtakbo ni Largus nung makita namin ang baryo namin. When I saw the familiar landscape, nostalgia hit me and I almost teared up because I really missed this place. But horror replaced my delight when I saw smokes from several houses and the forest.

"Lexine, Reika, pumunta kayo kay Aina. Ako na ang bahala sa Exorcist."

Pagkasabi nun ni Tito Leon ay tumango kami at sabay naming sinamon ni Lexi sina Smith at Carlos. Nung nagmaterialize sila sa harapan namin ay sumakay kami sa likod nila at mabilis kaming pumunta sa bahay nina Lexi.

Tinitignan ko si Lexi nang patago dahil alam kong nag-aalala siya sa Mama niya kaya naman lalo pa naming binilisan. After a few minutes ay natanaw ko na ang bahay nila at agad naming nakita si Tita Aina na nakatayo sa harapan. Napahinto naman kami at sobra akong kinilabutan dahil napakaraming paniki ang umiikot sa itaas ng bahay nila.

"Mama..." Bigla namang tumingin sa amin si Tita Aina at mas natakot pa ako sa kanya dahil kalmado lang siya.

"Stay there, girls." Tumingin naman siya sa itaas kung saan nagkukumpulan ang mga paniki. "Stop this nonsense, Vesper. I know this is your doing."

Bigla naman akong may narinig na tumawa at halos kilabutan ako nung nagsama-sama lahat ng paniki hanggang sa bumaba sila at biglang nagdisperse into spirit particles. After that ay isang babae na ang nasa harapan namin.

"It's been a long time, Seer." Naging seryoso ang mukha ng babae na tinawag ni Tita Aina na Vesper at kinabahan ako dahil nakakatakot ang presence niya. Kahit hindi siya nakatingin sa akin, pakiramdam ko ay nakatitig siya sa akin.

"Vesper. Stop your games."

"Threatened?" Vesper teased with a sinister smile but Tita Aina remained indifferent.

"Why would I? You're just a second-rate Seer."

Hindi ako nakahinga nang maayos after that dahil sa bumalot na tensyon sa paligid. Nawala ang ngiti ni Vesper at napalitan 'yun ng masamang tingin para kay Tita Aina. Parang lumamig ang paligid at lalo kong naramdamaan na parang may nakatingin nang matalim sa akin.

There was a deafening silence between them while observing and predicting each other's movement and strategies. Suddenly, they both chanted and everything happened so fast.

"Ray, augurium!"

"Cero, augurium!"

A large concentration of spirit particles appeared between them and two huge, black birds were formed. Their cries echoed throughout the village that sent chills down my spine, but what frightened me more was the realization that one of the birds was the same crow that kept an eye on me before.