Epilogue

209K 8.2K 3.3K
                                    


The sky is still burning. Red and orange flames. Blue and white flames. Dragons. Phoenix. Someone's falling. A voice. A face. Ryleigh . . .

Napadilat ako bigla habang hinahabol ang hininga ko. Was that a dream?

"Rei—" Lalo akong nagulat dahil bigla na lang may mukhang tumambad sa gilid ko. "—ka! Gising ka na!" Nakita ko si Lexi at umiiyak siya nang malakas habang nakatingin sa akin. Paulit-ulit niyang sinasabi ang pangalan ko, hanggang sa hindi ko na maintindihan ang lumalabas sa bibig niya. "Agayagodigayagigisikkkk!"

Napangiti na lang ako sa kanya at gusto ko sana siyang yakapin pero napatigil ako nang makita ko ang paper seals na nakapaligid sa akin

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Napangiti na lang ako sa kanya at gusto ko sana siyang yakapin pero napatigil ako nang makita ko ang paper seals na nakapaligid sa akin. The seals act like a shield and that's why Lexi can't touch me. Pinunasan naman niya ang luha niya na kumalat na sa buong mukha niya. Tumingin siya sa gilid kaya sinundan ko rin 'yon ng tingin at napatigil ako sa nakita ko.

Master . . . she's alive . . .

"The two of you have been unconscious for four days," sabi ni Lexi habang nakatingin kay Master na hanggang ngayon ay wala pa ring malay.

Our bodies are both covered with gauze cloth and paper seals but the difference is the burns on her skin, from her left cheek down to her left arm and leg. Agad na tumulo ang luha ko no'ng nakita ko ang kalagayan niya.

"Wait!" sabay tayo ni Lexi. "I need to call the Spirit Masters. Hintayin mo ko d'yan," saka siya nagmadaling lumabas ng kwarto.

No'ng naiwan kaming dalawa ni Master ay hindi ko naalis ang tingin ko sa kanya. Pinilit kong tawagin siya pero walang lumalabas na boses sa bibig ko at hindi ko rin masyadong magalaw ang katawan ko. Memories suddenly rushed in my mind—Master falling with her burning body, Ignus disintegrating together with Hell, the burning sky, my parents and their guardians, Arsen and Phoebe, Ryleigh and Kon.

"We're sorry for leaving you behind, for leaving you alone, but this isn't the right time for us to be together."

"Reika, we're proud of you. Thank you for saving the world, my princess. Even if you aren't born as a real one, you will always be my princess. So stay strong and always remember that we're always here for you."

Hindi ko alam kung hallucination ko lang ba ang nangyari noong nahuhulog ako pero malinaw na malinaw sa alaala ko ang mga salitang binitiwan nila.

I miss them. Hearing those words felt like home, a place that I won't ever see anymore.

Napatigil naman ako sa pag-iisip no'ng biglang bumukas ang pinto. Pagtingin ko ay isa-isang pumasok ang Spirit Masters at dumiretso sila sa akin.

"Can you speak?" tanong ni Astrid at dahan-dahan akong umiling. "Looks like you still can't move your body. Adrielle," sabay tingin niya kay Adrielle.

"Okay," sagot naman niya at pareho silang pumwesto sa magkabilang-gilid ko.

Seals appeared in front of Astrid and Adrielle chanted something. The seals from my body disappeared and I suddenly felt a searing pain, as if my insides are burning. I yelled, assuming that it won't be heard, but my voice unexpectedly returned, filling the room with my unpleasant cry. However, when Astrid and Adrielle finished the incantation, the pain gradually subsided.

Guardians | Self-Published under TaralikhaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon