I fell in love with him..

* Hoofdstuk 48

Jason's POV.

Ik weet niet wat me is overkomen. Hoe is het überhaupt zo ver kunnen komen? Jessie en Bas? Bas, mijn stiefbroer die me vanaf het begin haatte. Jessie, het meisje die ik jarenlang heb gepest. Ik dacht dat het voor altijd was. Ik dacht eigenlijk zelfs dat we zouden trouwen binnen een paar jaar. Ik was zelfs bezig met het uitzoeken wat het perfecte huwelijksaanzoek was. Nu, 5 jaar later, ben ik samen met een andere vrouw. Ze heet Lilian. Ik ben 23 jaar en heb al 2 jaar met haar. Toch ben ik Jessie nog steeds niet vergeten. Ik denk eigenlijk ook dat ik haar nooit meer zal vergeten. Het heeft lang geduurd tot ik accepteerde dat het echt voorbij is, ondanks dat ik degene ben die er een punt achter heeft gezet. Ik kon niet verder gaan met iemand, die me op zo een manier voor de gek heeft gehouden. Spijt? Nee. Was het maar anders gegaan? Ja. Was Bas maar nooit in het leven van Jessie gekomen. Er gaat denk ik geen dag voorbij waarbij ik niet aan Jessie denk. Waarom? Omdat ik nog van haar hou. Ik heb soms het gevoel dat ik Lilian voor de gek hou, maar als ik zo blijf denken, blijf ik misschien wel mijn hele leven alleen. Wanneer ik Jessie voor het laatst heb gezien? Eergisteren bij het avondeten, waarbij zij en haar ouders waren uitgenodigd. We wonen allebei bij onze ouders. Ik overnacht vaak bij Lilian, die met een vriendin woont. Jessie is afgestudeerd, ik ook. Mijn droom is uitgekomen, ik heb de politieacademie gehaald. Ik ben ook aangenomen bij de politie trouwens, ik begin over 2 weken met werken. Succesvol? Ja. Gelukkig? Daar heb ik het antwoord nog niet op. Hopelijk heb ik dat wel snel...

Ik word uit mijn gedachten gehaald wanneer de deurbel gaat. Wie komt er om 11 uur 's avonds op een zondag nog langs? Ik ben alleen thuis, dus moet de deur wel open doen. Ik ren de trap af en doe de deur open. Lilian. "Hey schat" zegt ze en loopt naar binnen. Lilian is het meisje waar ik misschien wel jaren van gedroomd heb, tot ik en Jessie wat kregen natuurlijk. "Ik verwachtte je niet" mompel ik en loop achter haar aan naar binnen. "Oh, heb je het druk?" vraagt ze en kijkt me verward aan. "Nee, ik vind het leuk dat je er bent" zeg ik en druk een kus op haar mond. Ze grijnst tegen mijn lippen aan en pakt mijn handen vast. Ze trekt zich terug en kijkt me recht in mijn ogen aan. "Ik ga verhuizen." zegt ze. Ik blijf stil en kijk haar met open mond aan. "Naar Amerika" zegt ze er meteen achteraan. Ik weet niet hoe ik moet omschrijven wat ik voel. Opluchting? Pijn? Vreugde? Nee. Ik voel me alsof ik weer in de steek gelaten ben. "En ik weet hoe je denkt over lange afstand relaties. Daarom moeten we er nu over praten. Of je gaat mee of... nouja, of dit is het" zegt ze, alsof het haar niets doet. Alsof ze niet een relatie van 2 jaar aan het beëindigen is. "Dit is het dan.." zeg ik en glimlach klein, alsof het mij niets doet. Ik weet eigenlijk niet wat het met me doet. "Oké dan" zegt ze en bijt op haar lip. "Succes in Amerika" zeg ik. Ze knikt. Ik geef haar een laatste kus op haar mond en daarna loopt ze weg. Binnen 10 seconden is ze de voordeur al uit en ik denk zelfs dat ze de straat al uit is. 

