I fell in love with him..

* Hoofdstuk 44

Jason's POV.

"Fuck" zeg ik zacht. "Fuck, fuck, fuck!" schreeuw ik daarna. Ik sla met mijn vuist tegen de muur aan. Ik hoor iemand de trap op lopen. Ik verstop me in haar kast. Diegene komt de kamer in en sluit de deur achter zich. Het blijft even stil waarna ik een zucht hoor.
Jessie.

Ik kom meteen de kast uit. Ze kijkt geschrokken op. "Liet ik je schrikken?" vraag ik. Ze knikt. Ik glimlach en loop naar haar toe. "Ik dacht dat je weg was, naar Amsterdam" zeg ik zacht. Ze schudt haar hoofd. Ik knik. Ik stop met lopen wanneer ik recht voor haar neus sta. "Hoe gaat het met je?" Vraag ik dan en glimlach. "Beter" zegt ze. Ik knik weer. Ik weet niet wat ik moet zeggen. "Waar ga je heen?" Vraag ik als ik zie dat ze is aangekleed. "Eh, nergens" zegt ze snel. Ze liegt. "Waar ga je heen?" vraag ik nogmaals, kortaf en boos. "Nergens zeg ik toch?" zegt ze. Ze liegt nogsteeds. "Je liegt" zeg ik. Ik draai me om en wil weglopen. "Jij hebt al die tijd tegen me gelogen!" schreeuwt ze. "Probeer je nu een fucking ruzie uit te lokken?! Heb je er nogsteeds niet genoeg van?!" schreeuw ik. "Ik heb er zeker wel genoeg van! Ik heb genoeg van jou! Blijf uit mijn buurt!" schreeuwt ze.

Ik blijf stil. "Is dat wat je wilt?" vraag ik zacht. Ze knikt. "Dan doe ik dat" zeg ik en loop haar kamer uit. Ik klim zo snel mogelijk open en ga naar mijn kamer. Ik hou mezelf in. Als ik nu ga schreeuwen zal ze me horen. Ik kleed me om in een rood polo t-shirt met een donkere broek en mijn donkerblauwe all stars. Ik doe mijn jas aan en pak mijn autosleutels. Ik loop de trap af.

Wanneer ik mijn eerste stap uit de deur zet, zie ik dat Jessie ook uit de deur loopt. Ze kijkt me aan en glimlacht. Ik negeer het en stap in mijn auto. Ik rijd zo snel mogelijk weg. Ik ga naar Amsterdam. Ik blijf wel uit haar fucking buurt, wat zij wil.

* 2 dagen later *

Mijn telefoon gaat af als ik naar mijn lokaal loop. Ik neem op zonder naar de naam te kijken. "Jason?" hoor ik een zachte stem aan de andere kant van de lijn. Jessie. "Ja?" zeg ik kortaf. "Waar ben je? Je moeder zei dat je in Amsterdam bent, ik ben er ook. Al je spullen zijn weg" zegt ze aan een stuk door. "Uh ja. Klopt. Je wilde dat ik uit je buurt blijf. Ik heb een kleine kamer voor mezelf afgehuurd" zeg ik. "Oke. Bedankt" zegt ze en hangt meteen op. Ik weet dat ik er nu alles aan zou moeten doen om haar terug te winnen, maar dit hoort bij het plan. Ze zal moeten weten hoe het voelt zonder mij. Ik laat haar als dat nodig is 1 maand 'met rust'.

Ik loop het lokaal in en ga naast een meisje zitten die ik niet ken. "Hoi" zeg ik, uit beleefdheid. "Hey, ik ben Eva" zegt ze. "Jason" zeg ik kortaf en kijk weer voor me uit. "Eh, je bent een tijdje niet geweest" zegt ze en kijkt me aan. "Ja, klopt" zeg ik en kijk dan ook naar haar. Blond haar, blauwe ogen ogen, volle lippen, kei veel make-up, vette inkijk. Ik wend mijn blik weer af. "Heb je plannen vandaag?" vraagt ze. "Uh, ja. Ik ga met mijn vriendin uiteten" lieg ik. Ook zij wendt haar blik af en kijkt geen een keer mijn richting op. Aan het einde van de les staat ze meteen op, zegt me gedag en loopt weg.

Ik loop de school uit aan het einde van de dag. Politieacademie, mijn droom die uitkomt, en gek genoeg ben ik er niet eens zo blij mee. Morgen hebben we conditietraining. Ik ga vanaf volgende week beginnen met hardlopen. Ik ga er alles aan doen om mijn droom om politie te worden waar te maken. Ik zucht en rijdt de parkeerplaats van school af. Ik besluit langs Jessie te gaan. Ik ben te zwak om me een maand terug te trekken.

Ik klop op de deur. Ik hoor voetstappen naar de deur. Ik zie haar schaduw van onder de deur. Ik weet dat ze me nu ziet staan en niet weet wat ze moet doen. "Je mag best open doen. Ik weet dat je daar bent." Het blijft stil. "Ik doe je heus niets aan hoor, je kent me" zeg ik en grijns. Ze opent de deur. Ik kijk haar aan. Ze heeft gehuild.

"Jes?" vraag ik zacht. Ze opent de deur verder zodat ik naar binnen kan lopen. Zodra de deur dicht is omhels ik haar. "Stil maar" zeg ik als ze weer begint te huilen. "Shh" zeg ik zacht. "Jason" snikt ze in mijn armen. "Wat is er? Waarom huil je?" vraag ik zacht. Ze blijft snikken in mijn armen en begint dan. "Ik kan niet zonder je, maar ik kan het ook niet aan om met je te blijven" zegt ze en huilt weer verder. Ik zucht. "Probeer het met me. Ik ga je geen pijn meer doen. Ik beloof het. Alsjeblieft, vertrouw me. Bij mijn eerste kleine fout, zal ik dat zelf toegeven en oprotten uit je leven" zeg ik aan een stuk door.
Ze blijft even stil.

En dan schudt ze haar hoofd. "Dat kan niet. Ik heb ook tegen je gelogen" zegt ze en begint nog harder te huilen. Ik schrik er van. Ik weet niet wat ik moet doen of zeggen. "Die dag ging ik met Bas afspreken, hij heeft me toen gezoend, maar ik hield hem niet tegen" zegt ze snikkend. Ik laat haar meteen los en loop even op en neer. Hij had nog zo gezegd uit haar buurt te blijven. Ik schreeuw en sla een glas van tafel. Hij valt kapot op de grond. Ik sla met mijn vuist tegen een kleine, ronde spiegel. Ook die gaat helemaal kapot. Er zitten een aantal scherven in mijn knokkels, maar ik voel ze niet. Zonder nog iets te zeggen loop ik het appartement uit en sla de deur heel hard achter me dicht.

~
Zoals beloofd het nieuwe hoofdstuk.
Wat vonden jullie ervan?
Ik vind het heel jammer dat ik veel minder reacties krijg dan eerst. Maar de reacties die ik krijg, zijn heel lief. Bedankt.

Vote, comment, follow xx