I fell in love with him..

* hoofdstuk 32

* hoofdstuk 32

Jessie's POV.

"Wacht, Bas" zeg ik en stop met lopen. "Die heeft me geholpen" antwoord Jason. "Wat? "Waarom?" Vraag ik en grinnik. "Omdat ik zei dat het voor jou was. Ik haat die gast" zegt hij. Ik geef hem een stootje en loop met hem verder naar de auto. "Jessie?" Zegt hij. "Ja?" Ik kijk op. "Ik hou van je, onwijs veel" zegt hij. "Bewijs het" antwoord ik. "Huh? Hoe?" Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op en haal een hand door mijn haren. Hij knikt. Ik word over 3 weken eindelijk 18, en ik vraag me af of hij het eigenlijk wel weet. Op mijn vorige verjaardag gooide de hele klas van alles naar me. Onder andere Jason. Ik zucht even. Ik ben zelfs benieuwd of ik en Jason wel samen zullen zijn op mijn verjaardag. Hij is dan al in Amsterdam en ik begin de week na mijn verjaardag pas.

Ik had voordat ik aan mijn relatie met Jason begon, eerst 2 keer moeten na denken. Ik denk dat we dan vrienden waren, in plaats van een stel. Ik ben al zwanger geweest en het doet me nog steeds even veel pijn om te weten dat de baby weg is. Hij is de laatste tijd jaloerser dan tevoren en dat irriteert me mateloos. Ik glimlach als hij de deur van zijn auto voor me opent. Wanneer hij ook zit start hij de auto en zet de radio zachtjes aan. Hij legt zijn rechter hand op mijn knie. Ik hoor mijn mobiel af gaan in mijn tasje. Ik pak het en kijk er op. "Wie is het?" vraagt Jason. Ik haal mijn schouders op "privé nummer" antwoord ik. Hij steekt zijn hand uit. Ik geef hem aan Jason. "Hallo?" zegt Jason nadat hij op heeft genomen. "Ja, ik ben haar vriend" zegt hij. Ik hoor alleen maar een paar klanken vanuit de telefoon, geen hele woorden. "Waar ken je haar van?" vraagt Jason. Zijn gezichtsuitdrukking veranderd. "Oke" zegt hij zo kalm mogelijk en hangt op. "Fuck" zegt hij zacht. Ik kijk hem met grote ogen aan. "Fuck, Jessie" zegt hij iets harder. Ik kijk hem nogsteeds aan. "Waar was jij eergisteren?" Vraagt hij. "Thuis?" Antwoord ik. "Lieg niet tegen me. Waar was je?" vraagt hij, hij begint zijn stem al aardig te verhogen en ik weet al waar dit allemaal naar toe gaat. Ik blijf stil, misschien houdt hij dan op.

"Damn, geef antwoord! Waar was je?!" schreeuwt hij uiteindelijk. "Thuis" antwoord ik zacht. Ik heb geen idee waar hij het over heeft, maar ik begin bang te worden. "Waarom belt hij je dan?!" Schreeuwt hij. "Wie?" vraag ik weer zacht. "Die gast van de club?! Fuck! zeg me niet dat je daar niet was! Hoe komt hij aan je nummer?!" roept hij. "Denk na Jason! Waarom zou iemand van een club, onbekend bellen. Het is nog geen uur goed en je begint weer!" roep ik. Ik weet dat het of Bas, of James, of Justin, of Ryan? maar waarom zouden Justin en Ryan zo iets doen? James mag me niet en Bas houdt zich altijd bezig met onze relatie.

"Je hebt gelijk.." zegt hij zacht. Ik kijk hem aan. "Het spijt me echt. Ik moet ophouden met dit gedoe en ik weet het. Maar ik geef te veel om je. Ik heb nog nooit zo veel gegeven om een meisje." Zegt hij. Ik knik langzaam. "We moeten weten wie het is" zegt hij. "Ik wil het niet eens weten" zeg ik zacht. Hij knikt, maar iets zegt me dat hij er zeker nog niet mee klaar is.

Ik doe mijn schoenen uit en laat me vallen op mijn bed. Ik word moe van Jason. Ik word moe van zijn gedrag. Ik word moe van zijn gedachtes. Ik word moe van alles. Hij denkt over alles zo negatief na en dat is het gene dat me het meest moe maakt. Het lijkt alsof hij me niet vertrouwd. Misschien moesten we toch naar onze ouders luisteren en niet aan een relatie beginnen? Ik begin te veel aan mij en Jason te twijfelen, maar hij heeft plannen met me die veel jongens niet maken met hun vriendin. Hij wil met me in een appartementje wonen. Hij wil met me in de zelfde stad studeren. Het is raar. Ik kan me niet eens voorstellen hoe het allemaal zal zijn. Zullen we over een jaar nog samen zijn? Ik ga zitten en zet de tv aan. Jason zit op de politieacademie. Om bij mij te zijn? Of omdat hij dat wil? hij zou in Hilversum studeren, maar omdat hij wist dat ik in Amsterdam zit, komt hij daar heen. Ik zet de tv weer uit en sta op. Ik loop mijn balkon op. Ik zie Jason staan met zijn rug naar mij toe. Ik schraap mijn keel even. Hij draait zich om. Ik kijk hem aan en glimlach. Ik zie dat hij terug probeert te glimlachen, maar hij faalt. Ik klim snel over en zie dat hij heeft gehuild. Hij huilt de laatste tijd onwijs veel, daar moet wat achter zitten.

Hij slaat zijn armen om me heen. Ik knuffel hem terug. Zachtjes begint hij weer te snikken. Het doet me pijn, hoe hij huilt voor zijn vriendin. Maar ergens voel ik me er geweldig over. Hij voelt zich op zijn gemak bij me. Toch? Ik knuffel hem steviger. "Ze is weg.." fluistert hij door zijn tranen heen. "91 jaar.." fluistert hij weer. Zijn oma. "Jaso-" begin ik. "Je hoeft niks te zeggen" zegt hij zacht. "Ik weet wat je wilt zeggen" zegt hij. "Ik hou van je" fluistert hij en drukt een kus op mijn voorhoofd. Ik glimlach klein. "Ik ook van jou" zeg ik dan. "Volgende week is de begravenis. Wil je alsjeblieft ook komen?" vraagt hij zacht en snikt even. Eigenlijk wil ik niet, maar Jason in de steek laten? no way. Ik knik. "Ik wil ook afscheid nemen. Morgen ga ik naar het ziekenhuis. Wil je dan ook met me mee?" vraagt hij. Ik knik weer. "Hoe ben je er achter gekomen? Weten je ouders er al van?" vraag ik. Hij schudt zijn hoofd. "Van mijn stiefbroer.." zegt hij zacht. "Stiefbroer?" vraag ik verbaasd en kijk op. Dan pas beseft hij wat hij heeft gezegd. Hij kijkt me even aan, knikt dan, en kijkt weer omlaag.

~

Ik heb begrepen dat sommigen denken dat het uit is met mijn vriendje ofzo. Dat is dus niet de situatie. Het is er veel erger aan toe. Ik heb het ook erg druk met school, maar ik ga proberen sneller te updaten vanaf nu.

Vote

Comment

Follow

Xx