Ik ben weer alleen. De  vraag die ik een paar minuten geleden had, kan ik nu eindelijk beantwoorden. Gelukkig? Nee. Ik ben niet gelukkig. Ik denk ook dat ik nooit meer gelukkig zal worden. Ik zal de ware nooit ontmoeten. Misschien moet ik het accepteren, op mezelf gaan wonen, gaan feesten en van mijn droom genieten, ik ben namelijk een politieagent over 2 weken en ik heb er nog geen één keer  blij over gedaan. Met niemand niet. 

Ik loop naar mijn kamer en loop het balkon op. Ik kijk opzij en zie dat Jessie haar balkondeuren open staan. Ik klim over, zonder te aarzelen. Ik kijk naar binnen en zie haar op haar bed zitten, met haar laptop op haar schoot en haar oortjes in haar oren. Ik zet een stap naar binnen. Daar sta ik dan. Na 5 jaar. Na een relatie van 2 jaar die een aantal minuten geleden beëindigd is, sta ik in de kamer van het meisje van mijn dromen. Ze kijkt op en ik zie dat ze verbaasd is als ze mij ziet. Dit is denk ik het laatste wat ze dacht. Ze doet haar oortjes uit. Ze legt haar laptop naast zich en staat op. "Jason?" vraagt ze verbaasd. "Sorry, ik had niet moeten komen" zeg ik terwijl ik me snel omdraai. Ze trekt aan mijn arm. "Blijf, alsjeblieft" zegt ze. Ze vraagt of ik wil blijven. Misschien heb ik me in de afgelopen jaren nooit zo gelukkig gevoelt. "Ik mis je" zegt ze. Nee, zó gelukkig ben ik zeker weten niet geweest. "Ik moet gaan" zeg ik. Ik kan niet terug naar Jessie, dat kan echt niet. "Blijf alsjeblieft heel even" zegt ze. "Ik ga verhuizen naar Amerika" zeg ik. Waarom zeg ik dit? Geen idee. Misschien ga ik wel echt verhuizen naar Amerika. "Met Lilian" zeg ik meteen. Ze kijkt me emotieloos aan. "Ik wilde nog even afscheid nemen, ik weet niet hoe lang ik weg blijf." Zeg ik zacht. Ze knikt en kijkt me nog steeds stil aan. Ik zet een stap dichterbij en leg mijn handen op haar heupen. Ik trek haar naar me toe en buig voorover. Ik druk mijn lippen op de hare en laat mijn tong in haar mond glijden. Wat ik op dat moment voel, heb ik nooit eerder gevoeld. Geluk, liefde, opluchting, alles in een. Ik kan wel eindeloos doorgaan, maar trek me toch terug. Ze kijkt me aan, maar houdt haar nek schuin en drukt haar lippen weer terug op de mijne. We lopen zoenend naar haar bed en laten ons op haar bed vallen.

Ik wordt wakker en kijk om me heen. Jessie's kamer. Ik schrik wanneer ik merk dat ik helemaal naakt in haar bed lig. Ik kijk naast me en zie Jessie nog slapen, ook naakt. Ik kijk op de klok, 8 uur pas. Alles van gisteren komt naar boven, maar ik voel me geweldig en totaal niet alsof mijn relatie gisteren is beëindigd. Eigenlijk voelt het alsof ik en Jessie al die tijd samen waren, alsof Lilian nooit is geweest. Jessie rolt over en legt haar arm om mij heen. Ze legt haar hoofd op mijn borst en slaapt verder. Ik druk een kus op haar voorhoofd. Er gaan honderden vragen door mijn hoofd, maar de belangrijkste is: Zijn we weer samen? Ik weet het antwoord niet..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ik weet niet wanneer ik weer verder zal schrijven, en ga jullie niets beloven. Ik ga wel mijn best doen er aan te denken. 

Vote, Comment, Follow.