I fell in love with him..

* hoofdstuk 42

* hoofdstuk 42

Jason's POV.

Ik loop de voordeur uit. Ik zucht. Ik steek de weg over en bel aan bij Justin. Hij lijkt mijn enige hoop wel te zijn op dit moment.. Hij opent de deur en kijkt me verbaasd aan. "Hey" zeg ik en krab op mijn achterhoofd. "Hey Jason" zegt hij en glimlacht daarna klein. Oke.. "Hoe is het tussen jou en Jessie?" vraagt hij. "Geen idee. Ik heb haar alles verteld, maar ze is nog boos op me. Ik begrijp haar volledig, maar ik heb haar nodig." Zeg ik zacht. "Hoezo nodig?" vraagt hij en fronst. "Niet als in gebruiken. Als in ik kan niet zonder haar" antwoord ik en rol met mijn ogen. Ik had hier niet moeten komen. "Kom binnen, trouwens" zegt hij en opent de deur. We lopen samen naar zijn kamer.

Jessie's POV.

Ik wordt wakker en rek me even uit voordat ik opsta. Gisteren was een zware avond. Alle leugens zijn omhoog gekomen en het is allemaal even te veel voor me. Ik neem een koude douche en doe een skinny jeans met een wit bloesje aan. Ik doe mijn rode vans aan. Ik föhn en stijl mijn haren voordat ik wat make-up op mijn gezicht aanbreng en loop naar beneden. "Ik ga naar Starbucks" zeg ik. Mijn moeder knikt, "moet ik je brengen?" vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. "Lopen zal me goed doen" zeg ik. "Oke lieverd" zegt ze. Ik loop de voordeur uit en kijk op mijn mobiel. Ik zie dat Jason me een berichtje heeft gestuurd.

Jason: ik ben de hele nacht wakker gebleven. Kon niet slapen.. Ik hou van je. (10:42)

Ik zucht. Ik ben eigenlijk degene die niet zou moeten kunnen slapen, maar ik heb tot mijn verbazing heerlijk geslapen.

Jessie: Hm, oke. (13:26)

Niks. Ik wil hem niks vertellen. Ik wil hem niet meer zien. Hij heeft zo veel fouten gemaakt en ik bleef hem vergeven. Dit keer is het anders. Dit keer wil ik zijn gezicht niet meer zien.

Jason: Jes.. ik hou van je. (13:27)

Ik open het maar negeer het. Na een tijdje lopen is Starbucks in zicht. Ik weet bijna zeker dat Bas werkt. Maar het kan me niks meer schelen. Niemand niet. Ik loop naar binnen en zie dat Bas werkt. "Jessie?" vraagt hij verbaasd. Ik knik. "Ik maak het meteen klaar" zegt hij. Weer knik ik. "Hoe gaat het?" vraagt hij zacht. "Gaat wel" zeg ik en glimlach zwakjes. Hij geeft me de beker aan. Ik zoek in mijn zakken naar mijn bankpas, maar kan hem nergens vinden. "Ohmygod, ik ben mijn geld vergeten" zeg ik zacht. "Ik betaal wel" zegt hij. "Ik betaal je wel terug, een andere keer" zeg ik. "Nee, nee echt niet" grinnikt hij. Ik rol met mijn ogen. "Ik eh. Sorry voor alles, ik meen het. Ik vond je echt leuk, ik vind je nogsteeds leuk. Geloof me" zegt hij. Ik knik en zeg "ik ga" hij glimlacht en zegt me gedag. Ik loop opgelucht naar buiten.

Jason's POV.

Ik ben veel over Justin te weten gekomen. Hij lijkt me wel een vette gast. Zijn echte vader is 7 jaar geleden gestorven. Zijn moeder is vorig jaar met een rijke man getrouwd, vandaar dat ze hier wonen. Zijn zus is het huis uit gegaan zodra ze 18 is geworden. Toen zijn vader is gestorven, was hij net 11. Hij is 2 keer blijven zitten. Hij heeft één serieuze relatie gehad, maar zij heeft hem verlaten, omdat ze een ander had ontmoet. Achteraf bleek dat ze 2 maanden is vreemd gegaan. Toen werd zijn moeder werkloos. Hij heeft in armoede geleefd. Toen zijn moeder eindelijk een nieuwe baan had, heeft ze haar man daar ontmoet. Fuck. Hij heeft het zwaar gehad. Soms vergeet ik dat je blij moet zijn met wat je hebt.

"Ik kon altijd alle meiden krijgen. Ik zag een jongen met een meisje, en wist meteen dat ik haar ook wilde. Ik wilde de beste zijn. Totdat ze Evi van me hebben afgepakt. Toen besefte ik wat ik de anderen heb aangedaan. Ik zag Jessie, toen ik wist dat ze een vriend had wilde ik haar. Het was een soort verslaving. Maar iets in me hield me tegen. Jij. Jij houdt van haar man. Hou dat vast. Win haar terug, geef het niet op, man" zegt hij, terwijl hij nog een hijs neemt van zijn sigaret. Hij rookt zo nu en dan een peuk.

Voor ik het weet is het al 20:00 uur. "Ik ga Jessie bellen" zeg ik zacht. Hij knikt. Ik draai haar nummer. Ze neemt na 2 keer overgaan op. "Jason?" vraagt ze zacht. "Jes" zeg ik en glimlach om het feit dat ze heeft opgenomen. "Wat is er?" vraagt ze. Ze glimlacht. Ik hoor het. "Ik eh. Ik, hmm.. Heb je plannen? Zullen we naar de bioscoop gaan?" vraag ik. "Jason, wat heb ik je gisteren gezegd?" vraagt ze. "Wat?" vraag ik. 'Ik heb ruimte nodig. Alsjeblieft" zegt ze. "En wat als we met een groep gaan?" vraag ik. "Oh nee, nee. Ik ga niet met jullie mee" zegt ze. "Oke.. zal ik naar je komen." Vraag ik. "Ruimte" zegt ze. "Fuck. Oke. Oke. Ik ga hangen" zeg ik. "Oke.." zegt ze. "Ik hou van je" zeg ik. "Jaja" zegt ze en hangt op.

"Ze zal me vergeven" zeg ik.

"Hoe weet je dat?"

"Dat hoor ik aan de toon waarop ze praat. Ze klinkt niet boos, maar ze klinkt opgelucht. Alsof ze blij was dat ik haar belde."

Justin gooit een kussen naar mijn hoofd. Ik gooi het terug. Ik mag hem wel..

Jessie's POV.

Ik vertel mezelf steeds dat ik Jason niet moet vergeven, maar zodra ik zijn stem hoor, verandert mijn gedachte. Hij heeft zo veel verandering gebracht in mijn leven. Hij heeft me duidelijk gemaakt wat liefde is, wat houden van iemand is, wat pijn is, hoe het voelt om geliefd te zijn is. Hij heeft me een andere kant van het leven laten zien. Hij is degene die mijn eerste was. Ik weet nog hoe mijn hele lichaam trilde, van de pijn. Hij heeft me dingen geleerd, die niemand me ooit zou kunnen leren, op welke manier dan ook. Hij is de jongen waar ik met hart en ziel van hou, en ik zal er nooit mee stoppen.

~

Ik zal de reden van het lange wachten meteen geven zonder er om heen te draaien; het was een zware tijd op school. Toen ben ik begonnen met schrijven, en toen is mijn kennis overleden aan kanker. Hij was super jong en het duurt even voordat je er overheen komt.

Bedankt voor jullie geduld

Vote

Comment

Follow

X