I fell in love with him..

* hoofdstuk 43

Jessie's POV.

Ik zucht en kijk naar het plafond. Ik mis Jason nu al. Maar hij moet zijn lesje leren. Hij kan niet alles flikken waarna ik in zijn armen zal springen. Ik hoor geklop op mijn balkon deur. Ik schrik even. Hij begrijpt ook niets van afstand. Ik loop er naar en haal de deur van het slot. Ik open de deur en kijk hem aan. Het blijft een tijdje stil. We zwijgen beide en kijken elkaar recht in de ogen aan. Hij neemt een diepe zucht en begint dan met praten.

"Hey" zegt hij. "Waarom ben je hier?" vraag ik meteen. "Om je te zien, te voelen, te ruiken. Ik kan niet zonder je" zegt hij. "Hmm" mompel ik kortaf. "Ik meen het" zegt hij meteen. Ik knik. "Mag ik binnen komen?" vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. "Alsjeblieft" zegt hij. "Nee. Ga naar huis" zeg ik kortaf. "Maar-" begint hij. "Afstand" onderbreek ik hem. "Justin wacht op je" zeg ik en wijs naar de overkant waar hij op balkon staat toe te kijken. "Fucker" zegt Jason met een grijns nadat hij even naar Justin heeft gekeken. "Ga weg" zeg ik en wil de deur sluiten.

Hij houdt de deur tegen met zijn voet. "Jason" zeg ik zacht. "Jes" zegt hij op een lage toon. "Ga, alsjeblieft" zeg ik zacht. Hij zucht nog even voordat hij een kus op mijn wang drukt. Ik houd hem niet tegen. Ik geniet er van. "Fijne avond" zeg ik. Zonder hem tijd te geven om een antwoord te geven sluit ik de deur en sluit ik de gordijnen.

Kort erna klopt hij weer op de deur. Ik rol met mijn ogen en open daarna de deur weer. "Ik ben een ding vergeten te vragen toen ik je zag." Zegt hij. Ik kijk hem aan. "Waarom ga je naar Amsterdam?" vraagt hij. "We hebben veel gemist op school. Op deze manier haal ik het niet. Ik denk aan onz- mijn toekomst." Zegt ze op een lieve toon. "Ik weet het Jessie. Zullen we na het weekend samen gaan?" vraagt hij en kijkt me aan. "Ik weet het niet" antwoord ik.

Jason's POV.

Ik pak mijn kussen en loop naar beneden. "Ik ga naar Justin" zeg ik tegen mijn moeder. Ik geef haar geen tijd om te antwoorden. Ik pak de autosleutels en stop ze in mijn broekzak. Ik steek de straat over en bel aan bij Justin. Hij opent en grinnikt wanneer hij mij ziet. Hij kijkt naar mij kussen en opent de deur verder. Ik stap naar binnen. Samen lopen we de trap op.

"Waar zijn je ouders?" vraag ik wanneer we op zijn kamer zijn. "Weet niet, weg voor werk of zo." Zegt hij alsof het niets is. Ik knik. "Wat zei Jessie?" vraagt hij daarna. "Ze was heel kortaf, maar deed niets toen ik haar kuste. Ze heeft tijd nodig." Zeg ik zacht. "En hoe zit het met Amsterdam?" vraagt hij daarna. "Zij gaat sowieso weg, zo snel mogelijk. Dat merk je aan haar. Ik moet met haar mee.." Antwoord ik. Hij knikt begrijpend.

Na ongeveer een uur wil ik Jessie weer bellen. Vragen wanneer we naar Amsterdam gaan. Ze neemt niet op. Ik bel nog eens, weer geen antwoord. Ik kijk naar de overkant, haar licht is uit. "Ze slaapt denk ik" zeg ik en glimlach bij het idee hoe ze we uit ziet als ze slaapt. Ik kan alles aan haar wel beschrijven. Alles. De manier waarop haar haren glanzen, de manier waarop haar ogen glinsteren als ze blij is, de manier waarop ze op haar lip bijt wanneer ze zenuwachtig is.. Echt alles..

De volgende ochtend word ik wakker door de deur die Justin achter zich sluit terwijl hij de kamer uit stapt. Ik bel Jessie meteen als ik zie dat het 11 uur is. Ze neemt weer niet op. Ik begin me zorgen te maken. Ik kleed me aan en loop naar beneden. Ik Whatsapp Justin dat ik naar huis ben. Ik open de deur. Er is niemand thuis. Ik loop naar boven en klim over. Haar deur is op een kier. Ik klop toch. Geen antwoord. Ik duw de deur langzaam open. Niemand.. Jessie is hier niet. Ze is weg. Naar Amsterdam.

Zonder mij.

~~
Een half jaar? Sorry guys echt waar!! Voor de mensen die het vragen; het gaat stukken beter met me.

Ik heb veel toetsen, heel veel. En daarbij ben ik begonnen met werken.

Ik ga in het weekend nog een keer proberen te updaten.

Ik ga dit verhaal sowieso afmaken, don't worry! en ik ga vaker proberen te updaten. Ik ga jullie zeker geen half jaar meer laten wachten, maar hierbij komt wel dat ik een zware periode bijna volledig achter de rug heb.

Bedankt voor jullie begrip

dit hoofdstuk is trouwens kort omdat ik nu in bed lig en ik wilde jullie even verassen voordat ik ga slapen.

Vote, comment, follow xx