I fell in love with him..

* hoofdstuk 41

* hoofdstuk 41

Jason's POV.

"Luister naar me!" zeg ik terwijl ik haar aan kijk. "Nee, laat me alsjeblieft met rust Jason. Ik wil het niet meer. Ik weet dat we samen heel veel hebben mee gemaakt, van een verpeste vakantie tot een miskraam" ik slik even. "Maar jij bent het probleem in onze relatie, ik geef je nieuwe kansen en jij blijft het keer op keer verpesten" zegt ze zacht. "Nee, dit keer is het anders" zeg ik. Ik laat mijn handen van haar schouders glijden langs haar armen, en pak haar handen vast. "Echt waar" zeg ik. Ik trek haar naar me toe aan haar handen. Ze komt naar me toe lopen en slaat haar armen om mijn middel. Ze legt haar hoofd op mijn borst en sluit haar ogen. Ik glimlach. Ik leg mijn handen om haar heupen en druk een kus op haar haar. "Ik kan niet zonder je" zeg ik zacht.

Jessie's POV.

Het liefst geef ik het toe, dat ik ook niet zonder hem kan. Maar dit is niet het goede moment. Ik ben zo boos op hem, maar toch kan ik me niet terughoudend gedragen tegenover hem. Ik slik even terwijl er tranen over mijn wangen rollen. "Laat me praten, alsjeblieft." Zegt hij. Ik kijk hem aan. Hij haalt zijn ene hand van mijn heup en veegt met zijn duim mijn tranen weg. We gaan op de rand van het bed van mijn ouders zitten.

"Ik was dronken. We waren uit gegaan en waren met zijn allen terug naar Charlotte gegaan. Bas was er ook bij, Charlotte wilde dat hij ook mee ging. We zaten op de bank bij te komen van de nacht. Het was inmiddels al 5 uur in de ochtend. Ik en James speelden altijd spelletjes met meisjes. Elke keer was het wie iemand het eerst kon krijgen. We hadden al gezoend, trouwens. Ik vond je leuk en gaf het aan niemand toe. Ook niet aan mezelf. James kwam met het geweldige idee om een weddenschap te houden. We waren aan het denken met wie. Ik zei Jessie. Jij was de enige waar ik aan kon denken sinds onze kus. James zei dat hij niet mee deed deze keer. Bas zei dat hij wel mee wilde doen. Hij zei dat het niet voor iets kleins moest. Niet voor een kusje of wat dan ook, maar voor je maagdelijkheid. Er werd 500 euro op gezet door James, 500 door mij en 500 door Bas. De winnaar kreeg simpelweg 1000 euro" zegt hij. "Dus die avond.. was een leugen?" vraag ik snikkend. "Nee, luister naar me. De volgende dag werd ik wakker. Ik had een sms van Charlotte die me er aan liet herinneren. Ik was het al vergeten. Ik belde Bas op en zei dat het geen goed idee was en dat ik niet mee wilde doen. Hij zei dat ik het niet durfde omdat ik zeker wist dat hij ging winnen. Ik voelde me uitgedaagd. Maar ik ben niet met je naar bed gegaan voor die weddenschap. Echt niet. Ik heb het geld niet van ze aangenomen, ik wil je niet kwijt raken" zeg ik. Aan het einde van de zin slaat zijn stem over.

Ze schudt haar hoofd. "Jason, het kan niet. We kunnen zo niet verder" zeg ik zacht. "Jawel Jessie. In Amsterdam is niemand. Alleen wij tweeën. Niemand die het nog voor ons kan verpesten" zegt hij, zijn ogen glinsteren. Ik schud mijn hoofd. "Mijn gedachtes. Hoe ga ik hiermee verder zonder er elke dag aan te denken? Ik ben iets heel speciaals kwijtgeraakt vanwege een weddenschap Jason, hoe denk je dat ik me voel?" vraag ik snikkend. "In Amsterdam zal niemand je er aan herinneren. Alleen wij tweeën zijn er dan. Je gaat het vergeten." Zegt hij. Ik schud mijn hoofd. "Alsjeblieft Jason. Laat me met rust." Mompel ik. "Nee Jessie. Ik kan je niet laten gaan" zegt hij. Het blijft stil.

"Geef me tijd en ruimte" zeg ik na een tijdje stilte. "En dan?" vraagt hij enthousiast en kijkt op. "En dan gaan we verder kijken" antwoord ik. "Uh. Oke!" zegt hij blij. Hij wil een kus op mijn wang drukken, maar ik duw hem weg. "Ruimte" zeg ik. Hij knikt en glimlacht. "Dan ga ik naar huis" zegt hij. Ik knik. Hij loopt de kamer uit, naar mijn kamer. "Waar ga je heen?" vraag ik terwijl ik achter hem aan loop. "Ik ga over klimmen. Ik heb geen zin om te lopen" zegt hij. Ik knik. "Doei" zegt hij voordat hij mijn kamer verlaat. Wanneer ik zeker weet dat hij in zijn kamer is sluit ik de deuren en doe ik de gordijnen dicht. Ik laat me vallen op mijn bed en denk na. Ik denk na over wat Jason heeft gedaan, en over dat hij echt spijt heeft..

Jason's POV.

Ik word de volgende ochtend wakker. Het is vrijdag en Jessie en mijn school is gewoon nog bezig. Het is pas het begin van het jaar en we zijn al zo vaak afwezig. Maar boven alles blijf ik na denken over ons. Zal ze me vergeven? En zal ze er over heen komen als ze me vergeeft? Ze heeft ruimte nodig. Hoe kan ik haar ruimte geven als ze zo dicht bij me is. Ik zucht en sta op. Ik kleed me snel aan en doe mijn haar, voordat ik de trap af loop..

~
Heel erg bedankt voor jullie lieve reacties! ik heb er ook een hele boel nieuwe lezers bij heb ik gemerkt. Ik kreeg een bericht met de vraag of ik foto's van Jason en Jessie kon toevoegen. Dat zal ik volgend hoofdstuk doen, ik heb de perfecte foto van Jessie nog niet kunnen vinden haha.

Ik krijg ook reacties op mijn typefouten. Het gaat niet eens om mijn spellingsfouten maar puur om mijn typefouten.
Ten eerste; tijdens het typen kan ik de verkeerde toets intikken, ik type alles vanuit mijn mobiel. Ik kan i.p.v. Eerste ook werste typen.
Ten tweede; ik heb autocorrectie aan staan op mijn mobiel.
En ten derde; jullie moeten je zeker niet allemaal aangesproken voelen! ik krijg van de meesten super lieve reacties waar ik motivatie van krijg om te schrijven.
En ik vind het ook niet erg om reacties te krijgen op mijn spellingsfouten, maar reacties op typefouten irriteren me gewoon. Sorry.

Vergeet niet; vote, comment ❤ & follow