I fell in love with him..

* hoofdstuk 24

* hoofdstuk 24

Jessie's POV.

Ik loop mijn balkon op en kijk opzij, maar Jason is er niet. Ik kijk naar beneden, ook zijn auto is er niet. Waar is hij? Ik veeg mijn tranen weer weg. Waarom moest ik zo een uitbarsting hebben? Er schieten steeds ergere gedachtes door mijn hoofd. Ik ren mijn kamer in en pak mijn mobiel. Ik bel Jason's nummer.

"Jessie?" Hoor ik aan de andere kant van de lijn. Thank god. "Jason, waar ben je?" Vraag ik. Maar hij hangt op. What the fuck? Ik bel hem opnieuw, maar hij drukt me weg. "Jason.." Fluister ik zacht terwijl er tranen over mijn wangen heen stromen.. Ik ren mijn balkon op en klim over naar die van Jason. Ik open zijn balkon deur, gelukkig is hij open. Ik loop naar binnen en plof neer op zijn bed. Ik pak zijn kussen en ruik er aan. Precies zoals Jason altijd ruikt.

Ik bijt hard op mijn lip. Wanneer ik een auto aan hoor rijden ren ik het balkon op. Geen Jason, maar Bas..? Ik klim snel over en ren naar beneden. Ik open de deur. "Bas?" Vraag ik verrast. "Jessie" antwoord hij kalm. Ik blijf hem aankijken met grote ogen. "Kom binnen" zeg ik en doe de deur verder open. "Nee, ik moet snel weg. Ik kwam even langs omdat je dit in de auto hebt laten liggen." Zegt hij en geeft me een foto. Mijn echo.. Maar die zat toch niet in deze broekzak? Daarom was ik hem kwijt.. "Oh, bedankt" zeg ik en glimlach zwakjes. "Als je me nodig hebt, bel me" zegt hij voordat hij wegloopt.

Als ik de deur sluit ren ik naar boven. Ik kijk op mijn mobiel, helemaal niks.. Ik zucht en plof neer op mijn bed. Ik zet de tv aan en stop met zappen wanneer Catfish in beeld verschijnt.

"Jessie, eten!" Hoor ik mijn moeder roepen. Ik zucht en loop naar beneden. Ik ga aan tafel. Tijdens het eten zeg ik helemaal niks. Veel eet ik niet. "Ik heb geen honger" zeg ik en ruim mijn bord op voordat ik naar boven ga.

VOLGENDE DAG.

Ik kijk vanuit mijn balkon naar beneden. Geen spoor van Jason en zijn auto te bekennen. Ik loop naar beneden en loop direct de voordeur uit. Ik klop aan bij Jason thuis. Zijn moeder opent de deur. "Jason?!" Roept ze. "Oh, jessie.. Sorry.. Weet je waar Jason is? Hij is gisteren ook niet thuis gekomen.." Zegt ze. Ik zie haar dikke, rode ogen. Ik schud mijn hoofd. "Hij neemt niet op." Fluister ik terwijl er tranen over mijn wangen heen stromen. "Het spijt me zo erg" zeg ik en vlieg om haar hals. "Shhh, het is al goed.." Zegt ze zacht. Ik knik en veeg mijn tranen weg nadat ik me terug heb getrokken. "Hij heeft een briefje voor ons achter gelaten. Het leek net een afcheidsbrief." Zegt ze zacht. "Bij mij ook" zeg ik.

"Ik ga hem zoeken" zeg ik en ren naar huis. Ik ren naar boven en pak mijn mobiel. Ik toets het nummer van Bas in. Na twee keer overgaan wordt er opgenomen. "Bas, je moet me komen halen. Ik wil Jason gaan zoeken. Alsjeblieft" zeg ik aan een stuk door. "Ik kom er aan" zegt hij. Hij hangt op.

De hele dag hebben we door de stad gereden, maar er was geen spoor van Jason te bekennen. "Nog een rondje door het park en anders gaan we weer weg oke..?" Vraag ik. Hij knikt en zet de auto op een parkeerplaats aan de rand van de weg. We stappen uit en lopen samen het park in. "Daar is hij" fluister ik. "Ga naar hem toe" zegt hij. Ik knik en loop langzaam naar hem toe. "Hey" zeg ik. Hij kijkt op. "Jessie, wat doe jij hier?" Vraagt hij verrast. "Jou zoeken, was je van plan hier te slapen?" Vraag ik en grinnik. "Nouja, nee. Ik zou James wel bellen denk ik" zegt hij. "Kom mee naar huis" zeg ik. "Dat meen je niet" zegt hij. "Oh, als ik het niet meende, zou ik hier nu niet zijn" mompel ik. "Alles wat je zei..?" Vraagt hij. "Meende ik niet" zeg ik en glimlach. "Waar ben je vannacht gebleven?" Vraag ik en kijk hem aan. "In een hostel, super goedkoop, maar ik had maar genoeg bij me voor een nacht" zegt hij. Ik grinnik. "Laten we gaan" zeg ik en sta op. Hij knikt.

Ik loop naar Bas met Jason achter me aan. "Heel erg bedankt, echt waar." Zeg ik en omhels hem. "Geen dank hoor, bel me zodra je me nodig hebt." Zegt hij. Ik knik. "Bas" zegt Jason. "Jason" antwoord Bas terug. "Kom" zegt Jason en trekt me mee aan mijn arm. "Nu begin je weer, je doet me pijn" zeg ik hard en trek mijn arm los. "Sorry, ik ben bang je weer kwijt te raken" zegt hij en omhelst me. "Je moeder maakt zich zorgen, kom op" zeg ik en laat hem los. Hij grinnikt terwijl we hand in hand naar de auto lopen..

~

Sorry, de update is later dan verwacht gekomen. Maar ik heb een andere manier van schrijven dan de meeste anderen. ;)

VOTE

COMMENT

FOLLOW

XX